یادمان نرود؛ شب خاطره‌انگیز کنسرت گرشا رضایی در فجر که اشک همه را درآورد!

گرشا رضایی دومین اجرا در شب چهارم جشنواره موسیقی فجر در بخش پاپ را بر عهده داشت. سالن برای حضور این هنرمند، پر بود و صندلی خالی نبود، اما این اجرا از همان ابتدا تحت تأثیر یک رویداد قرار گرفت.

در همان دقایق اولیه که گرشا رضایی روی صحنه آمد، گفت: «امشب شب خیلی خاصیه. خبر دارم که پدرم، زیر دیالیز، سکته مغزی کرده و من خیلی ناراحتم. باید کنار او می‌بودم، اما به عشق شما اینجا هستم.» این جملات را با بغض بیان کرد و در طول کنسرت تلاش کرد تا لحظاتی خوشایند برای مخاطبانش رقم بزند، هرچند این احساس غم و اندوه همراه او و تماشاگرانی که او را درک می‌کردند، همراهم بود.

رضایی در بخش دیگری از صحبت‌هایش اظهار داشت: مادرم، که او را از دست داده‌ام، همیشه می‌گفت این کار مناسب تو نیست. هر کسی مادر دارد، قدرش را بداند و از او قدردانی کند. زمانی که مادرم را از دست دادم، فهمیدم که هیچ دردی در دنیا، به اندازه از دست دادن مادر نیست.

این سخنان باعث شد جو سالن به شدت احساساتی شود. به‌راحتی می‌شد افرادی را دید که اشک می‌ریختند و از دیدن خواننده محبوب در چنین وضعیتی ناراحت بودند.

در حین اجرا، رضایی اعلام کرد که همانطور که در کنسرت‌های قبلی‌اش، همیشه یک آهنگ را به کسانی که به تازگی عزیزانشان را از دست داده‌اند، تقدیم می‌کند، برای این شب هم قصد دارد چنین کاری انجام دهد. او سپس ترانه «عکسای آخر» را اجرا کرد و در پس‌زمینه تلویزیون بزرگ سالن، تصاویری از بازیگرانی که در دوران کرونا فوت شده بودند، نمایش داده شد. در میان این تصاویر، تمرکز بیشتری بر روی تصویر گرشا و مادرش بود.

در این اجرا، بیشترین بهره‌برداری از تلویزیون بزرگ سالن صورت گرفت که در چهار شب اخیر بی‌سابقه بود. هنگام اجرای ترانه یا پخش کلیپ مربوط به آن، متن ترانه نیز برای همخوانی حضار روی صفحه ظاهر می‌شد.

گرشا که متوجه شد جو سالن تحت‌تاثیر صحبت‌های اولیه او کمی متأثر شده است، تلاش زیادی کرد تا فضای سالن را از این حال و هوا خارج کند. مثلا زمانی که ترانه «قرمز» را اجرا می‌کرد، از حضار پرسید که چه کسانی طرفدار استقلال هستند و چه کسانی پرسپولیس. هواداران هر تیم، با سوت و هلهله پاسخ دادند. رضایی با گفتن جمله «این دو تیم چه فرقی با هم دارن؟» نشان داد که شاید چندان فوتبال‌دوست نباشد. او تلاش کرد با این تدابیر، فضای سالن را به سمت شادی و نشاط تغییر دهد.

در کنسرت گرشا که در یکی، دو سال اخیر رایج شده است، این رسم محبوب و نسبتاً جدید به چشم می‌خورد. پس از هر اجرای، وی بخشی از ترانه را بدون موسیقی می‌خواند و از حضار می‌خواست که در همراهی با او شرکت کنند.

در طول این همراهی‌ها، گرشا بر اهمیت صدای زیبا و تاثیرگذار مخاطبان تأکید می‌کرد و چند بار این موضوع را یادآوری نمود. او گفت: «امشب که ناراحتم، برعکس، صدای شما بسیار زیبا و دلنشین است.»

در این کنسرت، رضایی قطعاتی مانند «نرو»، «زنجیر»، «آخر دنیا»، «مگه پاییز اومده؟»، «دلم گرفته ای رفیق»، «دریا نمیرم»، «عکسای آخر»، «چشم تو چشم»، «دنیامی»، «قرمز»، «ماهی» و «دریا» را اجرا کرد.

این خواننده اعلام کرد که پس از پایان کنسرت، قصد دارد به بیمارستان برود و پدرش را ملاقات کند. او که متوجه نگرانی حضار درباره سلامت پدرش شده بود، چندین بار سعی کرد فضای سالن را شاد نگه دارد. او در طول کنسرت نیز این تلاش را ادامه داد و در دقایق پایانی گفت: «آهنگ جدیدم چند روز دیگر منتشر می‌شود که در آن هم از دریا استفاده شده است. بعضی‌ها می‌گویند با کنسرت من وارد آکواریوم و دریا می‌شوند.» همچنین از حضار خواست تا برای سلامتی پدرش دعا کنند.

کنسرت گرشا رضایی در حالی به پایان رسید که او با وجود شرایط روحی سخت، توانست کنترل خوبی بر سالن داشته باشد و مخاطبان را راضی نگه دارد، به طوری که از اجرا خارج شدند.