علیرضا قربانی در گفت‌وگو با شبکه TRT ترکیه: حفظ هویت موسیقی ایرانی در جهان معاصر

علیرضا قربانی در مصاحبه‌ای با شبکه TRT ترکیه دیدگاه‌های خود درباره هنر موسیقی، ساز و خوانندگی را این‌گونه بیان کرد: موسیقی ممکن است بی‌واسطه‌ترین و انتزاعی‌ترین هنر در بین هنرهای هفت‌گانه باشد و این راز را در بر دارد که حتی بدون آشنایی با ادبیات یا شعر اثر، تنها با شنیدن آن می‌توان عمق، احساسات، حماسه، غم و شادی آن را درک کرد و احساس کرد. این یکی از اسرار موسیقی است که بدون نیاز به فهم کلام، بر احساسات انسان تأثیر می‌گذارد.

وی در ادامه درباره تأثیر جغرافیا در شکل‌گیری و درک موسیقی گفت: زندگی و آشنایی با منطقه جغرافیایی به درک بهتر موسیقی آن جامعه کمک می‌کند. به طور طبیعی، مردمی که در خاورمیانه زندگی می‌کنند، بیشتر موسیقی‌های همدیگر را شنیده، از هم الهام گرفته و تأثیرپذیری متقابل بیشتری دارند.

قربانی مجدداً بر انتزاعی بودن موسیقی تأکید کرد و افزود: رمز و راز موسیقی این است که حتی اگر با شعر آن آشنا نباشید، می‌تواند در عمق وجودتان نفوذ کرده و تأثیرگذار باشد.

او همچنین درباره حفظ هویت اثر در تلفیق موسیقی ایرانی با ارکستر یا سبک‌های دیگر گفت: هدف این است که هویت موسیقی حفظ شود و رنگ و بوی خاص خودش را از دست ندهد، به‌ویژه زمانی که با ارکستر بزرگ و سازهای غیرایرانی ترکیب می‌شود.

به گفته قربانی، عوامل متعددی برای نگه‌داشتن هویت موسیقی وجود دارد، از جمله ادبیات و شعر. بسیاری از ملودی‌های جدید بر پایه موسیقی ردیفی، دستگاهی یا تصانیف مختلف موسیقی ایرانی ساخته شده یا از آن‌ها بهره‌مند می‌شوند.

در ادامه، وی درباره نقش سازهای سنتی در حفظ هویت گفت: استفاده از سازهای سنتی و ایرانی، همان‌طور که در فرهنگ‌های دیگر جهان مرسوم است، راهی برای نگه‌داشتن هویت فرهنگی و افزودن رنگ و طعم خاص آن فرهنگ در موسیقی، حتی در اجراهای نوین، است.

در پایان، قربانی درباره جایگاه خواننده در این نوع موسیقی تصریح کرد: خواننده به‌عنوان سولیست، روایت‌گر و داستان‌گوی ادبیات و شعر است. او با افزودن ظرایف احساسی، صدایش باعث می‌شود که شعری که فقط به صورت دکلمه اجرا می‌شود، اثر محدودکننده‌ای نداشته باشد و تأثیر و نفوذ آن در مخاطب چندین برابر شود.