آینده سود رمزارزها: اثبات کار در مقابل اثبات سهام
آینده سودآوری رمزارزها: مقایسه اثبات کار و اثبات سهام و تأثیر آن بر بازار سرمایه‌گذاری
مقایسه سودآوری اثبات کار و اثبات سهام در بازار رمزارزها؛ تأثیر این فناوری‌ها بر سرمایه‌گذاری و آینده بلاکچین.
از زمان ظهور رمزارزها با بیت‌کوین، مکانیزم اثبات کار (PoW) همواره به عنوان روش اصلی در بلاک‌چین‌های بزرگ مورد استفاده قرار گرفته است. اما روندهای جدید نشان می‌دهد که مکانیزم اثبات سهام (PoS) به تدریج جایگاه خود را در این عرصه تثبیت می‌کند و تغییراتی در ساختارهای اصلی شبکه‌های بلاکچین در حال رخ دادن است.
مروری بر نحوه همکاری هر دو طرف
در حال حاضر، یکی از مهم‌ترین تحولات در حوزه رمزارزها، انتقال اتریوم (Ethereum) از مکانیزم اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) است. این تغییر، توجه بسیاری از فعالان بازار و سرمایه‌گذاران را به خود جلب کرده است، چرا که هر دو سیستم در زمینه‌های عملیات، امنیت و کارایی تفاوت‌های قابل توجهی دارند. اما در این مقاله، تمرکز بر جنبه‌ای است که برای سرمایه‌گذاران اهمیت ویژه‌ای دارد: ارزیابی سودآوری و پتانسیل بازدهی هر یک از این دو پروتکل.
مکانیزم اثبات کار، همان چیزی است که معمولاً با ماینینگ رمزارزها شناخته می‌شود. در این فرآیند، ماینرها برای تایید هر تراکنش، باید به حل یک معمای رمزنگاری پیچیده بپردازند که نیازمند تولید هش (hash) با ویژگی‌های خاص است. هدف اصلی، یافتن nonce است، عدد خاصی که با هشی مشخص، تعداد صفرهای انتهای آن در حد معینی باشد.
در مقابل، اثبات سهام رویکردی کاملاً متفاوت دارد، اما هدف نهایی همان تایید تراکنش است. در این سیستم، هر ماینر یا validator، به هر بلوک اختصاص داده می‌شود تا آن را تایید کند. برای این کار، باید بخش معینی از رمزارزهای خود را در قالب استیکینگ (staking) قفل کند؛ به همین دلیل است که به آن validator گفته می‌شود.
برای مقایسه سودآوری این دو پروتکل، بهتر است دیدگاه‌های مختلفی را در نظر بگیریم؛ از جمله نگاه ماینرها، سرمایه‌گذاران و تیم‌های توسعه‌دهنده شبکه بلاکچین. این رویکرد چندجانبه، تصویر واضح‌تری از پتانسیل‌های مالی و فرصت‌های سودآوری هر کدام ارائه می‌دهد.
پروتکل اثبات کار، امنیت شبکه‌های بلاکچین را تامین می‌کند
در حوزه ماینینگ، ماینرهای مبتنی بر الگوریتم اثبات کار (PoW) در ارزیابی سودآوری سرمایه‌گذاری، به مقایسه هزینه‌های اولیه و جاری با درآمد حاصل از استخراج می‌پردازند. تمرکز اصلی این تحلیل بر روی بیت‌کوین (Bitcoin)، پرطرفدارترین بلاکچین با پروتکل اثبات کار، است.
بر اساس منابع معتبر، سود روزانه ماینینگ بیت‌کوین با استفاده از دستگاه M20S حدود ۱۲ دلار است. این محاسبات شامل هزینه‌های تجهیزات ماینینگ، برق مصرفی، پاداش استخراج و قیمت بیت‌کوین در فوریه ۲۰۲۲ می‌شود. در نتیجه، سودآوری این فعالیت به پارامترهای متعددی وابسته است و تحلیل دقیق آن نیازمند درک جزئیات فنی و اقتصادی است.
