کد خبر: 31524

مصاحبه اختصاصی با زهرا خواجوی؛ دروازه‌بان برتر فوتبال زنان ایران

مصاحبه اختصاصی با زهرا خواجوی؛ ستاره دروازه‌بان فوتبال زنان ایران، زندگی، موفقیت‌ها و آرزوهای بزرگ

مصاحبه اختصاصی با زهرا خواجوی، دروازه‌بان برتر فوتبال زنان ایران، زندگی، موفقیت‌ها و آرزوهای بزرگ او را بشناسید.

فهرست موضوعات

مختصری از زندگی‌نامه

نام: زهرا

نام خانوادگی: خواجوی

تاریخ تولد: ۱۹ بهمن ۱۳۷۷

شهر محل تولد: نهاوند

رشته تخصصی: فوتبال

زندگی خصوصی و خانواده زهرا خواجوی

زهرا خواجوی که در ۱۹ بهمن ۱۳۷۷ در شهر نهاوند به دنیا آمده است، ورزشکار حرفه‌ای در رشته فوتبال است. او از دوران کودکی به ورزش علاقه‌مند بود و از همان زمان به فوتبال گرایش پیدا کرد. در ادامه، تصمیم گرفت دروازه‌بان تیم‌های فوتبال شود و با اراده قوی، توانست در این موقعیت به یک دروازه‌بان حرفه‌ای و کامل در رده بانوان تبدیل شود.

پیوند زناشویی و نهاد خانواده

زهرا خواجوی هنوز ازدواج نکرده و مجرد است. او اظهار می‌کند که برای شروع یک زندگی مشترک، ترجیح می‌دهد فردی ورزشی و علاقمند به فوتبال باشد تا بتوانند بهتر با هم ارتباط برقرار کرده و شرایط یکدیگر را درک کنند.

زهرا خواجوی و نگرانی‌های مربوط به رانندگی

یکی از ترس‌های زندگی من، رانندگی است و از آن بسیار می‌ترسم. ابتدا ترس از رانندگی داشتم و پس از آن، ترس از تاریکی. یک‌بار برای آموزش رانندگی رفتم و همه چیز به خوبی پیش رفت، اما زمانی که نوبت به امتحان آموزشگاه رسید، از رفتن امتناع کردم.

زندگی ورزشی و اجتماعی زهرا خواجوی

او در سن ۹ سالگی فعالیت خود را در هندبال آغاز کرد، اما به طور تصادفی وارد سالن‌های فوتسال شد. پس از دو سال، او به تیم ملی فوتبال زنان زیر ۱۴ سال ایران دعوت شد. در سال اول حضورش در لیگ برتر فوتبال بانوان و تیم پاس همدان، روزی یکی از دروازه‌بان‌های تیم غایب بود و مربی از بازیکنان خواست که یکی درون دروازه قرار گیرد. زهرا قبول کرد و دروازه‌بان شد. همان روز، سرمربی به او گفت اگر می‌خواهی در تیم بمانی، باید دروازه‌بان حرفه‌ای شوی. او الگوی جهانی‌اش مانوئل نویر، کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ است.

او حرفه فوتبال خود را با بازی در آکادمی فوتبال استان همدان و در نقش مدافع آغاز کرد. در سال 1393 و در سن 16 سالگی، توانست نظر مربیان تیم پاس همدان را جلب کند و به این تیم پیوست. او تا سال 1395 برای پاس همدان به میدان رفت.

در سن 18 سالگی، او برای ادامه فعالیت حرفه‌ای خود در فوتبال، به تیم اشترانکوه ازنا در لرستان ملحق شد و پس از یک سال حضور در این تیم، تصمیم گرفت از آن جدا شود و به تیم راه یاب ملل سنندج بپیوندد. او تا سال 1397 برای این تیم بازی کرد.

در سال 1397 و در سن 20 سالگی، با هدف تجربه چالش جدید، به تیم شهرداری بم ملحق شد و تا سال 1398 در این تیم فعالیت داشت. در این مدت، او با تیم شهرداری بم موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر بانوان شد.

