پخش «خانه ارواح» پس از پنج سال انتظار؛ کمدی-وحشت در دهه ۳۰ با بازیگران محبوب و جذاب

در دوره‌ای که سینمای ایران در میان ژانرهای واقع‌گرایانه و اجتماعی در نوسان است، برخی فیلم‌ها با رویکردی خلاقانه و جسورانه تلاش می‌کنند مسیر متفاوتی را پیش بگیرند. فیلم خانه ارواح، به کارگردانی کیارش اسدی‌زاده، یکی از این آثار است که در میان جریان غالب سینمای ایران با تلفیق ژانر کمدی و وحشت، تجربه‌ای نو و کم‌سابقه را رقم می‌زند.

این اثر که در ابتدا با عنوان «مجوز خروج» معرفی می‌شد، پس از پنج سال انتظار و تأخیر در اکران، در روز چهارشنبه 17 اردیبهشت 1404 به روی پرده خواهد رفت. با نام جدید خود، مخاطبان را به خانه‌ای پر از راز، خنده و ترس دعوت می‌کند. در این متن، به معرفی کامل فیلم، عوامل سازنده، داستان، دلایل تأخیر در اکران و جایگاه آن در سینمای معاصر ایران خواهیم پرداخت.

خلاصه داستان فیلم خانه ارواح

فیلم خانه ارواح یک اثر سینمایی کمدی جدید است که روایتی در دهه 30 شمسی را بازگو می‌کند؛ دورانی که ایران در مرحله‌ای از تحولات اجتماعی و فرهنگی قرار داشت. داستان در یک خانه قدیمی و بزرگ رخ می‌دهد که ساکنان آن با وقایع عجیب و غیرمنتظره‌ای مواجه می‌شوند. با ورود شخصیت‌های مختلف به این خانه، رازهایی از گذشته فاش می‌شود و تماشاگر با لایه‌هایی از ترس، طنز و واقعیت روبه‌رو می‌شود. در فضای فیلم، داستانی با لحن کمدی و در عین حال با عناصر رمزآلود و ترسناک روایت می‌شود.

ماجرا از خانه‌ای قدیمی و بزرگ آغاز می‌شود، جایی که خانواده‌ای ثروتمند به دلایل نامشخص تصمیم می‌گیرند درِ خانه را به روی مهمانان و بستگان باز کنند. هر مهمان وارد می‌شود، راز جدیدی را با خود به همراه دارد و کم‌کم خانه به محلی پررمز و راز بدل می‌شود. شوخی‌ها و کنایه‌های اجتماعی در کنار فضای وهم‌آلود، تماشاگر را تا پایان با خود درگیر می‌کند. نویسندگان فیلم، کامبیز بابایی و شاهرخ کافی، با مهارتی خاص داستانی جذاب و هم طنزآمیز و هم معمایی خلق کرده‌اند؛ سبکی که در سینمای ایران کم‌تر دیده شده و می‌تواند توجه طیف گسترده‌تری از مخاطبان را جلب کند.

در عین حال، با وجود فضای وهم‌آلود و دلهره‌آور، لحن فیلم با چاشنی طنز همراه است. این تلفیق باعث شده است که خانه ارواح نه تنها خنده‌دار باشد، بلکه تماشاگر را درگیر سوالات و تعلیق‌های جدی نیز کند. روایت خطی با تغییرات زمانی، فلاش‌بک‌ها و شخصیت‌های چندوجهی، تماشاگر را تا انتهای فیلم نگه می‌دارد.

معرفی بازیگران

فیلم خانه ارواح در سال 1399 ساخته شده است و نویسندگی آن بر عهده شاهرخ کافی و کامبیز بابایی است. کارگردانی اثر را کیارش اسدی‌زاده بر عهده دارد؛ کارگردانی که پیش‌تر با فیلم‌هایی چون دفتر یادداشت و هفت نشان نشان داده است که به ساخت آثار نوآورانه و با فرم‌های روایی متفاوت علاقه‌مند است. تهیه‌کنندگان فیلم، امیرشهاب رضویان و کامبیز بابایی هستند؛ رضویان از کارگردانان و تهیه‌کنندگان باسابقه سینما است که در کارنامه‌اش چندین اثر مستقل دیده می‌شود.

در فهرست بازیگران، چهره‌های شناخته‌شده و محبوب سینما و تلویزیون حضور دارند؛ از جمله رضا کیانیان، پژمان جمشیدی، نازنین بیاتی، سروش صحت، نادر فلاح، ستاره پسیانی، شادی دهقان و علی استادی. این تنوع در بازیگران باعث شده است که فیلم در بخش‌های کمدی و ایجاد فضای دلهره‌آور، تعادل خوبی داشته باشد.

