نسخه اولیه «جان ویک» تنها دو یا سه قتل داشت: تغییر مسیر استاهلسکی از جنگ سرد به فرنچایز اکشن پرهیجان

کارگردان جان ویک، چاد استاهلسکی، در مصاحبه اخیر خود جزئیاتی درباره طرح اولیه فیلم را فاش کرد و توضیح داد که آن ایده بسیار متفاوت‌تر از نسخه‌ای بود که در سینماها نمایش داده شد. او همچنین درباره مستند جدید خود با عنوان «Wick is Pain» صحبت کرد و شرح داد که چگونه وارد پروژه جان ویک شد.

در طول فرآیند توسعه فیلم، کیانو ریوز (بازیگر نقش جان ویک) از استاهلسکی خواست تا فیلمنامه را مطالعه کند و نظراتش را برای بهبود صحنه‌های اکشن ارائه دهد. پس از بررسی نسخه اولیه، استاهلسکی متوجه شد که در آن زمان فیلم نیاز چندانی به تخصص او ندارد، زیرا تعداد کشته‌ها و صحنه‌های اکشن در نسخه اولیه بسیار کمتر بود نسبت به نسخه نهایی.

در ابتدا، نام این پروژه «Scorn» بود. در نسخه اولیه فیلمنامه، تنها دو یا سه نفر در داستان جان ویک کشته می‌شدند. روایت آن بسیار محدود و در فضای جنگ سرد قرار داشت. در آن زمان، به کیانو ریوز گفتم که این پروژه بسیار ساده و کم‌هزینه است و نیاز به تیم حرفه‌ای ما که در زمینه اکشن تخصص دارند، ندارد. از سوی دیگر، حضور این تیم باعث می‌شد هزینه‌های پروژه چندین برابر شود. او پیشنهاد داد که علاوه بر نظارت بر صحنه‌های اکشن، کارگردانی پروژه را نیز بر عهده من بگذارند.

این مکالمه منجر به تغییر مسیر فیلم شد و آن را به نسخه‌ای پرجنب‌وجوش و مرگبارتر که امروز می‌شناسیم، تبدیل کرد. فیلم نخست «جان ویک» که در سال ۲۰۱۴ عرضه شد، فرصتی برای بازگشت قدرتمند کیانو ریوز به سینما بود. این اثر به خاطر صحنه‌های اکشن نفس‌گیر و هیجان‌انگیزش مورد تحسین قرار گرفت و همین موفقیت، پایه‌گذار فرنچایزی شد که در هر قسمت، سطح شدت و جذابیت آن افزایش می‌یافت.

داستان این مجموعه در دنیای زیرزمینی و مخفی قاتلان حرفه‌ای جریان دارد، جایی که شخصیت اصلی، جان ویک، که با لقب «بابا یگان» شناخته می‌شود، با خشونت و مهارت بی‌نظیر، موجی از دشمنان را در نبردهای خونین از بین می‌برد. تحول و بازنگری در فیلم «جان ویک» و تبدیل آن به نسخه‌ای که امروزه مخاطبان می‌شناسند، تصمیمی بسیار موفقیت‌آمیز بود.

هر قسمت از این فرنچایز توانست فروش بیشتری نسبت به قسمت قبلی در گیشه جهانی کسب کند. به طور خاص، قسمت چهارم در سال ۲۰۲۳ با فروش ۴۴۰.۱ میلیون دلار، به عنوان پرفروش‌ترین فیلم این مجموعه شناخته شد. این موفقیت، باعث گسترش بیشتر جهان جان ویک شده است، از جمله فیلم اسپین‌آف «Ballerina» با بازی آنا د آرماس و پروژه‌های دیگری مانند «John Wick ۵» که در مراحل تولید قرار دارند.

سبک منحصر به فرد اکشن در این فیلم، که به «gun-fu» (ترکیبی از هنر تیراندازی و کونگ‌فو) معروف است و تاثیر زیادی بر سینمای اکشن گذاشته، در ابتدا جزو طرح اصلی فیلم نبود. تصور کنید نسخه اولیه چگونه بوده است؛ احتمالا داستان درباره یک آدمکش سابق برای انتقام‌گیری بوده، اما تمرکز اصلی بیشتر بر درام و شخصیت‌پردازی قرار داشت تا صحنه‌های اکشن پرهیجان.

اشاره استالنسکی به فضای «جنگ سرد» نیز نشان می‌دهد که در نسخه اولیه، تنش وجود داشت، اما خشونت آشکار تا پایان داستان به اوج نمی‌رسید. اگر جان در آن نسخه فقط دو یا سه نفر را می‌کشت، احتمالا صحنه‌های اکشن اصلی در پایان داستان قرار داشت. نمی‌توان با قطعیت گفت که نسخه اولیه فیلم «جان ویک» که اکشن کمتری داشت، می‌توانست به اندازه نسخه نهایی موفق باشد.

واکنش مخاطبان به صحنه‌های پرشمار و هیجان‌انگیز اکشن بسیار مثبت بود و اگر این سبک در فیلم نبود، شاید هرگز این اثر به فرنچایز تبدیل نمی‌شد. با این حال، نسخه اولیه می‌توانست فرصتی باشد برای کیانو ریوز تا توانایی‌های دراماتیک خود را در قالب شخصیتی آرام‌تر و با تمرکز بر روایت احساسی بیشتر به نمایش بگذارد.

اگرچه ریوز در نسخه نهایی نیز از احساسات درونی و درد شخصی بهره برد، اما نقش جان ویک در نهایت بیش‌تر به جنبه‌های فیزیکی متمرکز شد و از تصور اولیه فراتر رفت. او را مجبور کرد تا بر مهارت‌های اکشن خود تمرکز کند. در مجموع، نسخه اولیه می‌توانست یک فیلم جذاب باشد، اما با توجه به موفقیت نسخه نهایی، نمی‌توان تصمیم استاهلسکی را نادیده گرفت.