آیا می‌توان وام‌های رمزارزی را برای پرداخت اقساط دانشجویی استفاده کرد؟ فرصت‌ها، چالش‌ها و راهکارهای دیفای
آیا می‌توان وام‌های رمزارزی را برای پرداخت اقساط وام‌های دانشجویی استفاده کرد؟ فرصت‌ها، چالش‌ها و راهکارهای دیفای
آیا می‌توان وام‌های رمزارزی را برای پرداخت اقساط وام‌های دانشجویی استفاده کرد؟ فرصت‌ها، چالش‌ها و راهکارهای دیفای در مدیریت بدهی‌های تحصیلی
دانشجویانی که دارایی‌های رمزارزی در اختیار دارند و قصد دارند بدهی‌های تحصیلی خود را تسویه کنند، می‌توانند از فرصت‌های وام‌دهی در حوزه دیفای (DeFi) بهره‌مند شوند. این نوع وام‌ها، امکان پرداخت بدهی‌های دانشجویی را با استفاده از دارایی‌های دیجیتال فراهم می‌کند و گزینه‌ای نوین و کارآمد برای دانش‌آموزان و دانشجویان محسوب می‌شود. در ادامه، نحوه استفاده از وام‌های دیفای برای تسویه بدهی‌های تحصیلی و مزایای آن بررسی می‌شود.
درآمدی بر وام‌های دیفای
دیفای (مالیه غیرمتمرکز) به مجموعه‌ای از برنامه‌های مبتنی بر بلاک‌چین اطلاق می‌شود که خدمات مالی متنوعی مشابه نهادهای مالی سنتی ارائه می‌دهند. این برنامه‌ها از طریق قراردادهای هوشمند اجرا شده و عملیات مالی را به صورت خودکار انجام می‌دهند، برخلاف خدمات مالی مرسوم که بر مدیریت نهادهای متمرکز تکیه دارند.
در حوزه دیفای، وام‌دهی یکی از کاربردهای مهم است. وام‌های دیفای امکان قرض گرفتن و قرض دادن پول را به صورت غیرمتمرکز و بدون نیاز به واسطه‌های متمرکز فراهم می‌کنند، در حالی که کاربران کنترل کامل بر دارایی‌های خود دارند.
برای دریافت وام در دیفای، کاربران معمولاً از دارایی‌های رمزارزی خود به عنوان وثیقه استفاده می‌کنند. ارزش این وثیقه باید حداقل برابر یا بیشتر از مبلغ وامی باشد که درخواست می‌کنند. قراردادهای هوشمند تضمین می‌کنند که وام‌های دیفای همواره با نسبت ضمانت‌نامه مشخصی، معمولاً بیش از ۱۰۰ درصد، تضمین شده باقی بمانند.
به عنوان نمونه، پروتکل وام‌دهی MakerDAO نیازمند است که وام‌گیرندگان حداقل ۱۵۰ درصد ارزش وام، یعنی برای وام ۱۰۰ Dai باید معادل ۱۵۰ دلار ETH به عنوان وثیقه ارائه دهند.
بسیاری از پروتکل‌های دیفای، برای جذب نقدینگی، وام‌گیرندگان را با اعطای توکن‌های حکومتی (Governance Tokens) ترغیب می‌کنند. این روش، یکی از استراتژی‌های محبوب در اکوسیستم دیفای است که هم کاربران را به مشارکت و ارائه نقدینگی تشویق می‌کند و هم فعالیت‌های پروژه را تقویت می‌نماید.
از مزایای وام‌های دیفای برای سرمایه‌گذاران می‌توان به امکان قرض دادن دارایی‌های رمزارزی به دیگران برای کسب سود اشاره کرد. قراردادهای هوشمند به صورت خودکار دارایی‌های دیجیتال را بین طرفین توزیع و مدیریت می‌کنند، بنابراین وام‌گیرندگان می‌توانند دارایی‌های دیجیتال خود را به صورت peer-to-peer قرض بگیرند و وام‌دهندگان نیز از طریق استخرهای وام، بهره کسب کنند.
چرا وام‌های دیفای راه‌حلی برای تسویه بدهی‌های دانشجویی است؟
در حوزه دیفای، امکان دریافت وام بر پایه دارایی‌های رمزارزی فراهم شده است. این روش به کاربران اجازه می‌دهد تا با وثیقه‌گذاری توکن‌های خود، وام دریافت کرده و از آن برای پرداخت اقساط وام دانشجویی بهره‌مند شوند. این فرآیند، نیاز به فروش رمزارزهای شما را برطرف می‌کند و در نتیجه، از پرداخت مالیات بر سود سرمایه بر دارایی‌های فروخته‌شده جلوگیری می‌شود، چرا که رمزارزهای شما به عنوان وثیقه برای وام استفاده می‌شوند.
