بیوگرافی کامل خواهران منصوریان؛ قهرمانان ووشو با داستان‌های انگیزشی و موفقیت‌های جهانی

خانواده منصوریان شامل پنج خواهر و یک برادر بود. پدر و مادر خانواده همراه با سه تن از خواهران در مزارع کشاورزی دیگران کار می‌کردند. در فصول غیرکاری، پدر راهی شیراز می‌شد تا در آنجا مشغول کار شود.

مرضیه، خواهر بزرگتر من است.

من نور چشم پدرم بودم و همیشه آرزو داشتم که وارد دانشگاه شوم.

اما در برهه‌ای از زمان، به دلیل وضعیت نامساعد اقتصادی و فشارهای طلبکاران، ناچار شدم با فردی که علاقه‌مند نبودم ازدواج کنم.

دو سال پس از آن، با یک نوزاد ۶ ماهه، مجبور شدم از همسرم جدا شوم و دوباره به خانه پدر و مادرم بازگردم.

شهربانو، دختر دوم خانواده است.

شهربانو، دختر دوم خانواده، می‌گوید از سن 7 یا 8 سالگی همراه پدرش برای کار در زمین‌های مردم می‌رفته است. او این کار را با میل و رغبت انجام می‌داد، چون پدرش توانایی انجام این فعالیت‌ها را نداشت. وی افزود که تنها دلخوشی‌اش در دوران کودکی، سفر در روز 13 بدر بود، اما به دلیل نداشتن توان مالی برای کرایه ماشین، این آرزو برآورده نمی‌شد.

خواهران منصوریان

زمانی که پدر خانواده را ترک کرد

وقتی من برگشتم (پس از طلاق)، در آن زمان هیچ خبری از پدرم نداشتیم. تا اینکه متوجه شدیم پدرم هنگام سفر به شیراز برای کار، در همان جا ازدواج کرده و دیگر برنمی‌گردد.

شهربانو به شهر شیراز سفر کرد.

با دشوارتر شدن شرایط زندگی و فوت پدر، شهربانو تحصیل را از کلاس پنجم ابتدایی رها می‌کند و به عنوان کارگر در خانواده‌ای در شیراز به کار مشغول می‌شود، در خواست عمویش که بخشی از هزینه‌های خانواده را تامین کند. در آنجا، بر اساس پیشنهاد عمویش، در کلاس کاراته ثبت‌نام می‌کند و این نقطه شروعی برای تحقق آرزوهای بزرگ‌تر او می‌شود.

الهه درباره وداع شهربانو صحبت می‌کند.

رفتن شهربانو ما را بسیار ناراحت کرد، اما او این تصمیم را گرفت زیرا خانواده‌اش در حال فروپاشی بود و به همین دلیل ترک تحصیل کرده و به دنبال کار رفت.

سهیلا برای شروع یک زندگی جدید رفت.

در ابتدا، رفتن پدرم و سپس شهربانو برای من بسیار دشوار بود.

یاد دارم در آن زمان که شهربانو فقط دو سال داشت و در کنار ما نبود، یکی از دوستان پدرم برای تفریح به شهر ما، سمیرم، آمد و جویای حال پدرم شد. وقتی متوجه شد که او ما را ترک کرده است، بسیار متعجب شد و به من گفت که اگر مایلی، می‌توانی با من و خانواده‌ام به اصفهان بیایی و در آنجا همراه با دخترم در مدرسه تحصیل کنی و در کنار ما زندگی کنی. با رضایت مادر سهیلا، همان روز همراه این خانواده راهی اصفهان شدیم و زندگی جدیدی در رفاه آغاز کردیم.

زندگی‌نامه شهربانو منصوریان

شهربانو منصوریان، ووشوکار ایرانی، در تاریخ 8 بهمن 1364 در شهر سمیرم استان اصفهان به دنیا آمده است.

او در میان خواهرانش، بیشترین مدال طلا را کسب کرده و همچنین بزرگتر از همه است و زودتر وارد ورزش ووشو شده است. شهربانو بیش از ده سال است که ازدواج کرده و می‌گوید اگرچه قصد داشت پس از دو سال از ورزش قهرمانی کنار بگذارد تا زمان بیشتری برای زندگی شخصی داشته باشد، اما با حمایت همسرش این تصمیم را عملی نکرد و به فعالیت خود ادامه داد.

وی در وزن 64 کیلوگرم در رشته ووشو فعالیت می‌کند.

ورزش‌های ووشو و کونگ فو

شهربانو منصوریان از سن نه سالگی به ورزش‌های رزمی علاقه‌مند شد و علاوه بر ووشو، در رشته کونگ‌فو نیز فعالیت می‌کرد.

تصویر شهربانو منصوریان و همسرش

زندگینامه الهه منصوریان

الهه منصوریان، متولد سال 1370 در سمیرم اصفهان، ورزشکار است. او اولین فرد در خانواده‌اش بود که وارد دنیای ووشو شد و پس از آن، خواهرانش نیز به سمت این رشته جذب شدند. الهه نخستین عضو خانواده منصوریان بود که نام خود را در عرصه ووشوی ایران بر سر زبان‌ها انداخت و موفق به کسب عنوان قهرمانی در مسابقات آسیایی و جهانی شد. در حال حاضر، او در وزن 56 کیلوگرم مبارزه می‌کند.

والیبال و ازدواج

گاهی اوقات به صورت تفریحی با دوستانم والیبال و فوتبال بازی می‌کنم. در حال حاضر تمرکزم فقط بر ورزش و ادامه تحصیل است و هنوز قصد ندارم وارد موضوع خواستگاری شوم و آن را به منزل راه دهم.

تصویر و بیوگرافی الهه منصوریان

زندگینامه سهیلا منصوریان

سهیلا منصوریان، متولد ۱۳۶۹ در سمیر اصفهان، ورزشکار است.

در ابتدا شهربانو و سپس الهه، این رشته را برگزیدند، هر دو دارای مدال‌های جهانی بودند که من نیز ووشوکار شدم. اگرچه عاشق ورزش بودم، اما ووشو اولین انتخابم نبود؛ من علاقه‌مند به کونگ فو و کیک بوکسینگ بودم و در هر دو رشته نیز عملکرد خوبی داشتم. در مسابقات داخلی نیز نتایج قابل قبولی کسب می‌کردم، اما متأسفانه شرایط برای انتخاب ورزشکاران و حضور در رقابت‌های بین‌المللی در این رشته‌ها کاملاً عادلانه نبود.

انتقال رشته تحصیلی به ووشو

الهه گفت بیای ووشو تمرین کن، من گفتم هیچ چیزی بلد نیستم، البته دست و پای خوبی داشتم ولی کشتی‌گیر نبودم. الهه پاسخ داد که دو ماه تمرین می‌کنیم و کشتی را به من آموزش می‌دهد.

ما با الهه و شهربانو در سمیرم تمرین را آغاز کردیم و آنها تمام مهارت‌ها را به من آموزش دادند. همان سال در مسابقات کشوری مقام سوم را کسب کردم و دو سال بعد، مدال طلای بازی‌های مالری را بردم.

سهیلا در وزن ۵۲ کیلوگرم مبارزه می‌کند.

تصویر و بیوگرافی سهیلا منصوریان