با توجه به برنامه‌ریزی‌های صورت‌گرفته، ماینینگ از طریق PoS (اثبات سهام) در شبکه‌های محبوب‌تر، از جمله زنجیره بیکن (Beacon Chain) اتریوم، انجام خواهد شد. بر اساس آمار ۱ دسامبر ۲۰۲۰، حدود ۹.۴ میلیون اتر (ETH) در این شبکه استیک شده است. قرار است در سال جاری (۲۰۲۲)، این زنجیره به طور کامل به پروتکل اجماع اثبات سهام مهاجرت کند.
برای شرکت در فرآیند استیکینگ، هر اعتبارسنج باید حداقل ۳۲ اتر را قفل کند، که در فوریه هر اتر حدود ۲۷۹۲ دلار و ۱۲ سنت قیمت‌گذاری شده است. بنابراین، مبلغ مورد نیاز برای استیکینگ حدود ۸۹ هزار و ۳۰۰ دلار برآورد می‌شود. پاداش استیکینگ بر اساس میزان کل اتر استیک‌شده تعیین می‌شود و نرخ بازده سالانه بین ۲ تا ۱۸.۱ درصد متغیر است. از این پاداش، ۱۰ درصد به عنوان کارمزد کسر می‌شود که میان اپراتورهای نود، صندوق بیمه و DAO تقسیم می‌گردد. در نتیجه، سود روزانه برای استیک‌کنندگان بین ۴.۴ تا ۳۹.۷ دلار متغیر است.
نظر نهایی
پیش‌بینی‌های مربوط به سوددهی اثبات سهام (PoS) نشان می‌دهد که این روش می‌تواند پاداش‌های بالاتری را به همراه داشته باشد، اما در مقابل، ریسک کسب سود کمتر نیز در آن وجود دارد. در حالی که اثبات کار (PoW) نرخ ثابت و مشخصی را برای میانگین سود ارائه می‌دهد، استفاده از دستگاه‌های ASIC قدرتمندتر می‌تواند سودآوری بیشتری را نصیب سرمایه‌گذاران کند. در نهایت، میزان سودآوری در هر دو حالت بستگی به مقدار رمزارزی است که در شبکه قفل شده است.
اثبات کار، روشی برای تأمین امنیت شبکه‌های بلاکچین
مکانیزم اثبات کار (PoW) در بلاک‌چین‌ها، به‌ویژه برای سرمایه‌گذاران، ناعادلانه ارزیابی می‌شود. در این ساختار، سرمایه‌گذاران هیچ گونه پاداش مستقیمی از فعالیت‌های ماینینگ دریافت نمی‌کنند و برای بهره‌مندی از این فرآیند، باید تجهیزات ماینینگ تهیه و به عنوان ماینر فعالیت کنند.
از سوی دیگر، هزینه‌های مرتبط با ماینینگ، به‌ویژه کارمزدهای تراکنش‌ها، تأثیر قابل‌توجهی بر سودآوری سرمایه‌گذاران دارد. در این میان، کارمزدهای گس در اتریوم (Ethereum) که هزینه‌ای است که ماینرها برای تایید تراکنش‌ها دریافت می‌کنند، بسیار مهم است. در حال حاضر، این کارمزدها به طور متوسط حدود ۲ دلار و ۳۴ سنت است. این هزینه‌ها، به‌خصوص در شرایط نوسانی بازار، می‌توانند سود سرمایه‌گذاران را کاهش دهند و در نتیجه، اثر منفی بر بازدهی سرمایه‌گذاری در این شبکه‌ها داشته باشند.
پایانه فروشگاهی (PoS) چیست و چگونه کار می‌کند؟
سرمایه‌گذاران در بازار رمزارزها می‌توانند از طریق استیکینگ (Stake) به کسب سود غیرفعال دست یابند. این فرآیند از طریق شرکت در استیکینگ‌پول‌ها انجام می‌شود که نقش مهمی در تأیید تراکنش‌ها ایفا می‌کنند.
بازدهی این فعالیت‌ها بر اساس میزان رمزارزی که استیک شده، هم‌سطح با درآمدهای استخراج‌کنندگان (ماینرها) است و در معرض هزینه‌های مشابه و نوسانات قیمتی قرار دارد، که بسته به حجم کل استیک شده متفاوت است.
علاوه بر این، در شبکه‌هایی که از پروتکل اثبات سهام (PoS) بهره می‌برند، هزینه تراکنش‌ها نیز اخذ می‌شود که این عامل می‌تواند سودآوری سرمایه‌گذاران را کاهش دهد.