علاوه بر این، سرمایه‌گذاری در استیبل‌کوین‌ها در قالب استخرهای وام‌دهی یکی دیگر از امکانات دیفای است. سود حاصل از این سرمایه‌گذاری‌ها قابل تبدیل به ارز فیات است و می‌تواند برای پرداخت اقساط وام دانشجویی مورد استفاده قرار گیرد.
در حوزه دیفای (DeFi)، وام‌دهی به صورت آزاد و بدون نیاز به مجوز انجام می‌شود، به طوری که هر فرد دارای کیف پول رمزارزی می‌تواند از طریق پروتکل‌های وام‌دهی دیفای اقدام به قرض‌گرفتن یا وام‌دهی کند. بر خلاف وام‌دهندگان سنتی، که نیازمند برآوردن معیارهای مشخصی مانند اعتبارسنجی، درآمد، سن و سایر شرایط هستند، کاربران در دیفای بدون نیاز به ارائه مدارک هویتی یا انجام فرآیندهای KYC، می‌توانند از هر نقطه‌ای به این خدمات دسترسی داشته باشند. این رویکرد، سطح دسترسی و انعطاف‌پذیری در بازار رمزارز را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد.
بر اساس تحلیل‌های اخیر، تسویه بدهی‌های دانشجویی در حوزه رمزارز ممکن است تنها نیازمند داشتن کیف پول رمزارز و توکن‌هایی باشد که در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اید. در قالب دیفای (DeFi)، وام‌ها به شما امکان می‌دهد کنترل کامل بر دارایی‌های خود داشته باشید، چراکه این نوع وام‌دهی به خودِ کاربر اجازه می‌دهد دارایی‌های خود را مدیریت و نگهداری کند. این رویکرد نسبت به وام‌های سنتی، که معمولاً با مقررات و محدودیت‌های متعددی همراه است، سطح کنترل بیشتری را در اختیار فرد قرار می‌دهد.
علاوه بر این، پروتکل‌های وام‌دهی در دیفای فرآیند توزیع وام‌ها را بسیار سریع‌تر انجام می‌دهند، در مقایسه با نهادهای مالی سنتی که با بروکراسی و مراحل اداری پیچیده مواجه هستند. این ویژگی‌ها، دیفای را به گزینه‌ای جذاب برای افرادی تبدیل کرده است که به دنبال راه‌حلی سریع، امن و مستقل برای مدیریت بدهی‌های خود در بازار رمزارز هستند.
چگونه با وام دیفای بدهی دانشجویی خود را تسویه کنیم
در دنیای رمزارز، راهکارهای متعددی برای مدیریت بدهی‌های بلندمدت وجود دارد. فرض کنید قصد دارید بدهی دانشجویی ۱۲ هزار دلاری خود را تسویه کنید. در حالی که دارایی‌های رمزارزی شما، به‌ویژه اتریوم (ETH)، طی سال‌ها به ارزش ۲۰ هزار دلار رسیده است، گزینه‌ای برای تسویه کامل بدهی با فروش این دارایی‌ها وجود دارد.
در این حالت، می‌توانید ۶۰ درصد از رمزارزهای خود را بفروشید و با نقدینگی حاصل، بدهی را یک‌جا تسویه کنید. اما این تصمیم، معایبی نیز دارد. کاهش ۶۰ درصدی دارایی‌های رمزارزی، اثر منفی بر موقعیت شما در بازار دارد؛ چرا که در صورت بازگشت روند صعودی، سود شما محدود خواهد شد. همچنین، فروش رمزارزها مشمول مالیات بر سود سرمایه (کپیتال گین) می‌شود که هزینه‌ای اضافی بر شما تحمیل می‌کند.
در مقابل، فناوری دیفای (DeFi) امکاناتی را در اختیار شما قرار می‌دهد که این مسیر را کم‌ریسک‌تر کند. به این صورت که می‌توانید ETH خود را در پروتکل‌های وام‌دهی دیفای به عنوان وثیقه قرار دهید و از آن، وام ۱۲ هزار دلاری در استیبل‌کوین‌ها (stablecoins) بگیرید. سپس این استیبل‌کوین‌ها را به ارز فیات تبدیل و بدهی خود را تسویه کنید. در این حالت، چون وام معمولاً بر اساس همان ارز استیبل‌کوین‌ها صادر می‌شود، نوسانات قیمت رمزارزها تأثیر کمتری بر وضعیت وام دارد.
