سفر در زمان به قاجار: خاص‌ترین لباس عروس و زیبایی زنان فربه در ۲۰۰ سال پیش

در ادامه، پنج تصویر جذاب از دختران نوجوان دوره قاجار را مشاهده می‌کنید که با لباس‌های عروس، به سختی می‌توان باور کرد که مربوط به حدود دو قرن پیش باشند.

ممکن است با مشاهده این تصاویر، تعجب کنید که چرا این بانوان آن‌طور که از زنان دوره قاجار توصیف شده‌اند، چاق نیستند.

در دوران قدیم، پیش از رنسانس، چاقی نمادی از ثروت و قدرت در کشورهای غربی محسوب می‌شد. مردم بر این باور بودند که افراد چاق، توانایی مصرف زیاد و برخورداری از امکانات مالی برای تغذیه کامل را دارند. این نگرش تا حدی در میان طبقه اشراف غربی رایج بود که حکام و ثروتمندان پس از صرف غذا، با اقداماتی عمدی، مانند بردن انگشت به حلق، تمام غذای مصرف شده را برمی‌گرداندند تا معده‌شان خالی شود و مجدداً شروع به غذا خوردن کنند.

در مقابل افراد فقیر، بدن‌های لاغر و نحیفی دیده می‌شد که ناشی از محدودیت مالی و نبود امکانات تغذیه مناسب بود. اما در دوره قاجاریه، چاقی به عنوان نمادی از زیبایی زنان محسوب می‌شد. ایرانیان معیار زیبایی زنان را نه بر اساس صورت، بلکه بر میزان چاقی آن‌ها می‌دانستند و زنان فربه همواره در دربار شاهان قاجار از محبوبیت بیشتری برخوردار بودند.

کارلا سرنا، نویسنده و روزنامه‌نگار فرانسوی، پس از دیدار با انیس‌الدوله در سال 1294 هجری قمری، در خاطرات خود درباره او می‌نویسد: او بسیار چاق و تنومند است و مقدار زیادی غذا می‌خورد. حتی به من نیز می‌تازد و می‌گوید من لاغر و خشکیده‌ام. او معتقد است مردان ایرانی زنان چاق را ترجیح می‌دهند و هر چه زنی فربه‌تر باشد، نزد شوهرش محبوب‌تر و محترم‌تر است.

در بین این زنان چاق، علاوه بر شکم بزرگ، داشتن غبغب یکی از ویژگی‌های برجسته و محبوب زنان به حساب می‌آمد. گفته می‌شود انیس‌الدوله، که به عنوان زیباترین زن در دوره قاجار با معیارهای آن زمان شناخته می‌شد، دارای غبغب بسیار بزرگ و به اصطلاح هفت‌طبقه بوده است.

احتمالاً بیشتر زنان حرمسرای شاهان قاجار چاق بودند، اما این موضوع درباره تمامی زنان ایران صدق نمی‌کرد.

در دوران ناصرالدین شاه قاجار، مد و لباس اهمیت زیادی پیدا کرد و به دلیل آشنایی ایرانیان با فن عکاسی، تصاویری زیبا از این دوره باقی مانده است.