منوچهر هادی از ساخت فصل جدید «یزدان» با تمرکز بر چالش‌های مهاجرت و مشکلات شهری تهران خبر داد

منوچهر هادی، کارگردان، پژمان بازغی، بازیگر، و سلیم ثنائی، تهیه‌کننده سریال «یزدان»، نظرات خود را درباره معیارهای انتخاب بازیگران، نحوه همکاری پروژه با شهرداری، مسائل شهری و اجتماعی با رویکردی مثبت و بدون سیاه‌نمایی، و اهمیت دادن به فرصت دادن به جوانان، مطرح کردند. آن‌ها همچنین راهکارهای تقویت رقابت میان شبکه‌های تلویزیونی و پلتفرم‌ها را بررسی کردند.

در این نشست، پیشنهاد شد که فصل جدید سریال «یزدان» به مسائل کلان‌شهر تهران و چالش‌های مهاجرت و مشکلات شهری بپردازد. پژمان بازغی در این باره گفت: در دهه‌های 60 و 70، تلویزیون میزبان بهترین بازیگران بود که با عشق در مجموعه‌ها نقش‌آفرینی می‌کردند، زیرا تلویزیون تنها منبع سرگرمی مردم بود و بازیگران خود را هم‌سطح با مردم می‌دانستند. اما امروزه، رقابت نابرابر بین تلویزیون و پلتفرم‌ها باعث شده است که ما بازیگران زیادی را از دست بدهیم.

منوچهر هادی نیز تأکید کرد که تلویزیون با وجود محدودیت‌هایش می‌تواند آثار تاثیرگذاری تولید کند، اگر مدیران جسارت و ریسک‌پذیری داشته باشند. سلیم ثنائی در عین حال، تنوع در تولیدات را کلید موفقیت دانست و گفت: اگر چند کارگردان با ژانرهای مختلف فعال شوند، رقابت سالم شکل می‌گیرد. او افزود که مخاطب امروز به روایت‌های واقع‌گرایانه و نه شعارگونه علاقه‌مند است.

پژمان بازغی درباره ساخت آثار سفارشی و حریم هنری توضیح داد: در بسیاری موارد، سریال‌ها به صورت مشارکتی ساخته می‌شوند؛ تفاوت «یزدان» با دیگر پروژه‌ها این است که شهرداری در آن مشارکت مستقیم داشت و موضوعات شهری را مطرح می‌کرد. او گفت: ما با افتخار این پروژه را پذیرفتیم چون دغدغه اجتماعی داشت. مشکل زمانی شروع می‌شود که سفارش‌دهنده پس از چند قسمت، خود را مالک اثر می‌پندارد و در امور تخصصی دخالت می‌کند، اما در «یزدان»، شهرداری به حریم هنری احترام گذاشت.

منوچهر هادی درباره تفاوت میان سفارش و تحمیل در ساخت آثار مشارکتی گفت: توافق ما با شهرداری بر این بود که در حوزه‌های تخصصی مانند فیلمنامه و دکوپاژ دخالت نکنند و خوشبختانه این تعهد رعایت شد. نتیجه آن اثری بود که هم مورد رضایت شهرداری و هم مورد پسند مخاطب قرار گرفت. او هشدار داد که مشکل زمانی شروع می‌شود که متولی، پس از چند قسمت، خود را صاحب اثر می‌داند، اما اگر وظایف به درستی تقسیم شود، نتیجه مثبت خواهد بود.

سلیم ثنائی، با اشاره به همکاری‌های متعدد با سازمان‌های دولتی، توضیح داد که تبدیل معضلات شهری به درام بر عهده نویسنده و کارگردان است، و این تفاوت میان سفارش و تحمیل است. او یادآور شد که ساخت سریال‌هایی بر اساس سفارش نهادهای مختلف در تلویزیون رایج است و نمونه‌هایی چون «پلاک ۱۳»، «چشم‌بندی»، و برنامه‌هایی با مشارکت پلیس نمونه‌هایی از این نوع همکاری‌ها هستند.

