ابوالفضل پورعرب: سینمای ما نیازمند بازسازی است، رفتارهای ناپسند و تغییرات در ذائقه مخاطب

ابوالفضل پورعرب در صحبت‌های خود اعلام کرد که در حال حاضر مشغول مداوای پای خود است. او درباره اینکه چرا پیشکسوتان سینما در مدت اخیر کمتر به پروژه‌ها دعوت می‌شوند، اظهار نظر نکرد. او افزود که از دیگر همکاران خبری ندارد، اما خودش معمولاً دعوت می‌شود، هرچند به دلیل وضعیت پایش ترجیح می‌دهد در مراسم حضور نداشته باشد. در عوض، کارگردانی می‌کند و فیلم‌ها را در خانه و از طریق کانال‌های یوتیوب و سایر پلتفرم‌ها تماشا می‌کند.

صنعت سینمای کشور ما دارای آداب و رسوم خاصی بود.

پیشکسوت عرصه سینما و تلویزیون در مورد وضعیت فعلی سینمای ایران اظهار نظر کرد و گفت: برای فرد بیمار که در منزل است، یکی از بهترین سرگرمی‌ها، تماشای فیلم است؛ وسیله‌ای که می‌تواند خستگی و نگرانی‌هایش را کاهش دهد. اما سینمایی که امروز می‌بینیم، اگرچه در آن گاهی حرف‌های ناپسند به صورت غیرمستقیم بیان می‌شود، نمی‌تواند سینمایی زیبا و مناسب باشد. آن سینمایی که ما به نسل‌های بعدی سپردیم، دیگر همان نیست که امروز شاهد آن هستیم؛ در گذشته، سینما با ادب و ارزش‌های اخلاقی همراه بود.

همچنین درباره تفاوت‌های دیدگاه‌ها نسبت به سلبریتی‌ها در گذشته و حال، گفت: نمی‌دانم، اما دوست دارم بدانم چه کسی این تغییرات و وارد کردن این افراد به عرصه شهرت را مدیریت می‌کند.

من در حال کارگردانی هستم.

پورعرب بیان کرد: ما آثار سینمایی نداریم که اثر منفی محسوب شوند. باید ببینیم چه کسانی قرار است این آثار را تماشا کنند. نمی‌توان گفت که تمام کارها بد هستند، اما میزان و نوع سینما با تلویزیون و برنامه‌هایی که می‌بینیم متفاوت است. سینمایی که به نسل بعدی سپرده‌ایم، این نبوده است. من دیگر به سینما نمی‌روم و فیلم‌هایی که بازی می‌کنم، به صورت گزینشی انتخاب می‌کنم، و اکنون که پایم آسیب دیده، در حال کارگردانی هستم.

او افزود: من به دفتر کسی برای بازی نمی‌روم، تنها یک دفتر سینمایی است که به خاطر این است که سی سال است همدیگر را می‌شناسیم. «های کپی» را با هم ساختیم و امیدوارم فیلمم را بسازم و در آن زمان درباره سینما صحبت کنیم. باید دید مردم کدام نوع سینما را ترجیح می‌دهند. تئاتر هم همین‌طور است؛ نمی‌خواهم بگویم کارهای بدی هستند، اما باید اجازه دهیم مردم مقایسه کنند.

پورعرب همچنین اظهار داشت: نمی‌شود که آقایان برقصند و خانم‌ها دست بزنند. برای ما بازیگران که سال‌ها در این صنعت فعالیت کردیم، این نوع رفتارها زشت است. من درباره دین و مذهب صحبت نمی‌کنم، اما به عنوان یک شخصیت یا کاراکتر، چرا باید شاهد چنین حرکاتی باشیم؟ این در ژانر خودش خوب است، اما نه اینکه تمام فیلم‌هایمان به رقص بپردازند. اگر اینطور بود، قدیمی‌ها هم در زمان خودشان رقاص‌های خوبی بودند. ما فقط ادای آنها را درمی‌آوریم. در این میان، حرف‌هایی زده می‌شود که ممکن است برای دیگران خوشایند نباشد. این تضادها بسیار ناپسند است.

او ادامه داد: وقتی کسی حرفی می‌زند، یا به آن باور دارد یا ندارد، نه اینکه صرفاً برای پول کار کند. در نهایت، هنرپیشه باید پاسخگو باشد. تهیه‌کننده پول را دریافت می‌کند، اما بازیگر نقش را ایفا می‌کند چون این کار حرفه‌ای است. بسیاری از بازیگران از روی ناچاری وارد این حرفه می‌شوند، و تصور نکنید که از روی شادی و رضایت بازی می‌کنند. کسی مانند رضا عطاران که در زمینه کمدی و موزیکال تخصص دارد و تحصیل‌کرده است، وقتی کارهایش تکراری می‌شود، مجبور است نقش‌های مشابه را بازی کند.

سینمای کنونی، آن سینمایی که ما آرزویش را داریم، نیست.

پورعرب اظهار داشت: بازیگر در صحنه نقش خود را اجرا می‌کند، اما در دل خود با مشکلات فراوانی روبرو است و سینما نیز خودش ناراحت است. باید به حال بازیگران توجه بیشتری کنیم. این سینما، سینمای ایده‌آل ما نیست. سینمای امروز ما، انسانیت را به هر زبانی که باشد، آموزش می‌دهد. باید برای وضعیت فعلی این سینما گریست، هرچند من نیز در آن فعالیت می‌کنم، اما همه چیز در این صنعت مانند ساختمان‌هایی است که بر پایه موش ساخته شده‌اند. امیدوارم اوضاع بهتر شود و این وضعیت تغییر یابد.