اکبر عبدی در «جوکر» بی‌رقیب است
امیر غفارمنش: اکبر عبدی در «جوکر» بی‌رقیب است و نقدهای ناعادلانه به حضور بازیگران بزرگ در برنامه‌های کمدی
امیر غفارمنش: حضور اکبر عبدی در «جوکر» بی‌رقیب است و نقدهای ناعادلانه به بازیگران بزرگ در برنامه‌های کمدی نشان‌دهنده نگاه سطحی است.
امیر غفارمنش، بازیگر سینما و تلویزیون که در یکی از فصل‌های برنامه «جوکر» نیز نقش‌آفرینی کرده است، در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره ساخت برنامه‌های رئالیتی‌شوهای کمدی در شبکه نمایش خانگی اظهار داشت:
تولیدات پلتفرم‌های نمایش خانگی نشان می‌دهد که اگر فضای تولیدات نمایشی در کشور بازتر باشد و تولیدکنندگان امکان پرداختن به محتواهای متنوع را داشته باشند، هیچ خطری کشور را تهدید نمی‌کند و در واقع این مسئله تهدیدی محسوب نمی‌شود.
وی افزود:
برنامه‌هایی که توسط این پلتفرم‌ها تولید و پخش می‌شود، می‌تواند نگرانی‌هایی را که برخی مسئولان درباره فضای آزاد تولیدات نمایشی دارند، برطرف کند و نشان دهد که بسیاری از این نگرانی‌ها بی‌مورد است. من معتقدم این امر بزرگ‌ترین کمکی است که این برنامه‌ها می‌توانند به فرهنگ و هنر کشور کنند و امیدوارم مسئولان نیز متوجه این واقعیت شوند و از ترس‌های بی‌مورد دست بردارند.
غفارمنش همچنین اشاره کرد:
البته ممکن است برای موضوعاتی مانند مسائل سیاسی، فضا همچنان بسته باشد، اما در حوزه مسائل سیاسی نیز باید فضا بازتر شود. باور کنید اگر آزادی مطلق به این پلتفرم‌ها داده شود و فضا کاملاً باز باشد، هیچ اتفاق منفی در جامعه نخواهد افتاد.
در مورد کیفیت برنامه «جوکر»، وی گفت:
این برنامه واقعاً بسیار خوب است؛ من معتقدم مدیریت صحیح و بهره‌گیری از تیمی مجرب و کاربلد در تیم فکری این برنامه، سبب شده است که «جوکر» به یکی از برنامه‌های پرمخاطب و محبوب شبکه نمایش خانگی تبدیل شود.
در رابطه با حضور اکبر عبدی و مجید مظفری در «جوکر» و انتقاداتی که به این بازیگران وارد شده است، غفارمنش بیان کرد:
بسیاری از این نقدها را نمی‌پذیرم. دلایل قانع‌کننده‌ای برای انتقاد از حضور این دو بازیگر در این برنامه نمی‌دیدم. مجید مظفری با بازی شیرین و دوست‌داشتنی در این برنامه حضور یافت و اکبر عبدی بار دیگر اثبات کرد که بازیگری توانمند و بزرگ است. حضورش در «جوکر» بسیار جذاب بود و مورد استقبال گسترده‌ای قرار گرفت، خانواده‌ام هم از دیدن این برنامه با حضور اکبر عبدی لذت بردند و توانمندی‌هایش را بیش‌تر درک کردند.
وی افزود:
کسی که معتقد است حضور «جوکر» شأن این بازیگران را پایین آورده، نظرش منطقی نیست. اگر اکبر عبدی در نقش یک زن با پوشش زنانه ظاهر می‌شود، توانایی خود را نشان می‌دهد. نمونه‌هایی از این نوع بازی‌ها را در سینمای هالیوود هم دیده‌ایم که مورد تحسین قرار می‌گیرند، اما در کشور ما این نوع حضورها مورد انتقاد و تخریب قرار می‌گیرد. رابین ویلیامز و داستین هافمن نمونه‌هایی هستند که در هالیوود مورد تحسین قرار گرفتند، در حالی که در کشور ما این بازی‌ها با نوعی نگاه منفی مواجه می‌شود.
در پاسخ به سوالی درباره تصور برخی مبنی بر اینکه شوخی‌های «جوکر» در شأن بازیگران بزرگ نیست، غفارمنش تصریح کرد:
وقتی درباره شأن بازیگر صحبت می‌شود، باید مشخص کنیم منظورمان چیست. شأنی که در نظر داریم، از کجا می‌آید یا چگونه از بین می‌رود؟ مثلاً زمانی که سیدجواد هاشمی در سریال «زخم کاری» در استخر شنا دیده شد و نقدهای عجیب و غریبی بر او وارد شد، این در شأن او نبود؟ این چه نوع نقدی است؟ مگر قهرمانان ورزش‌های آبی شأن و منزلتی ندارند؟ ما درگیر نگاه‌های سطحی هستیم و این نوع نظرات هم معمولاً سطحی است. اگر در برنامه تلویزیونی دعوت می‌شوید، می‌توانید پیراهن آستین بلند بپوشید و آستین‌هایش را بالا بزنید، اما نمی‌توانید پیراهن آستین کوتاه بپوشید.
