حسن فتحی: «پیرپسر» نماد اخلاق در سینمای اجتماعی ایران
حسن فتحی: «پیرپسر» از اخلاقی‌ترین آثار سینمای اجتماعی ایران است و وظیفه هنرمند در هشدار به بحران‌های جامعه
حسن فتحی از فیلم «پیرپسر» اکتای براهنی به عنوان یکی از اخلاقی‌ترین آثار سینمای اجتماعی ایران یاد کرد و وظیفه هنرمند را هشداردهنده می‌داند.
حسن فتحی، کارگردان برجسته‌ای که بسیاری از سریال‌های تاثیرگذار تلویزیونی و نمایش خانگی را ساخته است، در صفحه اینستاگرام خود درباره فیلم «پیر پسر» ساخته اکتای براهنی نوشت:
«فیلم سینمایی «پیر پسر» را دیدم و اکنون با اعتماد کامل به هوشمندی، جسارت و صداقت سازندگان آن، به آن آفرین می‌گویم.
می‌توان از زوایای مختلف به تحلیل محتوای این اثر پرداخت، اما ترجیح می‌دهم از تحلیل‌های فلسفی، روانشناختی و زیبایی‌شناسانه که وظیفه منتقدان آگاه و باسواد است، صرف نظر کرده و به یک نگاه کلی در زمینه‌های اخلاقی و اجتماعی فیلم بسنده کنم.
پیر پسر و محتوای پرتنش و تأمل‌برانگیز آن، به نظر من، یکی از اخلاقی‌ترین تولیدات سینمایی اجتماعی و متفکرانه ایران در سال‌های اخیر است.
البته این قضاوت ممکن است در نگاه کسانی که به اصول سنتی و عقلانی پای‌بندند، مسخره به نظر برسد، اما من به آیه ۱۱۹ سوره بقره اشاره می‌کنم که خطاب به پیامبر اکرم (ص) می‌گوید: «ما تو را به حق برای بشارت و بیم دادن فرستادیم…» و در دایره فرهنگ دینی، هنرمندان و متفکران و اصلاح‌گران اجتماعی، ادامه‌دهندگان رسالت انبیاء محسوب می‌شوند.
کسانی که به نام خدا و دین، تلاش می‌کنند آثار ارزشمند سینمای اجتماعی ایران را توقیف کنند، غافلند که بخش مهمی از وظیفه هر هنرمند متعهد و آگاه، هشدار و انذار در برابر بحران‌ها و مشکلات روانی و اخلاقی است که سلامت روان جامعه و خانواده‌ها را تهدید می‌کند.
برای درک بهتر این موضوع، کافی است نگاهی به گزارش‌های روانشناسان، روانپزشکان، حوادث ثبت‌شده در نیروی انتظامی و سازمان بهزیستی و دیگر نهادهای مرتبط با مشکلات خانوادگی در شهرها و حاشیه‌های آن بیندازیم تا ببینیم جامعه ما در سطح خانواده‌ها و روابط فردی، با چه بحران‌ها و مشکلات عمیقی مواجه است.
بدون شک، یکی دیگر از دلایل این تعارض و کشمکش‌های طولانی، که سینمای اجتماعی ایران را هدف قرار داده است، ریشه در تفاوت‌های فرهنگی میان سنت و مدرنیته دارد.
در فرهنگ سنت، پنهان کردن و مخفی نگه داشتن مسائل ارزش و مصلحت تلقی می‌شود، در حالی که در جهان مدرن، شفافیت و آشکارسازی مسائل تلخ و نگران‌کننده زندگی، ارزش محسوب می‌شود. بی‌تردید، سینما نماد و میوه‌ی مدرنیته و تجدد است و به عنوان چراغی، وظیفه دارد بر تاریکی‌ها و جنبه‌های تراژیک زندگی نور افکند.»
