قصه عشق و زندگی همسر دوم استاد شجریان؛ از مخالفت خانواده تا عشق بی‌مرز در کنار هنر و فرهنگ

در این متن، زندگی و دیدگاه‌های همسر دوم استاد شجریان به طور مفصل و صمیمی بیان شده است. او در سال 1344 در تهران به دنیا آمده و خانواده‌ای فرهنگی و هنری داشته است؛ پدرش بنیان‌گذار هنر گرافیک در ایران و از فعالان حزب پان ایرانیست و طرفدار دکتر مصدق بوده است. مادربزرگش، خانم اشرف کاشانی، یکی از اولین بازیگران تئاتر ایران بود و مادرش نیز در دوران نوجوانی موفق به بازی در فیلم ضربت شد و جایزه‌ای در مسکو دریافت کرد. او در خانواده‌ای ارزش‌گرا و هنردوست بزرگ شده و تحصیلات خود را در پاریس در رشته طراحی جواهرات ادامه داده است.

او در بیست و شش سالگی با استاد شجریان ازدواج کرد و اولین دیدارشان در مراسم بزرگداشت نصرت‌الله کریمی اتفاق افتاد. این آشنایی منجر به رابطه‌ای عمیق و پایدار شد که با مخالفت خانواده و جامعه سنتی ایران مواجه بود، اما عشق و احترام متقابل پیروزی آن‌ها را رقم زد. خانواده‌اش، به خصوص مادرش، در ابتدا نسبت به این ازدواج با تفاوت سنی و فرهنگ متفاوت، نگرانی‌هایی داشتند، اما در نهایت رضایت دادند.

ورود او به خانواده استاد شجریان با استقبال سرد مواجه نشد، اما روابط خوبی با فرزندان ایشان برقرار کرد. او معتقد است که زندگی با هنرمندان و افراد مشهور چالش‌هایی دارد، اما عشق و احترام سبب شده است که این مشکلات کم‌رنگ شوند و تجربه‌های خوبی در این مسیر کسب کند. او موسیقی سنتی ایرانی را از طریق آثار استاد شجریان شناخته و درک کرده است، هرچند با سازهای ایرانی آشنا نیست.

در مورد شخصیت استاد شجریان، او بیان می‌کند که ایشان فردی شوخ‌طبع و مهربان در خانه هستند و برنامه‌های فشرده‌شان مانع از گذراندن اوقات خصوصی نمی‌شود. ایشان بر عشق و مراقبت از خانواده تأکید دارند و خواسته‌هایشان در زندگی زناشویی برآورده شده است. درباره پسرشان، او معتقد است که او نیز در مسیر هنر و موسیقی قرار دارد و شاید روزی راه پدر و برادرش را ادامه دهد، چرا که شباهت‌های اخلاقی و ژنتیکی زیادی با خانواده دارد.

در مجموع، این مصاحبه نشان‌دهنده عشق، احترام و تفاهم عمیق در خانواده‌ای است که در کنار هنر و فرهنگ، زندگی را با ارزش می‌سازد.