وی ادامه داد:
آیا واقعاً می‌توان برای این محدودیت‌ها منطقی پیدا کرد؟ آیا دغدغه اصلی، مدل لباس است یا اینکه فقط می‌خواهند پوست دست فرد مشخص نباشد؟ لباس آستین کوتاه و بلند چه تفاوتی دارد؟ ما درگیر چنین نگرش‌هایی هستیم و باید ابتدا کسانی را نقد کنیم که این قوانین را وضع کرده‌اند. صحبت درباره پایین آمدن شأن کمدین در برنامه‌هایی مانند «جوکر» نیز همین قانون است؛ کاش هنگام نقد این موضوع، «شأن» را تعریف کنیم و بدانیم شأن چیست، چگونه به دست می‌آید و چرا ممکن است در اثر حضور یک کمدین در برنامه‌ای مانند «جوکر»، شأن او زیر سوال برود.
غفارمنش تأکید کرد:
هنرنمایی اکبر عبدی در «جوکر» در سطحی است که بسیاری از بازیگران توانمند ما قادر به انجام آن نیستند و انتقاد از حضورش در این برنامه، بی‌انصافی است. وقتی رابین ویلیامز در هالیوود نقش یک پیرزن را بازی کرد، توانایی و استعداد خود را نشان داد و مورد تحسین قرار گرفت، اما در ایران واکنش‌ها متفاوت است و مسائل مربوط به شأن و منزلت بازیگر مطرح می‌شود. من در فیلم «آهوی پیشونی سفید» در ظاهر زنانه جلوی دوربین رفتم، رقصیدم و آواز خواندم و به این نقش افتخار می‌کنم، چون این کار نشان‌دهنده توانایی من در بازیگری است و انجام آن کار واقعاً سخت است که هر بازیگری از پس آن برنمی‌آید.
در ادامه، غفارمنش درباره کپی بودن برنامه‌های شبکه نمایش خانگی گفت:
چند وقت پیش طرح برنامه‌ای را نوشتم که نمونه خارجی نداشت و ایده‌ای نو و خلاقانه بود. حتی مدیران ساترا هم از این طرح استقبال کردند، چون ایده‌ای تازه و متفاوت بود. اما زمانی که آن را به مدیران تلویزیونی نشان دادم، خواستند نمونه خارجی‌اش را ببینند و گفتند اگر نمونه خارجی‌اش را بیاورم، می‌توانند درباره موفقیت آن نظر دهند.
او ادامه داد:
متأسفانه باور نداریم که می‌توانیم برنامه‌ای نو بدون اقتباس از نمونه‌های خارجی بسازیم. وقتی مدیران چنین نگرشی دارند، طبیعی است که هنرمندان و برنامه‌سازان هم به سمت آثار کپی شده گرایش پیدا می‌کنند. باید تفکر مدیران تغییر کند، اما چون اکثر آن‌ها در حوزه فرهنگ و هنر تجربه و دانش کافی ندارند، نمی‌توانند تأثیرگذار باشند. این افراد شاید انسان‌های زحمتکش و خوبی باشند، اما برای مدیریت در حوزه فرهنگ و هنر مناسب نیستند.
در پایان، غفارمنش تأکید کرد:
در مدیریت ما تفکری غالب است که بر اساس تقسیم‌بندی «با ما» و «بر ما» است. این تقسیم‌بندی بر اساس خطوط قرمز و فضای باز هنری نیست، بلکه دغدغه اصلی آن‌ها این است که چه کسانی «با ما» هستند و چه کسانی «بر ما» قرار دارند. کسی که در دسته «با ما» است، حتی می‌تواند موضوعات حساس مانند شیمی‌درمانی در هشت سال دفاع مقدس را به تمسخر بگیرد، و کسی با او کاری نداشته باشد. اما فردی مانند اصغر فرهادی، چون در دسته «بر ما» قرار می‌گیرد، حتی اگر در فیلمش قرآن را تبلیغ کند، مورد حمله و نقد قرار می‌گیرد.
وی در پایان گفت:
من همیشه معتقد بوده‌ام که فیلم «جدایی نادر از سیمین» فرهادی را به اسکار برد و در هالیوود قرآن را تبلیغ کرد. اگر به داستان این فیلم توجه کنید، متوجه می‌شوید که اعتقاد به قرآن در آن به وضوح نشان داده شده است، اما متأسفانه نه تنها به این جنبه اشاره‌ای نمی‌شود، بلکه حملات زیادی هم به او صورت می‌گیرد.
