طراحی عروسک با تکنیک ماروت در یک نمایش کودکانه
ساخت عروسک با الهام از جنگ؛ پری محفوظی‌نژاد در «عشق که می‌گن چیه؟»
پری محفوظی‌نژاد از تجربه شخصی‌اش در جنگ الهام گرفت و با بهره‌گیری از تکنیک ماروت، عروسک‌های متفاوتی برای نمایش «عشق که می‌گن چیه؟» ساخت.
پری محفوظی‌نژاد، عروسک‌ساز و طراح نمایش، با اشاره به نقش پررنگ عروسک در دوران کودکی‌اش، از تأثیر عمیق جنگ بر شکل‌گیری علاقه‌اش به عروسک‌سازی گفت:
«در دوران کودکی و هم‌زمان با سال‌های جنگ، هر بار که آژیر خطر به صدا در می‌آمد، مجبور بودیم به پناهگاه برویم. مادرم در آن شرایط سخت، با وسایل ساده یا حتی لباس‌هایمان، برای ما عروسک درست می‌کرد و ما را سرگرم نگه می‌داشت. این تجربه برای من معجزه‌ای بود که هیچ‌وقت فراموش نمی‌شود.»
محفوظی‌نژاد که تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته نمایش عروسکی ادامه داده، می‌گوید:
«در زمینه ساخت و ساز عروسک، علاقه‌ام بیشتر بود و خلاقیتم در این بخش بروز پیدا می‌کرد. طراحی مکانیزم‌های حرکتی عروسک‌ها برایم جذابیت خاصی داشت و هیچ‌وقت به محدودیت‌ها به چشم مانع نگاه نکردم.»
او با تأکید بر اهمیت درک نگاه کارگردان در طراحی عروسک‌ها افزود:
«طراح باید بتواند هم معنا و هم زیبایی‌شناسی را در عروسک‌سازی لحاظ کند. ما به همراه خانم غنی‌زاده، تلاش کردیم عروسک‌هایی طراحی کنیم که برای کودک آشنا باشند و بزرگسال نیز بتواند با آن‌ها همذات‌پنداری کند.»
محفوظی‌نژاد با معرفی تکنیک «ماروت» که در نمایش «عشق که می‌گن چیه؟» استفاده شده، توضیح داد:
«در این تکنیک، بخشی از بدن عروسک‌گردان، جزئی از عروسک است. در این نمایش، دو نوع عروسک به کار رفت: عروسک‌های ماروت و عروسک‌های دوبعدی مانند ماسک‌ها، اکسسوار صحنه و وسایل شهری. طراحی دوبعدی ماسک‌ها به ما امکان داد تا بخش مرور خاطرات و تخیلات را از نظر بصری از سایر بخش‌های نمایش تفکیک کنیم و کودکان بهتر بتوانند زمان و مکان داستان را تشخیص دهند.»
به گفته او، ساخت عروسک‌های ماروت، ماسک‌ها و طراحی‌های مربوط به صحنه، در مجموع حدود دو ماه زمان برده است.
