حسن فتحی: سینمای اجتماعی «پیرپسر» و اهمیت آگاهی‌بخشی
حسن فتحی: تحسین فیلم «پیرپسر» اکتای براهنی و اهمیت سینمای اجتماعی در آگاهی‌بخشی
حسن فتحی از فیلم «پیرپسر» اکتای براهنی و اهمیت سینمای اجتماعی در آگاهی‌بخشی و ترویج ارزش‌های اخلاقی و فرهنگی تقدیر کرد.
حسن فتحی، کارگردان برجسته‌ای که بسیاری از سریال‌های تاثیرگذار تلویزیونی و نمایش خانگی را ساخته است، در صفحه اینستاگرام خود درباره فیلم «پیرپسر» ساخته اکتای براهنی نوشت:
«فیلم سینمایی «پیرپسر» را تماشا کردم و حالا با اعتماد کامل به ذکاوت، جسارت و شرافت سازندگان آن، تحسینشان می‌کنم.
اگرچه می‌توان از زوایای مختلفی به تحلیل محتوای این اثر پرداخت، اما ترجیح می‌دهم از تحلیل‌های فلسفی، روانشناختی یا زیبایی‌شناسانه که وظیفه منتقدان آگاه و باسواد است، پرهیز کنم.
در عوض، می‌خواهم نگاهی کلی به ابعاد اخلاقی و اجتماعی این فیلم داشته باشم.
پیرپسر و محتوای پرتنش و تکان‌دهنده‌اش، از نظر من، یکی از اخلاقی‌ترین آثار سینمایی اجتماعی و تفکری ایران در سال‌های اخیر است.
البته ممکن است این قضاوت، با توجه به نگرش‌های سنتی و اخلاقی، مسخره به نظر برسد؛ چرا که در مواجهه با پیچیدگی‌ها و دشواری‌های زندگی معاصر، آثار هنری نوآور و خلاف رویه را نمی‌پذیرند. اما بر اساس دیدگاه گروهی که اغلب دلبسته سنت و دین هستند، به آیه ۱۱۹ سوره بقره استناد می‌کنم که در آن آمده است: «ما تو را به حق برای بشارت و بیم دادن فرستادیم...» و در دایره فرهنگ دینی، هنرمندان و متفکران و اصلاح‌گران اجتماعی، ادامه‌دهندگان رسالت انبیای الهی محسوب می‌شوند.
کسانی که به نام خدا و دین، در تلاش برای توقیف آثار ارزشمند سینمای اجتماعی ایران هستند، غافل‌اند که وظیفه مهم هر هنرمند متعهد و آگاه، هشدار دادن و انذار در برابر بحران‌ها و مشکلات روانی و اخلاقی است که سلامت روان جامعه و خانواده‌ها را تهدید می‌کند.
برای درک این موضوع، کافی است نگاهی به گزارش‌های روانشناسان، روانپزشکان، حوادث ثبت شده در نیروی انتظامی، سازمان بهزیستی و دیگر نهادهای مربوط بیندازیم تا ببینیم جامعه امروز ما در سطح خانواده، روابط بین فردی و شکاف‌های نسلی با چه بحران‌ها و معضلاتی روبه‌رو است.
علاوه بر این، یکی دیگر از ریشه‌های این تقابل طولانی‌مدت، که سینمای اجتماعی را هدف قرار داده است، تفاوت‌های عمیق فرهنگی میان سنت و مدرنیته است.
در فرهنگ سنت، پنهان‌کاری و عدم نشان دادن موضوعات ارزش و مصلحت تلقی می‌شود، اما در جهان مدرن، برملا کردن و شفافیت در مسائل تلخ و نگران‌کننده زندگی، ارزش به حساب می‌آید. بدون تردید، سینما محصول و نماد مدرنیته است؛ و به عنوان چراغی، وظیفه دارد تاریکی‌های زندگی را روشن کند و حقیقت تلخ و تراژیک آن را نشان دهد.»
