بازگشت حاجیپور با آلبوم «واقعی» و قیمت نجومی در فضای مجازی
بازگشت شروین حاجیپور با آلبوم «واقعی» قیمت نجومی و واکنشهای متناقض در فضای مجازی
بازگشت شروین حاجیپور با آلبوم «واقعی» و قیمت نجومی، واکنشهای متناقض و چالشهای هنری و اجتماعی در فضای مجازی
شروین حاجیپور، خوانندهای که در سالهای اخیر به دلیل کمکاری در انتشار آثار موسیقی و حاشیههای مرتبط با سال ۱۴۰۱ کمتر در معرض توجه عمومی قرار داشت، اکنون با حرکتی نوین به عرصه موسیقی ایران بازگشته است. او اخیراً قراردادی رسمی با شرکت «آراد» امضا کرده و قرار است نخستین آلبوم رسمی خود با عنوان «واقعی» را منتشر کند.
این آلبوم که پس از حضور شروین در تیتراژ انیمیشن «پسر دلفینی ۲» و سریال «وحشی» آماده شده است، قرار است در دیماه روانه بازار شود. همچنین، احتمال برگزاری کنسرتهای او در ایران نیز مطرح شده است. هرچند جزئیات نهایی این برنامهها هنوز اعلام نشده، اما حضور مجدد شروین روی صحنه زنده در ایران، برای طرفدارانش خبر خوشایندی محسوب میشود.
بازخورد کاربران در مورد بازگشت
با وجود این، انتشار رسمی آلبوم «واقعی» حاشیههای زیادی را به همراه داشت. واکنشهای متعددی در فضای مجازی شکل گرفت، به ویژه از سوی کاربرانی که به اظهارات گذشته شروین اشاره میکردند؛ جایی که او چند هفته قبل گفته بود حتی از رفتن به باشگاه و خرید خانه منع شده است و نمیتواند کنسرتهای دوستانش را هم از نزدیک تماشا کند.
برای گروهی از کاربران، صدور ناگهانی مجوز انتشار این آلبوم در چنین شرایطی، تناقض آشکار با گفتههای قبلی او محسوب میشود و قابل پذیرش نیست. در مقابل، دستهای دیگر معتقدند که هر هنرمندی در چنین وضعیتی باید بتواند مجوز فعالیت خود را دریافت کند و شروین نیز از این قاعده مستثنی نیست.
شروین حاجیپور در واکنش به این انتقادات، با انتشار توئیتی توضیح داد که پس از سه سال ممنوعالفعالیتی و بیکاری، سرانجام موفق شده است مجوز انتشار آلبومش را دریافت کند و این موضوع را مغایر با منافع جمعی نمیداند. متن دقیق توئیت او به این شرح است: «بعد از سه سال ممنوعالفعالیتی و بیکاری بالاخره توانستم آلبومم را برای انتشار بگذارم. این چه تضادی با منافع جمعی مردم ما دارد؟ من نمیخواهم از ایران بروم و میخواهم کار کنم. چطور میتوانید این قدر بیمعرفت و نامرد باشید که برای فریب مردم هر مزخرفی به من بچسبانید. کاش بمیرم اگر وطنفروش باشم.»
«واقعا» با هزینهای سرسامآور
آلبوم «واقعی» از شب سهشنبه به صورت پیشفروش در دسترس قرار گرفته است. این خواننده در مورد نحوه انتشار قانونی اثر توضیح داده است که هر قطعه در این مجموعه طی سه سال گذشته ساخته شده و تاکنون امکان پخش عمومی نداشته است. او همچنین وعده داده است که پس از عرضه آلبوم، هر قطعه به همراه داستان پشت آن در قالب پادکستی منتشر خواهد شد؛ حرکتی که میتواند تجربه شنیداری مخاطبان را فراتر از یک آلبوم معمولی ببرد و ارتباط عمیقتری بین شنونده و اثر برقرار کند.
