هیس! چرا با وجود حاشیه‌ها، «عشق ابدی» محبوب است؟
هشدار جدی درباره تاثیر مخرب برنامه «عشق ابدی» بر نگاه جوانان به روابط عاطفی؛ چرا نباید انتقاد کنیم؟
«عشق ابدی» ترکیبی از سطحی‌نگری، ابتذال و تاثیر منفی بر نگاه جوانان به عشق و تعهد است؛ بازدید میلیونی در کنار انتقادات، نشان می‌دهد چگونه محتواهای زرد و ساختگی همچنان مخاطب را جذب می‌کنند.
«عشق ابدی» که در ترکیه فیلم‌برداری شده و اجرای آن بر عهده پرستو صالحی است، در مدت زمان کوتاهی به یکی از جنجالی‌ترین تولیدات رسانه‌ای فارسی‌زبان تبدیل شده است.
واکنش‌های زیادی نسبت به این برنامه شکل گرفته است، از جمله جمله «هیس! انتقاد نکنید که دیده نشود» که نشان‌دهنده حساسیت و ترس از دیده شدن انتقادات است. این برنامه، که در ظاهر یک رئالیتی‌شو با دکورهای لوکس و شرکت‌کنندگانی شامل خوانندگان، اینفلوئنسرها و مدل‌ها است، در واقع به سرعت مشخص می‌شود که ساختگی و مبتنی بر سناریوهای از پیش تعیین شده است. هدف ظاهری آن، ایجاد فضایی برای آشنایی و پیدا کردن عشق است، اما روند اجرای آن و نحوه نمایش روابط نشان می‌دهد که بیشتر جنبه سرگرمی و بهره‌برداری از جذابیت‌های ظاهری دارد.
ریشه‌های این نوع برنامه‌ها به فرمت جهانی «جزیره عشق» در انگلستان برمی‌گردد که از سال ۲۰۰۵ آغاز شد و در کشورهای مختلف نسخه‌های محلی آن ساخته شد. «عشق ابدی» نیز نمونه‌ای ایرانی است که در ترکیه تولید شده و بر اساس همان الگو، تمرکز بر روابط سطحی و تغییر سریع پارتنرها دارد، رابطه‌هایی که غالباً با حسادت، غیبت و درگیری همراه است و در نهایت برنده جایزه ۳۰ هزار دلاری می‌گیرد.
این برنامه، با تمرکز بر انتخاب‌های سریع و ظاهری، پیامی ناپسند درباره ارزش روابط عاطفی و تعهد ارائه می‌دهد. نمایش تعویض پارتنرها و عادی‌سازی این موضوع، نگرانی‌هایی درباره تأثیر منفی بر نگرش جوانان نسبت به وفاداری و تعهد در روابط دارد، به‌ویژه در جامعه‌ای که خانواده و اصول اخلاقی جایگاه ویژه‌ای دارند.
در کنار این، انتخاب شرکت‌کنندگان بر اساس ظاهر و سبک زندگی اغراق‌شده و تبلیغات گسترده در شبکه‌های اجتماعی، نقش مهمی در جذب مخاطب ایفا می‌کند. اجرای پرستو صالحی نیز با لهجه و ادبیات خاص خود، فضایی جنجالی و سطحی ایجاد کرده است، هرچند که از نظر حرفه‌ای چندان مهارت لازم را ندارد و بیشتر بر جنبه‌های جنجالی تکیه می‌کند.
موج انتقادات در فضای مجازی همچنان ادامه دارد، اما در عین حال، بازدیدهای میلیونی و رشد سریع صفحه‌های برنامه نشان می‌دهد که این نوع محتوا، با وجود جنبه‌های منفی‌اش، توانسته است توجه زیادی را جلب کند. این در حالی است که برخی معتقدند واکنش‌های منفی تنها به افزایش دیده شدن کمک می‌کند و برنامه‌سازان با بهره‌گیری از موج انتقادات، مخاطب بیشتری جذب می‌کنند.
نکته نگران‌کننده دیگر، سودجویی از این محتوا در قالب لایک و کامنت است؛ افرادی که با ژست انتقاد، در واقع از دیده شدن و شهرت خود بهره می‌برند و در این مسیر، از ابتذال و بی‌مایگی محتوا سود می‌برند. «عشق ابدی» در قالبی سطحی و مبتذل، ارزش‌هایی را ترویج می‌دهد که با هنجارهای فرهنگی و سنتی جامعه ایرانی در تعارض است، و تأثیر منفی بر نگرش و رفتار جوانان دارد.
در پایان، باید گفت که هرچند این برنامه توانسته است توجه میلیونی را جلب کند، اما اثرات کوتاه‌مدت آن بر دیدگاه‌های جوانان و میزان سلامت روابط عاطفی آنان قابل تأمل است. آیا دیدن چنین محتواهایی، حتی برای سرگرمی، به کاهش درک صحیح از روابط و تعهد منجر نمی‌شود؟ و آیا جوانانی که این برنامه‌ها را تماشا می‌کنند، در آینده قادر به برقراری روابط سالم و متعهد خواهند بود؟ این سوال‌ها نیازمند بررسی و تأمل جدی است.
