فریبا نادری: مقابله با تعرض و پیشنهادهای بی‌شرمانه در سینما، نقش خانواده و نهادهای قضایی در حفظ سلامت فضای هنری

من معتقدم که پیگیری مستمر بهترین راه حل برای حل مشکلات است. هم دولت و سیاستگذاران حوزه باید این مسئله را به عنوان یک مشکل جدی در نظر بگیرند و هم مسئولان و نمایندگان بانوان باید دغدغه‌های واقعی خود را ابراز کنند. نباید اجازه دهیم موج‌های مقطعی و هیجانی ما را فریب دهند یا درگیر کنند، همانطور که برخی مسئولانی که وظیفه دارند نقش مؤثری ایفا کنند، این حس مسئولیت‌پذیری لازم را نشان نمی‌دهند.

در مورد مسائلی مانند مافیا، باندبازی و مهمانی‌های شبانه، باید گفت که هر صنعتی در سراسر جهان با این نوع مشکلات مواجه است. هرچند برخی معتقدند که انتخاب بازیگران، روابط و میهمانی‌های شبانه منشأ این مشکلات است، اما حقیقت این است که در فرآیند انتخاب، سرمایه‌گذاران و کارگردان‌ها معمولاً بر اساس حرفه‌ای بودن و توانایی بازیگر اقدام می‌کنند و نه صرفاً بر اساس روابط شخصی یا رفاقت‌های شبانه. قطعا خروجی کار نشان می‌دهد که کدام بازیگر توانسته است نقش را به خوبی ایفا کند و کدام نتوانسته است، و اشتباه در انتخاب بازیگر نتیجه ارتباطات نادرست نیست بلکه نشان‌دهنده اهمیت حرفه‌ای بودن است.

در مورد تصور نادرستی که در خارج از سینما وجود دارد، باید گفت که محیط سینما پر از آلودگی، تعرض و تجاوز نیست. هرچند مواردی از پیشنهادهای ناپسند و بی‌شرمانه وجود دارد، اما این موارد در بسیاری از مشاغل و اقشار دیگر نیز دیده می‌شود. این نوع رفتارها، در هر صنفی ممکن است رخ دهد، اما نباید تصور کرد که سینما به طور خاص، محیطی پر از فساد است.

در رابطه با نگرانی خانواده‌ها درباره حضور کودکان در فضای هنری، باید گفت که من با این موضوع مخالفم. معتقدم کودکان باید دوران کودکی خود را سپری کنند و نباید در معرض ادبیات بزرگسالان قرار بگیرند. هرچند در سینمای ایران هرگز شاهد کودک‌آزاری نبوده‌ایم، اما محیط کار برای رشد سالم کودکان مناسب نیست. این نگرانی‌ها را درباره حضور کودکان در سایر مشاغل هم دارم، زیرا فساد و مشکلات به اندازه‌ای که تصور می‌شود، گسترده نیست و هر چیزی نیازمند نظارت و کنترل است.

در مورد برخورد با موارد تعرض و دست‌درازی، معتقدم باید مرجع قضایی مستقلی وجود داشته باشد که به شکایات و اعتراضات رسیدگی کند. همانطور که برای خسارات مالی، دادگاه تشکیل می‌شود، برای موارد تجاوز و تعرض هم باید محاکم مستقل و قاطع وجود داشته باشد. عاملان این نوع رفتارها باید پاسخگو باشند و مجازات شوند تا از تکرار چنین مواردی جلوگیری شود.

در رابطه با حضور فرزندم در فضای هنری، من در سن کودکی اجازه چنین کاری را نخواهم داد و معتقدم فرزندان باید تحصیلات و مدارک بالاتر از من داشته باشند. اگر هنوز به سن قانونی نرسیده باشند، مخالفت می‌کنم، اما پس از رسیدن به سن مناسب، تصمیم‌گیری بر عهده خودشان است و من در حمایت از حضورشان در حوزه هنر هیچ مخالفتی ندارم.

در مورد نظارت بر پروژه‌ها و قراردادها، معتقدم که نباید مانند مدرسه ناظم داشت. باید فضایی فراهم کرد که کسانی که اعتراض دارند، بدانند صدای‌شان شنیده می‌شود و موارد غیراخلاقی و پیشنهادهای ناپسند پاسخ داده می‌شود. در این صورت، افراد نباید ترس داشته باشند و باید مطمئن باشند که هویت‌شان محفوظ می‌ماند و در صورت لزوم، حمایت می‌شوند.