معرفی زهرا خواجوی، دروازه‌بان برتر فوتبال زنان ایران؛ از هندبال تا رکوردشکنی در لیگ برتر

زهرا خواجوی دروازه‌بان برتر فوتبال زنان ایران، رکوردشکن و الگوی جوانان؛ از هندبال تا موفقیت‌های جهانی، با انگیزه و عشق به ورزش.

لیست موضوعات

مختصری از زندگی‌نامه

نام: زهرا

نام خانوادگی: خواجوی

تاریخ تولد: ۱۹ بهمن ۱۳۷۷

محل تولد: نهاوند

رشته تخصصی: فوتبال

زندگی خصوصی و خانواده زهرا خواجوی

زهرا خواجوی در تاریخ 19 بهمن 1377 در شهر نهاوند به دنیا آمد و حرفه‌اش فوتبال است. او از دوران کودکی به ورزش علاقه‌مند بود و در همان سنین اولیه به فوتبال روی آورد. زهرا پس از مدتی تصمیم گرفت دروازه‌بان فوتبال شود و با اراده قوی، به یکی از دروازه‌بان‌های برتر در رده بانوان تبدیل شد.

پیوند زناشویی و نهاد خانواده

زهرا خواجوی هنوز ازدواج نکرده و مجرد است. او اظهار می‌دارد که برای شروع زندگی مشترک، ترجیح می‌دهد فردی را انتخاب کند که ورزشی و علاقمند به فوتبال باشد تا بتوانند بهتر شرایط و روحیه یکدیگر را درک کنند.

زهرا خواجوی و نگرانی‌های مربوط به رانندگی

یکی از ترس‌های من در زندگی، رانندگی است و از آن بسیار می‌ترسم. ابتدا ترس من از رانندگی است و پس از آن، ترس از تاریکی. یک بار هم برای آموزش رانندگی رفتم و همه چیز خوب پیش رفت، اما وقتی نوبت به امتحان آموزشگاه رسید، ترجیح دادم نروم.

زندگی ورزشی و فعالیت‌های اجتماعی زهرا خواجوی

او در سن ۹ سالگی فعالیت خود را در هندبال آغاز کرد، اما به طور تصادفی وارد سالن‌های فوتسال شد. پس از گذشت دو سال، او به تیم ملی فوتبال زنان ایران در رده سنی زیر ۱۴ سال دعوت شد. در اولین سال حضورش در لیگ برتر فوتبال بانوان و تیم پاس همدان، روزی یکی از دروازه‌بان‌های تیم غایب بود و مربی از بازیکنان خواست که یکی در دروازه قرار گیرد. زهرا پذیرفت و درون دروازه ایستاد. همان روز، سرمربی به او گفت اگر می‌خواهی در تیم من باقی بمانی، باید دروازه‌بان شوی. او الگوی جهانی خود را مانوئل نویر، کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ، می‌داند.

او فعالیت حرفه‌ای خود در فوتبال را با بازی در آکادمی فوتبال استان همدان و در نقش مدافع آغاز کرد. در سال 1393 و در سن 16 سالگی، توانست نظر مربیان تیم پاس همدان را جلب کند و به این تیم ملحق شود. او تا سال 1395 برای پاس همدان به میدان رفت.

در ۱۸ سالگی، او برای ادامه حرفه فوتبال خود به تیم «اشترانکوه ازنا» در لرستان پیوست و پس از یک سال حضور در این تیم، تصمیم گرفت از آن جدا شده و به تیم راه یاب ملل سنندج ملحق شود. وی تا سال ۱۳۹۷ در این تیم بازی کرد.

در سال ۱۳۹۷، در سن ۲۰ سالگی، برای تجربه چالش جدید، به تیم شهرداری بم پیوست و تا سال ۱۳۹۸ در این تیم فعالیت داشت. او با این تیم موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر بانوان شد.

در سال ۱۳۹۸، در ۲۱ سالگی، به تیم وچان کردستان ملحق شد و به مدت یک سال برای این تیم کردستانی بازی کرد.

