جواد یحیوی: تئاتر فضای درونی‌تر و عمیق‌تر است
جواد یحیوی: ۱۸ سال است تلویزیون نداشتم؛ تئاتر، فضای درونی‌تر و عمیق‌تر برایم است
جواد یحیوی با تأکید بر عمق و درونی بودن تئاتر، از دوری ۱۸ ساله‌اش از تلویزیون و ترجیح فضای تئاتری برای تعالی هنری خود سخن گفت.
سیدجواد یحیوی، بازیگر فیلم‌های سینمایی مانند «دو روز دیرتر» (کار اصغر نعیمی، ۱۴۰۲) و «رستاخیز» (کار احمدرضا درویش، ۱۳۸۹)، با سابقه‌ای بیش از پانزده سال در حوزه تئاتر و سه دهه فعالیت در عرصه سینما و تلویزیون، در گفت‌وگویی با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره گرایش خود به سمت تئاتر و تصویر اظهار داشت: طبیعتاً ترجیح می‌دهم تئاتر را بر تصویر ترجیح دهم. مسیر حرفه‌ای من در واقع با تصویر آغاز شده است. ابتدا در تلویزیون شناخته شدم، که این به همکاری با حسین هرندی و محسن تقوی، به عنوان تهیه‌کننده، برمی‌گردد؛ برنامه‌ای به نام «ما و ما» که در سال ۱۳۷۶ در شبکه یک پخش شد و نخستین حضور من در تلویزیون بود. اما پیش از آن، در رادیو گزارشگری و گویندگی انجام می‌دادم و در تلویزیون نیز دستیاری کرده بودم، اما اولین کار من به عنوان مجری در سال ۷۶ بود.
بازیگر فیلم «مارموز» (کار کمال مقدم، ۱۳۸۶) در ادامه افزود: این خاطرات مربوط به حدود ۲۵ سال پیش است، زمانی که فرد دیگری بودم. اکنون درباره آن دوران صحبت نمی‌کنم. من ۱۸ سال است که فعالیتی در تلویزیون نداشته‌ام؛ در آن زمان فرد دیگری بودم.
وی درباره فعالیت‌های سینمایی خود گفت: دو سال قبل از آن با فیلم «جان جانان» و چهار سال قبل‌تر با «دو روز دیرتر» در جشنواره فیلم فجر حضور داشتم.
یحیوی درباره وضعیت معاش خود تصریح کرد: معاش ما با تئاتر تامین نمی‌شود. مسیر حرفه‌ای‌ام را از تئاتر گذرانده‌ام تا به عرصه تصویر برسم. من اصلاً تئاتر کار نمی‌کنم چون نمی‌خواهم مقابل دوربین قرار بگیرم. در کشور ما اقتصاد حرفه تئاتر مناسب نیست و این حرفه به درستی تعریف و ساختاردهی نشده است. نسل جدید نیز به دلیل عدم درآمدزایی، مجبور است مهارت‌های تئاتری خود را در قالب کار مقابل دوربین به پول تبدیل کند و زندگی‌اش را اداره کند.
او ادامه داد: من تئاتر را ترجیح می‌دهم و به همین دلیل آن را انتخاب کردم؛ چون تجربه‌های تئاتری‌ام فضاهای درونی‌تری برایم فراهم می‌کند. فضای تصویری در تلویزیون و سینما بیشتر با هیاهو و سر و صدا همراه است؛ بازار، تبلیغات، رفتار سلبریتی‌ها، مدل‌سازی و برندسازی‌ها و ستاره‌سازی‌هایی که در این حوزه وجود دارد، بیشتر جنبه بیرونی دارد و جنبه صنعتی و تجاری آن پررنگ است.
یحیوی اظهار داشت: حمایت‌کنندگان اصلی این جریان، افرادی هستند که این روند را تقویت می‌کنند. اما در تئاتر، برعکس، ما روی صحنه‌ای می‌ایستیم و مردم برای اجراهای ما هورا می‌کشند. اجرای تئاتر برای دیگران است و ظاهر خارجی دارد، اما آنچه در درون اتفاق می‌افتد، متفاوت است.
او توضیح داد: در تئاتر فرصت دارید که خودتان را پالایش کنید و برای ایفای نقش و ارائه آن، بارها تمرین کنید. باید جزئیات نقش را بشناسید و در درون خود کشف و ارائه دهید، اما در سینما این فرصت کمتر مهیا می‌شود، مخصوصاً برای نقش‌های فرعی. ممکن است برای نقش‌های اصلی چند ماه درگیر پروژه باشید، اما برای نقش‌های فرعی، این فرصت بسیار محدود است.
وی ادامه داد: در تئاتر امکان بررسی عمیق‌تر کاراکترها وجود دارد. تئاتر قدرت بیشتری دارد.
در پایان، درباره وضعیت سینمای امروز گفت: سینما همواره متناسب با حال و هوای مردم در هر دوره، رشد و توسعه یافته است. مردم در زمان‌هایی که غمگین هستند، بیشتر به سمت تفریح و سینمای کمدی گرایش پیدا می‌کنند، چون دیگر از سینمای فلسفی خسته شده‌اند.
یحیوی افزود: سینما می‌تواند کارکردهای متعددی داشته باشد. امروزه، سینمای کمدی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد و نقش مهمی در جهت‌دهی به جریان‌های حاکم و مدیریت فرهنگی در سینمای ما ایفا می‌کند.