عوامل تولید

در بخش فنی، علی شهبازی موسیقی متن فیلم را ساخته است که با فضای ترکیبی کمدی و وهم‌آلود فیلم هم‌خوانی دارد. اشکان اشکانی فیلم‌برداری را بر عهده داشته و قاب‌بندی‌های او، به ویژه در فضاهای بسته، حس دلهره و فضای معمایی را تقویت کرده است. تدوین توسط سپیده عبدالوهاب انجام شده است و با حفظ ریتم مناسب، نقش مهمی در موفقیت روایت دارد. جلوه‌های ویژه بصری، به‌خصوص توسط حسن ایزدی و ایمان کرمیان، از نقاط قوت فیلم محسوب می‌شوند. پخش فیلم بر عهده مهرگان فیلم است.

عوامل دیگر شامل طراح صحنه، بابک کریمی طاری، طراح لباس، محمد محمدی، طراح گریم، ایمان امیدواری، صدابردار، بابک اردلان، صداگذار، فرامرز ابوالصدق، مدیر تبلیغات، مسعود رفیع‌زاده و مشاور رسانه‌ای، آیدا اورنگ هستند؛ همگی نشان از تولیدی با کیفیت و برنامه‌ریزی دقیق دارد که هدف آن ارائه یک تجربه سینمایی متفاوت است.

زمان اکران و دلایل تأخیر

این فیلم در سال 1399 تولید شده و با عنوان اولیه «مجوز خروج» مجوز ساخت دریافت کرده است، اما به دلیل تغییرات متعدد در مدیریت سازمان سینمایی و نیاز به اصلاحاتی در فیلم‌نامه و تدوین، اکران آن به تعویق افتاد. این تأخیر پنج‌ساله در حالی رخ داد که تیم سازنده از ابتدا برای نمایش عمومی آماده بودند.

در نهایت، فیلم در روز چهارشنبه 17 اردیبهشت 1404، پس از طی مراحل مختلف، با سرگروهی در سینماهای ایران‌مال و توسط موسسه مهرگان فیلم در سراسر کشور اکران می‌شود. این زمان پس از پایان اکران نوروزی انتخاب شده است تا فیلم در فضایی خلوت‌تر و با توجه رسانه‌ای بیشتر دیده شود.

همچنین، تغییر عنوان فیلم نیز بخشی از روند آماده‌سازی برای اکران بود؛ عنوان جدید «خانه ارواح» با توجه به فضای داستانی و تم فیلم، انتخابی مناسب و بازاریابی‌پسند است که به پیشنهاد کارگردان انجام شده است.

با گذشت پنج سال، محتوای فیلم همچنان تازگی و اعتبار خود را حفظ کرده است؛ چرا که سازندگان معتقدند داستان، به دلیل قرار نگرفتن در زمان خاص، در درام اثر تأثیری ندارد.

ساختار و سبک

یکی از ویژگی‌های برجسته فیلم، تلفیق ژانر کمدی با فضای رازآلود و مرموز است؛ ترکیبی که در سینمای ایران کمتر دیده شده و می‌تواند دیدگاه تازه‌ای در ژانرهای ترکیبی ایجاد کند. کارگردانی اسدی‌زاده در هدایت بازیگران و طراحی صحنه و میزانسن‌ها، قابل تحسین است و توانسته تعادلی میان ریتم کمدی و حس تعلیق برقرار کند.

«خانه ارواح» را می‌توان در ژانر «کمدی اجتماعی» با گرایش‌هایی به وحشت دسته‌بندی کرد؛ سبکی نو که در سینمای ایران کم‌نظیر است و تجربه‌ای متفاوت برای مخاطب به ارمغان می‌آورد. فضای دهه 30، با استفاده از طراحی صحنه، لباس و دیالوگ‌های متناسب، به خوبی بازسازی شده است. طنزهای موقعیت و شخصیت‌ها در کنار عناصر معمایی، فیلم را چندلایه و پویای می‌سازد.

علاوه بر این، زیرلایه‌های اجتماعی مانند روابط خانوادگی، تغییرات فرهنگی و بحران‌های درونی شخصیت‌ها، در قالب روایت طنز و غیرمستقیم به تصویر کشیده شده است.

در پایان

با وجود تأخیر طولانی، فیلم «خانه ارواح» آماده است تا حضوری درخشان در سینماها داشته باشد. تلفیق ژانرهای کمدی و وحشت، بازیگران مطرح، کارگردانی خلاق و تیم تولید حرفه‌ای، این اثر را به نمونه‌ای منحصربه‌فرد در سینمای طنز ایران تبدیل کرده است.

انتخاب عنوان جدید و روایت در فضای تاریخی، به فیلم هویتی مستقل بخشیده است که می‌تواند هم مخاطبان عمومی و هم علاقه‌مندان جدی سینما را به تفکر و تحلیل وادارد. «خانه ارواح» یادآور این نکته است که گاهی پشت درهای بسته‌ی سانسور و تأخیر، آثاری ارزشمند و شایسته دیده شدن نهفته‌اند که باید فرصت ابراز وجود پیدا کنند.