آیا جواهرات سرقت‌شده از لوور ذوب می‌شوند؟ تحلیل کارشناسان
آیا جواهرات سرقت‌شده از لوور ذوب می‌شوند؟ تحلیل کارشناسان درباره آینده آثار سرقت‌شده
تحلیل کارشناسان از سرقت لوور: سرقت‌های هنری ارزشمند، ذوب یا برش نمی‌خورند، اما خطرات زیادی در انتظار آثار سرقت‌شده است.
شکستن درِ پر بازدیدترین موزه جهان در روز روشن، سرقت هشت قطعه جواهر ناپلئونی و ناپدید شدن در ترافیک پاریس با استفاده از اسکوترهای ساده، ممکن است به نظر برسد عملی بی‌پرواترین جرم‌ها که بیشتر برای جلب توجه بین‌المللی یا ساخت موضوعی برای یک فیلم هالیوودی طراحی شده است. اما کارشناسانی که روندهای جرایم هنری بین‌المللی را دنبال می‌کنند، یورش صبح یک‌شنبه به لوور را امری برنامه‌ریزی‌شده و عملیاتی‌تر ارزیابی می‌کنند.
روزنامه «گاردین» گزارش داد، این کارشناسان که روندهای سرقت‌های هنری در سطح جهان را زیر نظر دارند، سرقت اخیر را نمونه‌ای دیگر از جرایمی می‌دانند که تمرکز آن‌ها بیشتر بر ارزش مادی سنگ‌ها و فلزات گران‌بها است تا بر اهمیت و ارزش هنری آثار، و آن را ادامه‌دهنده الگویی می‌دانند که در دهه‌های گذشته در کشورهای آلمان، بریتانیا و آمریکا دیده شده است. به گفته آنان، «لوور» احتمالا برای مجرمان اهمیت ثانویه داشته است.
«کریستوفر ای مارینلو»، کارشناس برجسته در زمینه بازیابی آثار هنری سرقت‌شده، گفت: «ممکن است بپرسید چرا سارقان، که به دنبال جواهرات گران‌قیمت هستند، وارد یک موزه جهانی می‌شوند، نه یک فروشگاه جواهرات مانند کارتیر؟ پاسخ ساده است؛ چون امروزه فروشگاه‌های جواهرات، از جمله کارتیر، بهتر محافظت می‌شوند.»
افزایش سرقت‌های خشونت‌آمیز از فروشگاه‌های جواهرات باعث شده است بسیاری از آن‌ها در سال‌های اخیر، با نگهبانان مسلح و کالاهای خارج از دید عموم، امنیت خود را تقویت کنند. در مقابل، موزه‌ها به دلیل اینکه نهادهای عمومی و در ساختمان‌های تاریخی قرار دارند، و همچنین به خاطر وضعیت اقتصادی کنونی در بسیاری از کشورهای غربی، آسیب‌پذیرتر شده‌اند.
«مارینلو» افزود: «از زمان شیوع کووید-۱۹، دولت‌ها در سراسر جهان در اجرای قانون و بخش فرهنگ کاهش هزینه داشته‌اند. اگر سارقان توانسته‌اند وارد لوور شوند، نشان می‌دهد که نهادهای ما چقدر آسیب‌پذیر شده‌اند. این زمان، زمان ترسناکی برای موزه‌ها است.»
این سرقت‌ها، از جمله گردنبندهای شامل هشت یاقوت کبود و ۶۳۱ الماس، نیم‌تاج ملکه اوژنی با نزدیک به ۲۰۰۰ الماس، و تاجی که زمانی متعلق به همسر ناپلئون سوم بوده و هنگام خروج دزدان کنار جاده رها کردند، مقایسه‌هایی با سرقت نقاشی «مونالیزا» در سال ۱۹۱۱ از همان موزه، توسط کارگر ایتالیایی وینچنزو پروجیا، برانگیخته است.
