بیوگرافی کامل رضا عطاران، همسرش فریده فرامرزی و راز بچه‌دار نشدن او | زندگی شخصی و حرفه‌ای ستاره کمدی ایران

بیوگرافی کامل رضا عطاران، همسرش فریده فرامرزی، راز بچه‌دار نشدن و زندگی شخصی و حرفه‌ای ستاره کمدی ایران، در کنار آثار سینمایی و تلویزیونی او را در این مقاله بخوانید.

زندگینامه رضا عطاران

زادگاه و آموزش‌های تحصیلی

رضا عطاران در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۴۷ در شهر مشهد به دنیا آمد. خانواده او اصالتاً اهل بخش کاخک در شهرستان گناباد از استان خراسان رضوی هستند. او سومین فرزند خانواده است و دو خواهر بزرگ‌تر و یک برادر کوچک‌تر دارد. مادر او در زلزله‌ای که در منطقه کاخک رخ داد، فوت کرد و پدرش، ذبیح‌الله عطاران، نیز در دی‌ماه ۱۴۰۳ درگذشت.

عطاران تحصیلات دبیرستان خود را در رشته اقتصاد در شهر مشهد به پایان رساند و سپس برای ادامه تحصیل به تهران مهاجرت کرد. او در دانشگاه تهران در دانشکده هنرهای زیبا در رشته طراحی صنعتی پذیرفته شد، اما پس از مدتی تحصیل را رها کرد و به دنیای سینما و بازیگری روی آورد. او در مصاحبه‌های خود اشاره کرده است که انتخاب رشته طراحی صنعتی بیشتر به دلیل حضور در محیط دانشکده هنرهای زیبا بوده است، اما در نهایت علاقه‌مندی واقعی‌اش را در هنر و بازیگری پیدا کرده است.

شروع فعالیت در حوزه هنر

عطاران فعالیت هنری خود را در دهه ۱۳۶۰ با فعالیت در تئاتر آغاز کرد. او در ابتدا با حسن حامد، کارگردان، در تئاترهای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مشهد همکاری می‌نمود. در این همکاری، عطاران عمدتاً نقش‌های جدی و غیرکمدی را بر عهده داشت و این همکاری تا سال ۱۳۷۱، همزمان با درگذشت حسن حامد، ادامه داشت.

رضا عطاران پس از کسب تجربه در حوزه تئاتر، به تدریج وارد عرصه تصویر شد. اولین حضور رسمی او در تلویزیون در سال ۱۳۶۹ با بازی در مجموعه بیداران رقم خورد. چند سال بعد، در سال ۱۳۷۲، او در مجموعه طنز پرواز ۵۷ ساخته مهران مدیری نقش‌آفرینی کرد که نقطه عطفی در مسیر حرفه‌ای‌اش در تلویزیون محسوب شد.

در سال ۱۳۷۳، برنامه محبوب «ساعت خوش» به کارگردانی مهران مدیری پخش شد و نام عطاران را بر سر زبان‌ها انداخت. او در این برنامه علاوه بر نقش بازیگری، در نوشتن آیتم‌های طنز نیز همکاری داشت و در کنار هنرمندانی مانند رضا شفیعی‌جم و نصرالله رادش، توانایی‌های کمدی خود را به نمایش گذاشت.

شهرت در عرصه تلویزیون

پس از دستاوردهای اولیه، رضا عطاران در اواخر دهه ۱۳۷۰ و اوایل دهه ۱۳۸۰ به یکی از شخصیت‌های برجسته در عرصه کمدی تلویزیون تبدیل شد. او در سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۷ در مجموعه‌های محبوبی همچون «دنیای شیرین» و «سرزمین سبز» نقش‌آفرینی کرد و اولین تجربه کارگردانی خود را در سال ۱۳۷۶ با ساخت مجموعه کودکانه «سیب خنده» به دست آورد.

