شهاب حسینی در دفاع از عقاید دینی و سیاسی: نقش بسیجی را با دستمزدی ناچیز بازی کردم و از واکنش‌های منفی انتقاد کرد

در این یادداشت، حسینی با نگاهی متین و متواضعانه به مخاطبان خود می‌گوید:

سلام دوباره، اما این بار به کسانی که از دیروز او را هدف انتقادات، قضاوت‌ها، توهین‌ها و نفرین‌هایشان قرار داده‌اند، حتی به فرزندان بی‌گناه او رحم نکرده‌اند. او با ادب و حکمت به آن‌ها می‌نگرد و از خشونتی که در وجودشان است، نتیجه می‌گیرد که اگر در جایگاه قدرت بودند، عملکرد بهتری نداشتند.

حسینی بارها بر این نکته تأکید می‌کند که هیچ وابستگی سیاسی ندارد و زندگی‌اش تنها به رحمت و عنایت خداوند متصل است. او خود را پیروان انبیا و اولیا خدا می‌داند و آنان را نمونه‌های روشنای راه نجات بشر در تاریخ می‌خواند، کسانی که در مقابل قدرت‌های زمانه ایستاده و با سوختن خود، جهان را روشن کردند.

او در ادامه از وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشور ابراز نگرانی می‌کند و می‌پرسد آیا واقعاً در غفلت عمیقی غرق شده‌ایم که نمی‌توانیم تفاوت میان حق و باطل را تشخیص دهیم؟ حسینی عشق و ارادت قلبی‌اش به پیامبر اسلام و امامان معصوم را یادآور می‌شود و تأکید می‌کند که هیچ وابستگی سیاسی و فکری به هیچ نهاد قدرتی ندارد، چرا که تنها به خدا و رحمت او دل بسته است.

او بر این باور است که زندگی‌اش بر اساس آزادگی و استقلال است و هر تصمیمی که گرفته، بر مبنای اراده و ایمان خودش بوده است. حسینی نقدهای خود را نسبت به شرایط اجتماعی و سیاسی کشور مطرح می‌کند؛ از جمله نقد به وقایع سال 88، فاجعه سقوط هواپیما، و رفتارهای ناپایدار در عرصه فرهنگی و اجتماعی.

در پایان، او بر اهمیت صداقت، شفافیت و اتحاد در میان هنرمندان و فعالان اجتماعی تأکید می‌کند و می‌گوید باید از ظاهربینی و ریاکاری دست برداریم و با صداقت و همدلی در مسیر اصلاح و پیشرفت گام برداریم. حسینی به کارنامه خود اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که فعالیت‌هایش در راستای اهداف انسانی و ملی بوده است، و هرگز وابستگی فکری یا سیاسی نداشته است. او در پایان، با اشاره به اهمیت صبر و متانت در برابر حقایق، بر این نکته تأکید می‌کند که باید با عشق و همسویی در مسیر بزرگ آفرینش حرکت کنیم، وگرنه دیر یا زود از این مسیر جدا خواهیم شد.