صدف اسپهبدی برای نقش معتاد در «علف‌زار» ۲۵ کیلوگرم وزن کم کرد و در کنار بهرام رادان در یک اثر اجتماعی متفاوت ظاهر شد

فیلم سینمایی «علف زار» به کارگردانی کاظم دانشی و تهیه‌کنندگی بهرام رادان، نمادی از برخی مشکلات اجتماعی است. یکی از شخصیت‌های این فیلم که با چالش‌هایی مانند اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کند، با بازی صدف اسپهبدی به تصویر کشیده شده است.

در این راستا، گفت‌وگویی با صدف اسپهبدی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.

آیا انتظاراتتان از این فیلم برآورده شد؟

حضور در گروهی که کاظم دانشی، بهرام رادان و بازیگران و عوامل حرفه‌ای در آن بودند، برای من افتخاری بزرگ بود. در مورد دریافت سیمرغ هم باید بگویم «هر چه پیش آید، خوش آید» و معتقدم آنچه باید برایم اتفاق می‌افتاد، در این فیلم رخ داد.

اجرای نقش یک معتاد، تاثیر زیادی بر دیده شدن هر بازیگری، از جمله شما، دارد. آیا با این نظر موافقید؟

نمی‌توانم به طور قطعی این موضوع را تایید یا رد کنم، اما قبل از انتخابم برای این نقش، بسیاری به من گفتند که سراغ نقش‌های خاص نروم، به‌ویژه نقش معتاد؛ زیرا چنین نقش‌هایی، به دلیل نیازهای فیزیکی و بیانی، ممکن است بار اضافی داشته باشند و تلاش بازیگر برای ایفای نقش کمتر دیده شود. این مسئله برای من، که اولین تجربه سینمایی‌ام بود، به ویژه مهم بود.

در طول هشت ماه فیلمبرداری، ۲۵ کیلوگرم وزن کم کردید. اگر از شما خواسته می‌شد که این میزان وزن را افزایش دهید، آن را می‌پذیرفتید؟

نه، من موافق نبودم که ۲۵ کیلوگرم به وزنم اضافه کنم.

در حالی که این افزایش وزن در مدت هشت ماه اتفاق افتاد، اما ممکن بود برای شما خطرناک باشد. آیا از متخصص تغذیه کمک گرفتید؟

متأسفانه، من هر شب ده کیلومتر می‌دویدم و اثرات این کاهش وزن ناگهانی و زیاد بودن آن، برایم مشکل‌ساز شد. تغییرات هورمونی، ریزش مو، کاهش مواد مغذی و مشکلات دیگر از جمله پیامدهای این روند بودند. اما الحمدلله که نتیجه را دیدم و از نتیجه بسیار رضایت دارم.

«علف زار» داستان مادری معتاد را روایت می‌کند که مهم‌ترین دغدغه‌اش فرزندش است؛ دو مسئله متضاد که کار را دشوار می‌کند.

من تجربه مادر بودن را ندارم، اما معتقدم مادر بودن موضوعی نیست که به آسانی قابل تغییر باشد. اعتیاد فرد به معنای نداشتن حس مادرانه نیست. این احساس جزو ذات زنان است و در شرایطی که می‌دانند هیچ چیز برای خودشان مناسب نیست، تلاش می‌کنند تا اوضاع را برای فرزندشان بهتر کنند. این تلاش کاملاً طبیعی است.

آیا این فیلم یا آثار مشابه می‌تواند در حل مشکلات اجتماعی موثر باشد؟

این قضاوت بر عهده تماشاگران است، اما بی‌شک نشان دادن چنین مواردی در کاهش جرم و بهبود وضعیت اجتماعی نقش دارد و می‌تواند تاثیرگذار باشد.

به نظر شما، در نمایش عمومی این فیلم، احتمال سانسور وجود دارد؟

این اثر محتوای ناپسند یا مشکل‌داری ندارد که نیاز به سانسور باشد، و امیدوارم چنین اتفاقی رخ ندهد.