در سال ۲۰۱۹، سرقت جواهرات از موزه «طاق سبز» در درسدن، به ارزش بیش از ۱۱۳ میلیون یورو، سرقت یک توالت طلایی به ارزش ۴.۷۵ میلیون پوند از قصر بلنهایم در انگلستان، و سرقت سکه‌های طلای بزرگ از موزه Bode در برلین، نمونه‌هایی از موج سرقت‌های هنری و ارزشمند دیگر هستند که در مقایسه قرار می‌گیرند.
«مارینلو» توضیح داد: «در هر مورد، انگیزه اصلی جرایم، ارزش مادی اشیاء بوده است. الگوی ساده‌ای وجود دارد: بگیر و ببر و هر چه سریع‌تر ذوب کن.»
کارشناسان بر این باورند که اگر آثار سرقت‌شده سالم باقی بمانند، سارقان تلاش می‌کنند آن‌ها را به خریداران مناسب برسانند.
«لیندا آلبرتسون» از «انجمن پژوهش در جرایم علیه هنر»، که روندهای سرقت‌ها و خرابکاری‌های هنری را دنبال می‌کند، گفت: «هیچ راهی برای فروش آسان و قانونی چنین قطعاتی وجود ندارد، چون به سرعت شناخته می‌شوند، به‌ویژه با توجه به تصاویر منتشرشده توسط وزارت فرهنگ فرانسه. حتی مجموعه‌داران خصوصی یا خانه‌های حراجی مانند ساتبیز و کریستیز، قبل از معامله، مدارک مالکیت قانونی را درخواست می‌کنند.»
در گذشته، موزه‌ها اغلب از اعلام عمومی ناپدید شدن آثار مشهور خود خودداری می‌کردند، اما حالا، با اطلاع‌رسانی گسترده درباره سرقت‌های هنری، بازار آثار مسروقه و فروش آن‌ها برای مجرمان پرخطرتری شده است.
«مارینلو» افزود: «اگر یک نقاشی اثر پیکاسو سرقت شود، باید سالم بماند، در غیر این صورت ارزش خود را از دست می‌دهد و باید برنامه‌ای برای مخفی نگه داشتن آن داشت.»
همچنین، «آرتور برند»، کارآگاه هنری، معتقد است که این سرقت‌ها احتمالا سفارشی نبوده است، و اشاره می‌کند که مانند سرقت‌های طلای داکیان در هلند، ممکن است انگیزه‌های دیگری در کار باشد.
او توضیح داد: «هیچ‌کس به آثار سرقت‌شده دست نمی‌زند، چون اطلاعات آن‌ها در جهان پخش شده و در رسانه‌ها منتشر است. اگر کسی آن‌ها را بخرد و گرفتار شود، به زندان می‌رود. نمی‌توان آن‌ها را به دوستان نشان داد یا به عنوان ارث به نسل آینده سپرد.»
ذوب یا برش دوباره آثار سرقت‌شده، ارزش آن‌ها را کاهش می‌دهد، اما این کار، شواهد جرم را از بین می‌برد. در مورد الماس‌ها، این کار با ریسک زیادی همراه است، چون تکنیک‌های برش مدرن، سنگ‌ها را بزرگ‌تر و سبک‌تر نشان می‌دهد و برش‌های قدیمی، توجه غیرعادی را جلب می‌کند یا ارزش آن‌ها را پایین می‌آورد.
با این حال، نکته مهم این است که ذوب کردن یا برش دوباره، شواهد جرم را محو می‌کند.
«مارینلو» گفت: «حدس من این است که سارقان لوور، کالاهای سرقت‌شده را به مکان‌هایی می‌برند که در تخصص برش و تراش الماس مهارت دارند، مانند اسرائیل، هند یا نزدیکی آنتورپ، و کسی را پیدا می‌کنند تا سنگ‌ها را جدا کند.»
سرقت از لوور، پرسش‌هایی درباره امنیت این موزه برانگیخته است. اما کارشناسان امنیتی معتقدند، نمایش اشیای گران‌قیمت در ساختمان‌های تاریخی، با وجود تردد زیاد بازدیدکنندگان، خطراتی دارد که نمی‌توان به طور کامل بر آن‌ها فایق آمد.