در سال ۱۳۷۷، عطاران با همکاری مجید صالحی، سریال عروسکی محبوب «مجید دلبندم» را ساخت که در آن نقش نویسنده، کارگردان و بازیگر را بر عهده داشت. پس از آن، او در مجموعه‌های طنز موفق دیگری مانند «قطار ابدی» (۱۳۷۸) به عنوان بازیگر و نویسنده حضور یافت که یکی از برنامه‌های پرمخاطب در اواخر دهه ۷۰ بود.

در آغاز دهه ۱۳۸۰، عطاران به اوج شهرت خود در عرصه تلویزیون دست یافت. در سال ۱۳۸۲، او هم کارگردانی و هم بازیگری در مجموعه طنز خانوادگی «کوچه اقاقیا» را بر عهده داشت و در سال بعد، سریال پرطرفدار «خانه‌به‌دوش» (۱۳۸۳) را ساخت. این موفقیت‌ها باعث شد تا عطاران در سال ۱۳۸۴، مجموعه موفق بعدی خود، «متهم گریخت»، را با همکاری سعید آقاخانی تولید کند.

او در سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۷ دو مجموعه تلویزیونی پرطرفدار دیگر به نام‌های «ترش و شیرین» (۱۳۸۵) و «بزنگاه» (۱۳۸۷) را برای پخش در ماه رمضان کارگردانی کرد و در هر دو نقش‌آفرینی کرد. این سریال‌ها باعث تثبیت جایگاه عطاران به عنوان یکی از موفق‌ترین کمدین‌های تلویزیونی دهه هشتاد شدند و محبوبیت زیادی برای او به ارمغان آوردند.

آخرین همکاری رضا عطاران با تلویزیون، بزنگاه مهمی در کارنامه او بود. پخش این سریال در سال ۱۳۸۷ با حواشی و انتقاداتی همراه شد و حتی مدتی توقیف شد. پس از آن، سازمان صداوسیما محدودیت‌هایی برای عطاران وضع کرد که منجر به خداحافظی او از تلویزیون شد. او اعلام کرد دیگر قصد ساخت سریال برای تلویزیون ندارد و به پیشنهادهای بازگشت نیز پاسخ منفی داد. در نتیجه، عطاران از اواخر دهه ۸۰ فعالیت در تلویزیون را کنار گذاشت و تمرکز خود را بر سینما و دیگر حوزه‌ها متمرکز ساخت.

دستیابی به موفقیت در صنعت سینما

رضا عطاران پس از مدتی فعالیت در تلویزیون، تصمیم گرفت از آن کناره‌گیری کند و همزمان وارد دنیای سینما شد. نخستین تجربه بازیگری او در سینما در فیلم کلید ازدواج در سال ۱۳۷۶ رقم خورد، اما در دهه ۱۳۸۰، حضور او در عرصه سینما به طور چشمگیری افزایش یافت و نقش‌های بیشتری ایفا کرد.

در سال ۱۳۸۶، عطاران با فعالیت‌های فراوانی روبرو شد؛ او در پنج فیلم سینمایی از جمله «خروس جنگی» و «توفیق اجباری» به ایفای نقش پرداخت. بازی درخشان او در فیلم «خروس جنگی» نقش مهمی در موفقیت تجاری این اثر داشت.

در دهه ۸۰، عطاران همچنان در آثار کمدی پرمخاطب ظاهر شد. او در فیلم نیش زنبور (۱۳۸۸) نقش‌آفرینی کرد و در سال بعد در فیلم طنز اسب حیوان نجیبی است نقش متفاوتی ایفا نمود. همزمان با بازی در این دو اثر، او در فیلم ورود آقایان ممنوع (۱۳۸۹) نیز حضور داشت. بازی در این آثار، که موفقیت قابل توجهی کسب کردند، منجر به دریافت جایزه تندیس لبخند زرین و دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد در جشنواره لبخند آفتاب شد.

