ابوالفضل پورعرب: سینمای ایران نیازمند بازسازی است؛ رفتارهای ناپسند در فیلم‌ها زشت و غیرقابل قبول

ابوالفضل پورعرب با اشاره به اینکه در حال حاضر مشغول درمان پای خود است، درباره کاهش دعوت از پیشکسوتان سینما برای شرکت در پروژه‌ها گفت: من در مورد همکاران اطلاع دقیقی ندارم، اما خودم دعوت می‌شوم، ولی به دلیل مداوای پایم نمی‌توانم حضور یابم. در واقع، بیشتر در حال کارگردانی هستم. همچنین، سینما نمی‌روم و فیلم‌های سینمایی را بیشتر در خانه و از طریق پلتفرم‌های مانند یوتیوب تماشا می‌کنم.

سینمای کشور ما دارای ادب و نزاکت بود.

پیشکسوت حوزه سینما و تلویزیون درباره وضعیت فعلی سینمای ایران اظهار داشت: برای فرد بیمار که در منزل است، یکی از سرگرمی‌هایی که می‌تواند خستگی‌اش را برطرف کند، تماشای فیلم است. سینمایی که در آن صحبت‌های ناپسند اگرچه به صورت غیرمستقیم بیان می‌شود، سینمای زیبایی نیست. سینمایی که ما به نسل‌های بعدی سپردیم، دیگر همان سینمایی نیست که امروز شاهد آن هستیم. سینمای ما در گذشته با ادب و ارزش‌های اخلاقی همراه بود.

او در مورد تفاوت دیدگاه‌ها درباره سلبریتی‌ها در گذشته و حال گفت: نمی‌دانم، اما دوست دارم بدانم چه کسی این افراد را وارد عرصه کرده است.

من کارگردانی می‌کنم.

پورعرب گفت: ما هیچ اثری در میان آثار سینمایی نداریم که اثر منفی باشد. باید ببینیم چه کسانی قرار است این آثار را تماشا کنند. نمی‌توان ادعا کرد که همه فیلم‌ها بد هستند، اما باید توجه داشت که سینما با تلویزیون و نوع برنامه‌هایی که می‌بینیم تفاوت دارد. آن سینما که ما نسل بعدی‌اش را تحویل دادیم، این نبود. من دیگر به سینما نمی‌روم و فیلم‌هایی که بازی می‌کنم، به صورت گزینشی انتخاب می‌کنم، و اکنون که پایم آسیب دیده، بیشتر در حوزه کارگردانی فعالیت می‌کنم.

او افزود: من به دفتر بازیگری نمی‌روم، تنها در یک دفتر سینمایی حضور دارم چون نزدیک ۳۰ سال است که همدیگر را می‌شناسیم. «های کپی» را با هم ساختیم و امیدوارم بتوانم فیلمم را بسازم و در آن زمان درباره سینما با هم گفتگو کنیم. باید دید مردم کدام نوع سینما را انتخاب می‌کنند. وضعیت تئاتر هم همین‌طور است؛ نمی‌خواهم بگویم کارها بد هستند، بلکه باید به مردم فرصت بدهیم تا قیاس کنند.

پورعرب اظهار داشت: نمی‌توان تصور کرد که آقایان برقصند و خانم‌ها دست بزنند. برای ما بازیگران که سال‌ها در این صنعت کار کرده‌ایم، چنین رفتارهایی ناپسند است. من درباره دین و مذهب صحبت نمی‌کنم، اما به عنوان یک شخصیت یا کاراکتر، چرا باید شاهد چنین حرکاتی باشیم؟ این موضوع در ژانر خودش قابل قبول است، اما نباید همه فیلم‌ها به این سمت کشیده شود. اگر اینطور نبود، قدیمی‌ها هم در زمان خودشان رقاص‌های خوبی بودند، و حالا ما فقط ادای آن‌ها را درمی‌آوریم. در کنار این، حرف‌هایی زده می‌شود که ممکن است برای برخی خوشایند نباشد. این تضادها بسیار ناپسند است.

او ادامه داد: وقتی فردی حرفی می‌زند، یا به آن اعتقاد دارد یا ندارد، نباید صرفاً برای کسب درآمد این کارها را انجام دهد. در نهایت، بازیگر است که باید پاسخگو باشد. تهیه‌کننده پول را دریافت می‌کند، اما بازیگر بازی می‌کند چون این کار یک نوع پاداش است. بسیاری از بازیگران به دلیل ناچاری وارد این حرفه می‌شوند، و تصور نکنید که از روی شادی و رضایت بازی می‌کنند. فردی مانند رضا عطاران که در زمینه کمدی و موزیکال تخصص دارد و تحصیل‌کرده این حوزه است، وقتی کارهایش تکراری می‌شود، مجبور است نقش‌هایی را ایفا کند که شاید دوست نداشته باشد.

سینمای امروزی، آن سینمایی نیست که ما در آرزویش هستیم.

پورعرب بیان کرد: بازیگر در اجرای نقش خود مانند رقصنده‌ای است که می‌رقصد، اما در درون خود با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و سینما نیز از این وضعیت ناراحت است. باید به حال و روز بازیگران توجه بیشتری داشته باشیم. این سینما، سینمای ایده‌آل ما نیست؛ بلکه سینمای زمان ما بود که انسانیت را به هر زبان آموزش می‌داد. متأسفانه، باید به حال این سینما گریست، چرا که من هم در آن فعالیت می‌کنم، اما همه چیز در این حوزه همچون ساختمان‌هایی است که بر اساس موشک ساخته شده‌اند. امیدوارم این وضعیت بهبود یابد.