«ارین تامپسون»، استاد جرائم هنری در دانشگاه شهر نیویورک، گفت: «تأمین امنیت در ساختمان‌های تاریخی بسیار دشوار است، چون پنجره‌های بزرگ رو به خیابان، فرار را برای سارقان آسان می‌کند، و ممکن است قوانین حفاظت از بناها، اجازه نصب شیشه‌های ضدگلوله را ندهد.»
«پیتر استورمان» از شرکت امنیتی آلمانی VZM، که به موزه‌ها و آرشیوها مشاوره می‌دهد، اظهار داشت: «بهترین سیستم‌های امنیتی، باید مانند یک قلعه طراحی شوند، با چند لایه حفاظتی برای دفع مهاجمان.»
امروزه، ساختمان‌های مدرن با دوربین‌های پیشرفته CCTV مجهز هستند که در صورت شکستن پنجره هشدار می‌دهند، اما موزه‌های قدیمی، به دلیل محدودیت‌های معماری، ممکن است نتوانند از تجهیزات مدرن بهره‌مند شوند. نصب اسکنرهای لیزری و نشانگرهای حرارتی و صوتی در سقف‌ها یا دیوارهای گچ‌کاری‌شده، چالش‌هایی دارد و ممکن است در طول روز فعال نباشند.
زمان‌بندی سرقت از لوور، که در اوایل صبح، بین ساعت ۹:۳۰ تا ۹:۴۰ انجام شد، بر اساس نظر کارشناسان، معمول در سرقت‌های این چنینی است، زیرا اغلب در زمان تغییر شیفت نگهبانان رخ می‌دهد، زمانی که نظارت‌ها کمتر است.
پیشرفت‌های فناوری، ابزارهای جدیدی برای هشدار سریع و مؤثر ارائه داده‌اند، اما همزمان، ابزارهای جدید به مجرمان کمک می‌کنند تا تدابیر امنیتی را دور بزنند. در پاریس، سارقان با استفاده از نردبان نصب‌شده روی وسیله نقلیه، به پنجره طبقه اول موزه دست یافته و با برش‌دهنده دیسکی، شیشه را شکستند.
مدیرعامل تلگرام قصد دارد جواهرات سرقت‌شده از لوور را خریداری کند.
پاول دورف، خالق تلگرام، اعلام کرد که آمادگی دارد جواهرات سرقت‌شده از موزه لوور پاریس را خریداری کرده و آن‌ها را به موزه لوور ابوظبی اهدا کند. او بر این باور است که موزه امارات در مقابل سرقت و حوادث مشابه، امنیت بسیار بیشتری دارد.
در تاریخ ۱۹ اکتبر (۲۷ مهر)، سرقتی در موزه لوور رخ داد. مجرمان وارد گالری آپولو شدند و جواهراتی مربوط به دوران امپراتوری فرانسه، ناپلئون سوم و ملکه اوژنیا را به سرقت بردند. در مجموع، ۹ قطعه جواهر دزدیده شد.
در واکنش به این رویداد، دورف اظهار داشت که از وقوع چنین حادثه‌ای تعجب نکرده است. او گفت: «این رویداد نمادی دیگر از سقوط کشوری است که زمانی بزرگ بود؛ کشوری که دولت آن در انحراف افکار عمومی با تهدیدهای خیالی، به جای تمرکز بر مشکلات واقعی، مهارت یافته است.»
پاول دورف همچنین پیش‌تر اتحادیه اروپا را به‌دلیل تلاش برای محدود کردن حریم خصوصی شهروندان مورد انتقاد قرار داد. او اشاره کرد که فرانسه قصد داشت قانونی تصویب کند که پیام‌رسان‌ها را ملزم به اسکن پیام‌های خصوصی کاربران می‌کرد. به گفته‌ی او، مداخله آلمان در آخرین لحظه مانع از تصویب این قانون شد.