در سال 1398 و در سن 21 سالگی، به تیم وچان کردستان پیوست و به مدت یک سال در این تیم کردستانی بازی کرد.

در فصل 1399 – 1398، او توانست با نگه داشتن دروازه‌اش به مدت 953 دقیقه، رکورد کلین شیت تاریخ فوتبال ایران را بشکند و این رکورد هم اکنون به نام او ثبت شده است. به خاطر ثبت این رکورد، نام او در لیست 100 دروازه‌بان برتر جهان قرار گرفت.

در سال 1399 و در سن 22 سالگی، وی به تیم «خاتون بم» پیوست و در حال حاضر در این تیم فعالیت می‌کند. اولین بار در سال 1390 و در سن 13 سالگی، به عنوان مدافع به تیم ملی زیر 14 ساله‌های ایران دعوت شد. در سال 1395 و در سن 18 سالگی، به عنوان دروازه‌بان به اردوهای تیم ملی زیر 19 ساله‌های ایران فراخوانده شد و از سال 1397 نیز عضو تیم ملی بزرگسالان کشور است. وی با تیم ملی ایران توانسته است یک مقام دوم در مسابقات آسیای مرکزی زیر 23 ساله‌ها را کسب کند.

در زمانی که همگان مخالف بودند

وقتی فوتبال را شروع کردم، اغلب می‌گفتند این ورزش مخصوص مردان است و امکان ندارد دختری در این رشته توپ بزند. مردم با طنز و تیکه‌های مختلف این موضوع را زیر سوال می‌بردند. اما زمانی که وارد مسابقات شدم و عملکردم را نشان دادم، دیگران دیدند که فوتبال زنان در حال پیشرفت است و کم‌کم نظراتشان تغییر کرد.

روش بازی کردن شیوه اجرای بازی طریقه بازی روش‌های بازی سبک و روش بازی

خواجوی دروازه‌بان باهوش و منعطف است و توانایی‌های او شامل بازی با پا، واکنش‌های سریع و موقعیت‌گیری مناسب می‌باشد که از ویژگی‌های برجسته‌اش محسوب می‌شود.

ارتباط با مادر پس از مسابقات

وقتی که از مادرم فاصله دارم، پس از اتمام مسابقات با او تماس می‌گیرم و درباره شادی‌ها و غم‌های زمین فوتبال صحبت می‌کنیم. اگر این گفتگوها و حمایت خانواده نبود، شاید خیلی زودتر از این، فوتبال را کنار می‌گذاشتم.

آرزوی من بازی در ورزشگاه آزادی است.

بازی در چمن آزادی نه تنها برای من، بلکه برای تمام فوتبالیست‌ها یک رویای دیرینه است. شاید هزار بار از کنار استادیوم عبور کرده‌ام، اما هرگز فرصت نداشته‌ام که داخل زمین را لمس کنم. احساس ناراحتی و غم در دل دارم، نه فقط به خاطر این موضوع، بلکه به خاطر اینکه از بسیاری از اهداف و استعدادهایی که داریم، عقب مانده‌ایم و نتوانسته‌ایم پیشرفت کنیم.

در واقع، دل‌تنگی‌ام برای بانوان است، نه به خاطر اینکه زهرا خواجوی در این میدان بازی نکرده است، بلکه به این دلیل که ما عادت کرده‌ایم به زمین‌های غیر استاندارد و شرایط نامناسب، و این موضوع واقعاً دل‌سوز است.

برترین ثبت کننده سریع‌ترین گل در تاریخ بانوان

در حین بازی برای تیم «اشترانکوه ازنا»، به علت کمبود بازیکن، او به عنوان فوروارد وارد میدان شد و در دقیقه ۳۰ مسابقه مقابل تیم آینده‌سازان، سریع‌ترین گل تاریخ فوتبال بانوان ایران را به ثمر رساند.

بهترین لحظه و بدترین گل

بهترین خاطره فوتبالی من، واکنش‌های خوبم در دفاع از دروازه مقابل تیم قدرتمند سیرجان بود. همچنین، بدترین گل‌هایی که دریافت کردم، مربوط به بازی در تیم ملی و از سوی بازیکن ملی‌پوش ازبکستانی بود.