در سال ۱۳۹۰، عطاران نخستین فیلم سینمایی خود را کارگردانی کرد. او در فیلم کمدی «خوابم می‌آد» (۱۳۹۰) علاوه بر کارگردانی، نقش اصلی را نیز بر عهده داشت و این اثر با استقبال قابل توجهی روبه‌رو شد. این فیلم در سی‌امین جشنواره فیلم فجر موفق به کسب سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی در بخش نگاه نو شد. همان سال، رضا عطاران در فیلم کمدی «بی‌خود و بی‌جهت» به ایفای نقش پرداخت و برای بازی در این اثر، دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد را از انجمن منتقدان سینما دریافت کرد.

در دهه ۱۳۹۰، عطاران در سینما به اوج شهرت رسید. او در این دوره نه تنها در نقش‌های کمدی ظاهر شد، بلکه در چند فیلم جدی‌تر نیز عملکرد قابل توجهی از خود نشان داد. در سال ۱۳۹۲، با بازی در فیلم «طبقه حساس» به کارگردانی کمال تبریزی، توانست جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را در سی‌ودومین جشنواره فیلم فجر به دست آورد.

در سال‌های بعد نیز وی به موفقیت‌های خود ادامه داد و در فیلم‌های پرطرفداری مانند نهنگ عنبر (۱۳۹۴) و دنباله آن نهنگ عنبر ۲: سلکشن رؤیا (۱۳۹۶) نقش‌آفرینی کرد. پس از آن، عطاران با بازی در کمدی هزارپا (۱۳۹۷) رکوردهای فروش سینمای ایران را شکست. این فیلم در زمان اکران به پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران تبدیل شد و در کنار فیلم‌های مصادره و خانم یایا (که هر دو در سال ۱۳۹۶ با حضور عطاران روی پرده رفتند) مجموع فروش قابل توجهی را رقم زدند. بر اساس آمار، مجموع فروش این سه فیلم در سال ۱۳۹۷ از ۵۶ میلیارد تومان فراتر رفت که این موفقیت، عطاران را به عنوان یکی از پول‌سازترین بازیگران سینما معرفی کرد.

در اواخر دهه نود، رضا عطاران همچنان فعال و محبوب باقی ماند. در سال ۱۳۹۸، او در فیلم کمدی «مطرب» نقش‌آفرینی کرد؛ فیلمی که مجدداً در صدر جدول فروش قرار گرفت و محبوبیت او را افزایش داد.

عطاران در نقش‌های متنوع‌تری از جمله در فیلم درام «روشن» به کارگردانی روح‌الله حجازی ظاهر شد. او برای اجرای نقش جدی خود در این فیلم، در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر (۱۳۹۹) مجدداً جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد.

زندگی خصوصی رضا عطاران

در مرداد ماه سال ۱۳۷۴، رضا عطاران با فریده فرامرزی، بازیگر سینما، ازدواج کرد. این زوج علی‌رغم گذراندن بیش از ۲۵ سال زندگی مشترک، تصمیم گرفتند که فرزندی نداشته باشند. عطاران در مصاحبه‌ای درباره دلیل این انتخاب اظهار داشت که او و همسرش از ابتدا به صورت جدی بر عدم داشتن فرزند توافق کرده بودند.

عطاران زندگی خانوادگی آرامی دارد و از هیاهوی شهرت دور است. او و همسرش در چندین پروژه هنری با یکدیگر همکاری کرده‌اند، از جمله در فیلم‌های صندلی خالی و استراحت مطلق که هر دو نقش‌آفرینی کرده‌اند.

رضا عطاران در شمال تهران یک استودیو عکاسی راه‌اندازی کرده و فعالیت عکاسی نیز دارد. همکاران و دوستان او او را فردی مردمی و زمین‌گیر توصیف می‌کنند که با وجود شهرت گسترده، همواره با طرفداران خود برخوردی متواضعانه دارد. روحیه شوخ‌طبعی طبیعی او سبب شده است در بین مردم محبوب و دوست‌داشتنی باشد.