یکی از مزایای مهم این روش، نبود محدودیت زمانی در بازپرداخت است. شما می‌توانید هر زمان که مایل بودید، وام را بازپرداخت کنید، البته به شرطی که ارزش وثیقه شما به اندازه کافی باقی بماند و از خطر لیکوئید شدن جلوگیری شود. این نیازمند نظارت مداوم بر ارزش دارایی‌ها است.
از آنجا که رمزارزها نوسان‌پذیر هستند، باید همواره بیش از حد نیاز، وثیقه‌گذاری کنید. در صورت نزدیک شدن به سطح لیکوئید، می‌توانید بخشی از وام را پرداخت کنید یا دارایی‌های رمزارزی بیشتری به وثیقه بیفزایید تا وضعیت خود را بهبود بخشید.
در نهایت، این روش به شما آزادی عمل بیشتری در بازپرداخت بدهی می‌دهد. همچنین، می‌توانید توکن‌های حکمرانی یا سودهای حاصل از دارایی‌های رمزارزی خود را بفروشید و بخشی از بدهی را تسویه کنید. نکته جالب این است که در صورت رشد قیمت رمزارزی که به عنوان وثیقه قرار دارد، میزان وام رمزارزی به طور نسبی کاهش می‌یابد، که این خود امکانی برای کاهش بدهی در آینده است.
خطرات استفاده از وام رمزارزی برای تسویه بدهی‌های دانشجویی
در فرآیند تسویه بدهی‌های دانشگاهی از طریق وام‌های دیفای، آگاهی از ریسک‌های مرتبط اهمیت زیادی دارد. از جمله این خطرات می‌توان به نوسانات شدید بازار، لیکوئید شدن مارجین در صورت کاهش قیمت دارایی‌های وثیقه، و عدم بازپرداخت به‌موقع اشاره کرد. همچنین، مشکلات احتمالی در فرآیندهای اجرایی و عدم اطمینان از امنیت قراردادهای هوشمند، از جمله چالش‌هایی است که سرمایه‌گذاران باید در نظر داشته باشند. رعایت مدیریت ریسک و آگاهی کامل از شرایط بازار، کلید موفقیت در این نوع از معاملات است.
نرخ‌های متغیر
پروتکل‌های وام‌دهی دیفای (DeFi) معمولاً نرخ‌های متغیر ارائه می‌دهند، چرا که نرخ بهره سالانه (APR) با تغییرات عرضه و تقاضای دارایی‌های دیجیتال نوسان می‌کند. به این ترتیب، وام‌های دیفای در زمان‌هایی که APR بالا می‌رود، هزینه‌برتر می‌شوند، زیرا این وضعیت نشان‌دهنده کمبود وام‌دهندگان در بازار است.
تصفیه و انحلال شرکت‌ها
در پروتکل‌های وام‌دهی دیفای، سطح‌های لیکوئید شدن یا همان liquidation threshold تعیین شده است که در صورت عبور از آن، دارایی‌های وثیقه‌گذاری شده توسط پروتکل فروخته می‌شود تا بدهی وام‌گیرنده تسویه شود. به عنوان نمونه، در MakerDAO، نسبت حداقل وثیقه‌گذاری ۱۵۰ درصد است و اگر وثیقه شما، معادل ۱۵۰ دلار ETH باشد و وام شما ۱۰۰ دلار در دای (Dai) باشد، در صورت کاهش قیمت ETH زیر ۱۵۰ دلار، فرآیند لیکوئید شدن با جریمه‌ای معادل ۱۳ درصد انجام می‌شود.
در این وضعیت، وام‌گیرنده می‌تواند با پرداخت بخشی از وام در دای یا افزودن وثیقه بیشتر، از جریمه جلوگیری کند. در غیر این صورت، در صورت ادامه کاهش قیمت ETH، پروتکل به صورت مداوم دارایی‌های وثیقه‌گذاری شده را برای تسویه بدهی به فروش می‌رساند.
آسیب‌پذیری‌های قرارداد هوشمند
مشکلات و خطاهای موجود در کدهای قراردادهای هوشمند پایه، امنیت دارایی‌های دیجیتال کاربران را تهدید می‌کند. در سال‌های اخیر، باگ‌های سیستم در پروتکل‌های دیفای (DeFi) منجر به آسیب‌پذیری‌های امنیتی و نفوذهای سایبری شده است، که در نتیجه ممکن است منجر به از دست رفتن کامل وجوه سپرده‌گذاری شده شود. این مسأله بر اهمیت توجه ویژه به امنیت و بررسی‌های فنی دقیق در توسعه و استقرار قراردادهای هوشمند تأکید دارد.
منبع: کریپتو.نیوز
