صدف اسپهبدی با کاهش ۲۵ کیلویی وزن، کنار بهرام رادان در فیلم «علف زار» در نقش مادر معتاد ظاهر شد

فیلم سینمایی «علف زار» به کارگردانی کاظم دانشی و تهیه‌کنندگی بهرام رادان، نمادی از برخی چالش‌های اجتماعی است. یکی از شخصیت‌های این اثر که با مشکلاتی مانند اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کند، با بازی صدف اسپهبدی به تصویر کشیده شده است.

در این راستا، با صدف اسپهبدی گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

آیا انتظارات شما از این فیلم برآورده شد؟

حضور در کنار کاظم دانشی، بهرام رادان و بازیگران مطرح و عوامل حرفه‌ای، برای من افتخاری بزرگ بود. درباره دریافت سیمرغ هم باید بگویم «هر چه پیش آید خوش آید» و معتقدم اتفاقی که باید برایم می‌افتاد، در این فیلم رخ داد.

ایفای نقش یک معتاد، در دیده شدن هر بازیگری تاثیرگذار است. آیا با این نظر موافقید؟

نمی‌توانم قطعا این موضوع را تایید یا رد کنم، اما قبل از انتخاب شدن در این نقش، بسیاری به من می‌گفتند که سراغ نقش‌های خاص نروم، مخصوصا نقش معتاد؛ چون این نوع نقش‌ها ممکن است از نظر فیزیکی و بیانی، بار اضافی داشته باشند و تلاش بازیگر برای ایفای نقش کمتر دیده شود، به ویژه برای من که اولین تجربه سینمایی‌ام بود.

برای بازی در این فیلم، در مدت هشت ماه، ۲۵ کیلوگرم وزن کم کردید. اگر به شما پیشنهاد می‌دادند که به جای کاهش وزن، ۲۵ کیلوگرم اضافه کنید، آن را می‌پذیرفتید؟

نه، هرگز نمی‌پذیرفتم که ۲۵ کیلوگرم به وزنم اضافه کنم.

درست است که این اضافه وزن در مدت هشت ماه به وجود آمد، اما ممکن بود به سلامت شما آسیب برساند. آیا از دکتر تغذیه کمک گرفتید؟

متأسفانه، من هر شب ده کیلومتر می‌دویدم و اثرات منفی این کاهش وزن زیاد بود. تغییرات هورمونی، ریزش مو، کمبود مواد مغذی و موارد دیگری از این دست از جمله مشکلاتی بودند که با آنها روبرو شدم. خوشبختانه، توانستم نتیجه را ببینم و از آن رضایت کامل دارم.

«علف زار» داستان مادری معتاد را روایت می‌کند که مهم‌ترین دغدغه‌اش فرزندش است؛ دو مسئله متضاد که کار را دشوار می‌سازد.

من تجربه مادر بودن را ندارم، اما باور دارم که مادر بودن چیزی نیست که بتوان آن را به سادگی به دیگران نسبت داد. اعتیاد یک فرد، به معنای نداشتن حس مادرانه نیست. این ویژگی جزو ذات یک زن است و در شرایطی که می‌داند هیچ چیز برای خودش مناسب نیست، تلاش می‌کند تا وضعیت برای فرزندش بهتر شود. این رفتار کاملاً طبیعی است.

آیا این فیلم یا آثار مشابه می‌تواند در حل مشکلات اجتماعی مؤثر باشد؟

این قضاوت را باید به عهده تماشاگران گذاشت، اما بی‌تردید نشان دادن چنین مواردی در پیشگیری از وقوع جرائم و بهبود وضعیت اجتماعی تأثیرگذار است.

به نظر شما، در نمایش عمومی این فیلم، احتمال سانسور وجود دارد؟

این اثر محتوای ناپسند یا اشکال‌دار ندارد که نیاز به سانسور باشد، و امیدوارم چنین اتفاقی رخ ندهد.