فوتبال میلیاردی و بی‌تفاوتی نسبت به مرگ کشتی‌گیر کارگر در چادر کنار خیابان

اگر ما نخواهیم فوتبال و فوتبالی که دل مردم را شاد کند، چه باید بکنیم؟ فساد گسترده‌ای که امروز سراسر فوتبال ایران را فراگرفته، ریشه در همین نگاه و مدیریتی دارد که فکر می‌کند فوتبال تنها راه شادی مردم است. فوتبالی که در جام جهانی تحقیر شد و همین ماه قبل حتی از پس ازبکستان برنیامد، فوتبالی که تیم امیدش 54 سال است رنگ المپیک را نبینیده و در مقابل هنگ‌کنگ شکست خورد و از بازی‌های آسیایی حذف شد. این فوتبال، که از هم‌اکنون احتمال شکست فاجعه‌بار در جام ملت‌های آینده در آن دیده می‌شود، نمونه‌ای از فوتبال بیت‌المال‌خوری است که فقط برای مسئولان ورزش اهمیت دارد. این قدر اهمیت دارد که وزارت ورزش به راحتی چشم بر جعل اسناد، دلال‌بازی و دیگر فسادهای فراوان در آن می‌بندد. در نهایت، این فوتبال است که حتی دولتمردان برای رضایت و خوشایند آن، مصوبات تازه‌ای تصویب می‌کنند تا مبادا عزیزانشان ضرر ببینند.

اخیراً خبر مرگ یک کشتی‌گیر نوجوان ملی‌پوش ایران منتشر شد. علت فوت او گازگرفتگی در چادر بود، چون این نوجوان در کنار خیابان کارگری می‌کرد و در زمان استراحت به خاطر شرایط نامساعد جان سپرد. اما آیا این موضوع برای مسئولان ورزش اهمیت دارد؟ آیا برای آن‌ها مهم است؟ برای آقایان، فوتبال همه چیز است؛ فوتبال میلیاردی پول می‌گیرد و بقیه امور اهمیت چندانی ندارند. آن‌ها تنها نگران هستند که نحوه واردات خودروهای فوتبالیست‌ها خللی وارد نشود. حتی اگر یک کشتی‌گیر هم کارگری کند، اهمیتی ندارد، چون قولی به فوتبالیست‌ها داده شده است و باید به آن عمل شود.

سال‌هاست با شعار شادی دل مردم، این افراد بیت‌المال را غارت می‌کنند، بدون آنکه متوجه باشیم در واقع دارند جیبمان را خالی می‌کنند و دل‌مان را شاد نمی‌کنند. باید دید چه کسی و چه زمانی این وضعیت اصلاح خواهد شد، قبل از آنکه بیش‌تر از این دلمان خالی شود.