یکی از نکات قابل توجه در مورد «واقعی»، قیمت بالای آن است که به طور قابل ملاحظهای از میانگین قیمتهای بازار موسیقی در ایران بالاتر است؛ نسخه فیزیکی یک میلیون تومان و نسخه دیجیتال ۴۰۰ هزار تومان قیمتگذاری شده است. این تعیین قیمت، این اثر را به یکی از گرانترین و لوکسترین آثار موسیقی در بازار ایران تبدیل کرده و بحثهایی درباره دسترسی مخاطبان و تناسب قیمت با محتوا را برانگیخته است.
برخی کاربران معتقدند که فروش نسخه فیزیکی در شرایطی که بازار آلبومهای فیزیکی بسیار کوچک شده، با چنین قیمتی منطقی نیست و به نظر میرسد هدف اصلی کسب درآمد باشد. در مقابل، عدهای از علاقهمندان این اقدام استقبال کردهاند، زیرا فرصت دارند نسخهای از آلبوم مورد علاقه خود را با متن دلخواه و در قالبی خاص خریداری کنند.
در نهایت، «واقعی» برای شروین حاجیپور فرصتی است تا پس از سه سال محدودیت و فاصله از فعالیتهای عمومی، تجربه شخصی و حرفهای خود را به نمایش بگذارد. حالا نگاهها چه از طرف موافقان و چه منتقدان، در دیماه متمرکز شده است تا ببینند آیا او میتواند هم طرفدارانش را راضی نگه دارد و هم جایگاهی نو در موسیقی ایران برای خود رقم بزند یا خیر.
بازار، شنونده و راهبرد صوتی
بازگشت هنرمند، تحت نظارت دقیق افکار عمومی
بازگشت به عرصه هنر پس از یک بحران اجتماعی یا سیاسی همواره شبیه قدم گذاشتن بر زمینی ترکخورده است. در این لحظه، هنرمند با مخاطبی روبهرو میشود که تغییر کرده؛ حافظه جمعی فعالتر شده و هر تصمیم جدید در پرتو گذشتهای پررنگ دیده میشود. مسیری که قبلاً با شور و اشتیاق آغاز شده بود، اکنون پر از تردید و قضاوت است.
در چنین وضعیتی، شروع مجدد تنها به انتشار اثر جدید محدود نمیشود، بلکه بیشتر به بازتعریف هویت هنرمند مربوط است. او باید مشخص کند که چه نسبتی با گذشته خود دارد؛ گذشتهای که هنوز برای بخشی از مخاطبان زنده است. مخاطب امروز موسیقی، صرفاً مصرفکننده صدا نیست، بلکه روایتطلب است، نیاز به توضیح دارد و انتظار دارد هنرمند جایگاه خود را روشن کند. تجربیات خوانندگان ایرانی در سالهای اخیر، چه آنهایی که در داخل کشور ماندهاند و چه کسانی که راه مهاجرت را در پیش گرفتهاند، نشان میدهد که بازگشت موفق نیازمند نوعی گفتوگوی پنهان با افکار عمومی است.
این گفتوگو همیشه به صورت مستقیم و شفاف صورت نمیگیرد؛ گاهی در انتخاب شعر، گاهی در لحن موسیقی و گاهی در سکوتهای حسابشده شکل میگیرد. انتشار یک آلبوم یا تکقطعه در این فضا، تبدیل به بیانیهای ناگفته میشود. از سوی دیگر، بازگشت به فضای رسمی به معنای پذیرش قوانینی است که پیشتر وجود نداشت یا کمتر قابل مشاهده بودند. هنرمند باید میان خواستهای شخصی، محدودیتهای اجرایی و انتظارات جامعه، تعادلی حساس برقرار کند.
لغزش در هر یک از این ابعاد میتواند واکنشهای گستردهای را برانگیزد. به همین دلیل، موسیقی پس از بحران، بیش از هر زمان دیگری روایتمحور است. صداها حامل تجربهاند و هر واژه، وزن سالهایی را دارد که در آن دوران، سکوت، انتظار و فشار جریان داشته است. بازگشت به صحنه در چنین شرایطی، آزمونی است که نتیجه آن فراتر از یک آلبوم یا کنسرت قضاوت میشود.