هر دو پروتکل اجماع، با کاهش سودآوری پیش‌بینی‌شده برای سرمایه‌گذاران از طریق کارمزد تراکنش‌ها به ماینرها، تأثیر منفی بر سودآوری دارند. اما پروتکل اثبات سهام (PoS) به جای تنها کاهش سود، فرصت‌های بیشتری را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند؛ از جمله پاداش‌های مربوط به استیکینگ در استخرهای staking که می‌تواند منافع بیشتری را نصیب سرمایه‌گذاران کند.
اثبات کار، روشی برای تأمین امنیت شبکه‌های بلاکچین
یکی از جنبه‌های مهم سودآوری در حوزه رمزارزها، مربوط به زیرساخت بلاکچین است که اغلب نادیده گرفته می‌شود. ارزیابی جذابیت یک بلاکچین برای کاربران جدید بر اساس سرعت و هزینه تراکنش‌ها و میزان مصرف انرژی صورت می‌گیرد.
در پروتکل‌های اثبات کار (PoW)، مصرف انرژی بسیار بالا است. برای نمونه، فعالیت‌های ماینینگ بیت‌کوین (Bitcoin) معادل مصرف برق کشور آرژانتین است. هزینه تراکنش‌ها نیز قابل توجه بوده و نوسانات زیادی را تجربه می‌کند. علاوه بر این، تعداد تراکنش‌ها در هر ثانیه در مقایسه با سایر پروتکل‌ها بسیار پایین است. این عوامل تاثیر قابل توجهی بر توانایی بلاکچین در جذب کاربران و در نتیجه سودآوری آن دارد.
انتقال اتریوم (Ethereum) از مکانیزم اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) اگرچه از نظر کارایی در صنعت بهترین نیست، اما مزایای قابل‌توجهی در مقایسه با روش‌های قبلی ارائه می‌دهد. یکی از مهم‌ترین اهداف این تغییر، کاهش چشمگیر مصرف انرژی است؛ بر اساس برآوردها، این انتقال می‌تواند مصرف برق اتریوم را تا ۹۹ درصد کاهش دهد.
همچنین، این به‌روزرسانی به منظور افزایش مقیاس‌پذیری شبکه و دستیابی به هدف نهایی ۱۰۰ هزار تراکنش در ثانیه طراحی شده است. این نکته نشان‌دهنده سرعت بالای PoS در انجام تراکنش‌ها است. هدف اصلی این تغییر، جذب کاربران بیشتر، افزایش ارزش توکن و در نتیجه سودآوری بیشتر برای شبکه بلاکچین اتریوم است.
قضاوت نهایی
تیم توسعه بلاکچین معتقد است که اجرای سیستم PoS نسبت به پروتکل PoW سودآوری بهتری را برای پروژه‌ها به همراه دارد. این دیدگاه احتمالاً دلیل اصلی تمایل اتریوم (Ethereum) به مهاجرت به سمت سیستم PoS است، چرا که این تغییر می‌تواند به بهبود چشمگیر در سودآوری و کاهش هزینه‌ها منجر شود. در نتیجه، انتقال اتریوم به مکانیزم اثبات سهام، گامی استراتژیک در جهت افزایش بهره‌وری و رقابت‌پذیری شبکه در بازار رمزارزها محسوب می‌شود.
نکات کلیدی مقاله
پیش‌بینی‌های سودآوری در دو پروتکل اجماع متفاوت است و بسته به نقش و دیدگاه بازیگران مختلف در بلاکچین، نتایج متفاوتی ارائه می‌دهد. برای ماینرها، سودآوری ممکن است به عوامل متعددی وابسته باشد و نتایج متنوعی را نشان دهد. اما از دید سرمایه‌گذاران و تیم‌های توسعه و نگهداری شبکه، پروتکل اثبات سهام (PoS) نسبت به اثبات کار (PoW) کمی برتری دارد؛ چراکه کاهش سودآوری در آن نسبت به PoW کمتر است.
با این حال، سودآوری تنها یکی از عوامل مهم در مقایسه بین این دو روش اجماع است. انتخاب نهایی باید هم‌زمان با معیارهایی مانند امنیت، کارایی و دیگر شاخص‌های فنی و عملی انجام شود تا تصمیمی آگاهانه و متعادل اتخاذ گردد.
منبع: کریپتو.نیوز