در فصل ۱۳۹۸–۱۳۹۹، او با بسته نگه داشتن دروازه‌اش به مدت ۹۵۳ دقیقه، رکورد کلین‌شیت تاریخ فوتبال ایران را شکست و این رکورد اکنون به نام او ثبت شده است. همچنین، با ثبت این رکورد، نامش در فهرست ۱۰۰ دروازه‌بان برتر جهان قرار گرفت.

در سال 1399 و در سن 22 سالگی، وی به تیم «خاتون بم» پیوست و هم اکنون در این تیم فعالیت می‌کند. اولین بار در سال 1390 و در سن 13 سالگی، به عنوان مدافع به تیم ملی زیر 14 ساله‌های ایران دعوت شد. در سال 1395 و در سن 18 سالگی، به عنوان دروازه‌بان به اردوی تیم ملی زیر 19 ساله‌ها فراخوانده شد و از سال 1397 نیز عضو تیم ملی بزرگسالان ایران است. وی با تیم ملی ایران یک عنوان نایب‌قهرمانی در مسابقات آسیای مرکزی زیر 23 ساله‌ها را کسب کرده است.

در زمانی که همگان با آن مخالف بودند

وقتی فوتبال را شروع کردم، اغلب افراد می‌گفتند این رشته مخصوص پسران است و ممکن نیست دختری در این زمینه موفق باشد. نظرات و تمسخرهای زیادی نسبت به حضور من در این ورزش مطرح می‌شد. اما زمانی که وارد مسابقات شدم و عملکردم را نشان دادم، دیگران متوجه شدند که فوتبال زنان نیز در حال پیشرفت است و دیدگاه‌ها نسبت به حضور دختران در این رشته به تدریج تغییر کرد.

شیوه‌ی بازی روش بازی سبک و شیوه‌ی اجرای بازی نوع و روش بازی

خواجوی دروازه‌بان باهوش و منعطف است و مهارت‌های او شامل بازی با پا، واکنش‌های سریع و جایگیری صحیح می‌باشد که از ویژگی‌های برجسته او محسوب می‌شود.

ارتباط با مادر پس از مسابقات

وقتی از مادرم فاصله دارم، پس از اتمام مسابقات با او تماس می‌گیرم و درباره شادی‌ها و غم‌های زمین فوتبال صحبت می‌کنیم. اگر این گفتگوها و حمایت خانواده نبود، شاید خیلی زودتر از این تصمیم به ترک فوتبال می‌گرفتم.

آرزوی من بازی در ورزشگاه آزادی است.

بازی در چمن آزادی نه تنها برای من بلکه برای تمامی فوتبالیست‌ها یک آرزو است. شاید بارها از کنار استادیوم عبور کرده‌ام، اما هرگز فرصت نداشته‌ام که داخل چمن را لمس کنم. احساس ناراحتی و غم در دل من است، زیرا این موضوع نشان می‌دهد که ما از بسیاری اهداف، استعدادها و فرصت‌هایی که می‌توانیم در مسیر پیشرفت قرار بگیریم، بازمی‌مانیم. در واقع، دلم برای بانوان می‌سوزد، نه به خاطر اینکه زهرا خواجوی در این زمین بازی نکرده است، بلکه چون ما عادت کرده‌ایم به بازی در زمین‌های غیر استاندارد و نامناسب، که این وضعیت مانع از رشد و توسعه‌مان می‌شود.

برترین گل زن تاریخ فوتبال بانوان

در حین بازی در تیم «اشترانکوه ازنا»، به دلیل کمبود بازیکن، او نقش فوروارد را بر عهده گرفت و در دقیقه ۳۰ مسابقه مقابل تیم آینده‌سازان، سریع‌ترین گل تاریخ فوتبال بانوان ایران را به ثمر رساند.

خاطره‌ای که بهترین است و گلی که بدترین است.

بهترین خاطره فوتبالی من، واکنش‌های مثبت و مناسبم در دفاع از دروازه در مقابل تیم قدرتمند سیرجان بود. همچنین، بدترین گل دریافتی‌ام مربوط به بازی ملی و از یک بازیکن ازبکستانی بود.