مصاحبه اختصاصی با بازیگر «اجل معلق»: آینده ساخت فصل دوم و خاطرات پشت‌صحنه

فاضل ململی، بازیگر سریال «اجل معلق»، در این مجموعه نقش‌آفرینی کرده است. او در گفت‌وگوی اختصاصی با ما دربارهٔ تجربهٔ خود در بازی در این سریال و همکاری با رضا عطاران، عادل تبریزی، سید ابراهیم عامریان و بهزاد خلج صحبت کرده است.

سلام،

من فاضل ململی هستم و در زمینه‌های متعددی تحصیل کرده‌ام، از جمله معماری، معماری انرژی، بازاریابی، حقوق، حقوق عمومی، مدیریت دولتی و منابع انسانی.

کتاب‌هایی که تألیف کرده‌ام عبارتند از: «کارآفرینی و خوداشتغالی»، «بازاریابی هدف»، «فن بیان و سخنوری» و «ترس و شکست (ریسک)».

در حال حاضر، مدیر مؤسسه فرهنگی-هنری تاج تابناک موفقیت می‌باشم.

چگونه وارد پروژه اجل معلق شدید؟

با واسطهٔ برادر گرامی‌ام، جناب آقای سید ابراهیم عامریان، و همچنین جناب آقای محمد داوودیا، دستیار کارگردان، با آقای عادل تبریزی آشنا شدم. ایشان در مرحلهٔ پیش‌تولید، از من تست گرفتند و برای نقش «صفایی» انتخابم کردند. این نقش، مأمور پروندهٔ اختلاس بود و در طول فیلم‌برداری، تحت کارگردانی عادل تبریزی، به اجرای آن در فضایی کمدی و نزدیک به سبک سریال پرداختیم.

آیا ساخت قسمت دوم «اَجَلِ مَعلق» در حال انجام است؟

پیشنهاد می‌شود این سوال را از تهیه‌کننده محترم، جناب آقای سید ابراهیم عامریان، بپرسید؛ زیرا بسیاری از مردم با علاقه‌مندی این سریال را دنبال می‌کردند. امیدوارم به خاطر رضایت و دل‌گرمی تماشاگران، ساخت فصل‌های بعدی این سریال ادامه یابد.

در صورت ساخته شدن اجل معلق 2، آیا شما نیز در آن نقش خواهید داشت؟

امیدوارم بتوانم در این رویداد حضور یابم.

آیا به جز تجربه در زمینه مرگ معلق، تجربیات دیگری در حوزه بازیگری دارید؟

در کنار «اجل معلق»، در مجموعه‌هایی مانند «حکایت‌های کمال 2»، «نیسان آبی 2»، «بازپرس» و «اوکازیون» نقش‌آفرینی کرده‌ام. علاوه بر این، در فیلم سینمایی «والده» که هنوز به روی پرده نرفته است، نقش خود را ایفا کرده‌ام.

یکی از خاطرات جالب من از پشت‌صحنهٔ «اجل معلق» این است که در سکانس‌های مربوط به بیمارستان، قبل از شروع فیلم‌برداری، عادل تبریزی به من گفت هرگاه نام «رنجبر» (ناصر نصیر) در دیالوگ‌ها آورده می‌شود، باید انگشت اشاره‌ام را بالا بگیرم. این نکتهٔ کوچک به عنوان یک رمز تبدیل شد و نقش مهمی در خلق یک موقعیت کمدی داشت. حتی بعد از پایان فیلم‌برداری، چند روزی این حرکت را ناخودآگاه تکرار می‌کردم. پس از اتمام سریال، بیشتر درک کردم که کارگردان با این ایده چه تأثیر مثبتی بر لحن صحنه گذاشته بود.

در یک واژه، افراد زیر را توصیف کنید.

عادل تبریزی: فردی شفاف، مهربان و با مهارت در دکوپاژ و کارگردانی بازی‌ها

سید ابراهیم عامریان: رفیق و نجات‌دهنده سینمای ایران در زمان‌های بحرانی

رضا عطاران: بهترین و محبوب‌ترین کمدین ایران

بهزاد خلج: دوست داشتنی‌ترین شخصیت این روزهای ایران

عباس جمشیدی: فردی پرشور و شوخ‌طبع

بهنام شرفی: بازیگر مسلط، مهربان و فروتن

در پایان، چه پیامی می‌خواهید به مخاطبان خود برسانید؟

امیدوارم سینمای ایران در برنامه‌ریزی‌های مسئولان برای توسعه فرهنگی کشور جایگاه ویژه‌تری پیدا کند. از زمانی که با خانوادهٔ محترم سینمای ایران آشنا شدم، دریافتم که هنرمندان گروهی مظلوم و در عین حال تأثیرگذار هستند؛ زمانی که جوانانی مانند سید ابراهیم عامریان، حمزه صالحی و عادل تبریزی توانستند اثری چنین تأثیرگذار خلق کنند، در حالی که کشور در شرایط بحرانی جنگ و وضعیت اقتصادی دشوار قرار داشت، این سریال شادی و امید را در دل مردم ایران زنده کرد. بنابراین، لازم است مسئولان توجه بیشتری به هنر و هنرمندان کشورمان داشته باشند تا انگیزهٔ آنان برای خدمت به فرهنگ و هنر این سرزمین تقویت شود. با ساخت آثار بعدی به همان شکل، امید در دل مردم حفظ می‌شود و این امید است که در کشور زنده می‌ماند و نتیجه‌اش ناامیدی دشمنان است. از همه شما عزیزان سپاسگزارم؛ خدا نگهدار.

برای دنبال کردن، اینستاگرام پلاس را دنبال کنید.