تهیه‌کننده «یزدان» تأکید کرد که سازمان‌ها اصولاً در ساخت سریال مشارکت دارند و در این پروژه، موضوعات اجتماعی و معضلات شهری در قالب داستانی حول محور قهرمان شهرداری شکل گرفت. این قهرمان، مامور شهرداری است که باید در شهر و در ارگان‌های مختلف حضور داشته باشد و اقدامات خود را نشان دهد. او افزود که نویسنده، آقای امیرمحمد عبدی، بر اساس این اصول دراماتیزه داستان را انجام داد.

در ادامه، بحث درباره شخصیت‌سازی و قهرمان‌های جذاب مطرح شد. پژمان بازغی درباره نقش مامور شهرداری گفت: مهم‌ترین نکته برای من، باورپذیری شخصیت است، نه لباس یا شغلش. او توضیح داد که عماد، شخصیت او، نه قهرمان آرمانی است و نه فرد عادی، بلکه فردی با لغزش‌های انسانی است که هم پدر مهربان و هم فردی حرفه‌ای است. او تلاش کرد تا شخصیت او طبیعی و باورپذیر باشد و از کلیشه‌ها دوری کند.

بازغی افزود: من سعی کردم شخصیت عماد در حد تعقل و آرامش باشد، نه هیجانی و پرخاشگر. این ویژگی‌ها باعث شد که مخاطب با او ارتباط برقرار کند و کاراکتر در طول زمان، یکدست و قابل اعتماد باقی بماند.

پژمان بازغی درباره اهمیت فیلمنامه گفت: هر چیزی که در تصویر دیده می‌شود، از فیلمنامه نشأت می‌گیرد. اگر فیلمنامه قوی و منسجم نباشد، بازیگر نمی‌تواند کار تاثیرگذاری ارائه دهد. او به همکاری با نویسنده، آقای امیرعبدری، اشاره کرد و گفت که اعتماد به متن و رعایت دیالوگ‌ها از عوامل موفقیت پروژه بود.

منوچهر هادی درباره تضادهای شخصیت عماد و نحوه مدیریت آنها در فیلم‌برداری گفت: این پارادوکس‌ها عمدی در فیلمنامه است تا مخاطب درگیر شخصیت بماند و نتواند آن را کنار بگذارد. او افزود که اگر فیلمنامه ضعیف باشد، کارگردان نمی‌تواند معجزه کند و باید در انتخاب و کار با متن دقت کرد.

در بخش دیگری، درباره فضاهای احساسی سریال «یزدان» و هدف از تلطیف آن‌ها صحبت شد. هادی توضیح داد که این صحنه‌ها بر اساس نیازهای داستان و شخصیت‌ها طراحی شده و هدف، حفظ جذابیت و ارتباط با مخاطب است. او تأکید کرد که احساسات در سریال، طبیعی و در راستای روایت است و نباید آن را به صورت اغراق‌آمیز نشان داد.

در پایان، درباره رسالت هنرمند در این روزها و ضرورت ساخت سریال‌هایی که هم از نظر هنری و هم از نظر اجتماعی ارزشمند باشند، صحبت شد. پژمان بازغی معتقد است که باید به ذائقه مخاطب توجه کنیم و از خشونت و شعارزدگی پرهیز کنیم. او گفت تلویزیون، بزرگ‌ترین پلتفرم رایگان است و باید از آن به درستی استفاده کرد. منوچهر هادی نیز افزود که موفقیت سریال‌هایی چون «یزدان» نتیجه نظارت دقیق و حمایت مدیران است که اجازه دادند کار در فضای حرفه‌ای و بدون محدودیت انجام شود.

در پایان، بازغی از اهمیت وجود رقابت سالم در تولید آثار تلویزیونی سخن گفت و بر این نکته تأکید کرد که هر بستری، چه تلویزیون، چه پلتفرم‌های دیگر، زمانی اثرگذار است که کارهای باکیفیت ساخته شود و مردم به تماشای آن‌ها تمایل نشان دهند. او همچنین پیشنهاد داد که فصل دوم «یزدان» به معضلات مهاجران و مشکلات زندگی در تهران بپردازد تا ابعاد بیشتری از جامعه را نشان دهد.