توضیحات صابر ابر درباره ادعاهای تهدید و تلاش برای جلوگیری از تشویش اذهان عمومی

در پی انتشار مطالبی درباره دعوای میان صابر ابر و فردی با نام «ب - ب»، که تاکنون نام کامل وی منتشر نشده بود، این شخص با معرفی خود، توضیحاتی را ارائه کرده است که بر اساس قانون مطبوعات به صورت رسمی منتشر می‌شود.

به گزارش عصر ایران، متن کامل نامه «بهادر برزگر» به شرح زیر است:

مدیر مسئول محترم،

با سلام و احترام، در پی انتشار مطلبی در تاریخ ۳ شهریور ۱۴۰۳ در آن رسانه محترم با عنوان «هشدار صابر ابر را جدی بگیرید...» لازم است دستور فرمایید تا به منظور تنویر افکار عمومی، پاسخیه حاضر فوراً منتشر شود.

مطلب مذکور به استناد پیام منتشر شده از سوی آقای صابر ابر در صفحه شخصی‌اش در شبکه اجتماعی اینستاگرام نوشته شده است، که بر اساس آن، ظاهراً اینجانب «ب - ب» مجموعه‌ای از اقدامات مجرمانه علیه ایشان انجام داده‌ام، به گونه‌ای که از ترس جان، ناچار شده‌ام وارد عرصه عمومی شوم. اما باید گفت که تمامی اتهامات نسبت داده شده به من، کاملاً نادرست است و شاید بتوان اقدام ایشان در نشر این مطالب را مصداق اقدام مجرمانه نشر اکاذیب با هدف تشویش اذهان عمومی دانست.

شایان ذکر است اگر آن رسانه تنها به انتشار پست اینستاگرام آقای ابر بسنده می‌کرد، اعتراض چندانی وارد نبود، اما انتشار این مطلب بدون راستی‌آزمایی و به عنوان حقیقت مطلق، به همراه هشدار درباره «ضرورت تامین جان ایشان»، باعث شد که من وارد میدان شوم و حداقل از تشویش اذهان عمومی در این باره بکاهد.

البته قصد ندارم پاسخ خود را به شیوه‌ای همانند آقای ابر، ابزاری برای مظلوم‌نمایی یا بهره‌برداری‌های رسانه‌ای قرار دهم تا موضوع دعوای حقوقی معمول میان موجر و مستاجر، که منشأ آن خواسته‌های شخصی و فرصت‌طلبی‌های ایشان است، به مسئله‌ای امنیتی بزرگ تبدیل شود و با سیاه‌نمایی وضعیت کشور، احساس ناامنی در جامعه ایجاد کند. همچنین، قصد دارم با تبیین جزئیات پرونده که در جریان دادرسی است، قاضی محترم را تحت فشار قرار ندهم و از سوءاستفاده‌های احتمالی برای رسیدن به اهداف شخصی جلوگیری نمایم.

در ضمن، هرچند در مطلب منتشره، من تحت عنوان «ب - ب» ذکر شده‌ام و این دلالت مستقیم ندارد، اما هویت من برای کسانی که در جریان پرونده هستند، کاملاً مشخص است. از لحظه انتشار این مطالب، ده‌ها نفر با مراجعه حضوری و تماس تلفنی درباره صحت و سقم این اکاذیب و جزئیات ماجرا از من سوال کرده‌اند. نکته مهم این است که بیشتر این افراد، یعنی کسانی که من و خانواده‌ام را می‌شناسند، بر اساس ذهنیت خود، بر صحت این مطالب تکیه کرده‌اند و نه عموم مردم یا کسانی که من را نمی‌شناسند.

متأسفانه، انتشار گسترده این اکاذیب، نه تنها باعث تشویش و تخریب چهره و آبروی من و خانواده‌ام شده، بلکه این روند، نمونه‌ای تکراری از پایمال شدن حقوق فردی «گمنام» و بی‌صدا در هیاهوی رسانه‌ها است؛ زیرا بسیاری از افراد سرشناس، برای حفظ شهرت و حضور در رسانه‌ها، ناچارند هر از گاهی در این فضا ظاهر شوند تا از خاطره‌ها محو نشوند.

اقدام ناپسند و غیرمسئولانه آقای ابر، به‌علاوه، توسط رسانه‌های معاند سوءاستفاده شده و این موضوع را به عنوان نشانه‌ای از بی‌ثباتی امنیت کشور و احساس ناامنی هنرمندان و چهره‌های سرشناس مطرح کرده‌اند. او حتی با درج کلمه «امنیت» در پس‌زمینه‌ای سیاه در پیام خود، این برداشت را تقویت کرده است.

در واقع، این پرونده صرفاً یک دعوای حقوقی بر سر منافع مالی است که نزدیک به پنج سال به طول انجامیده است و اکنون، آقای ابر با سوءاستفاده از شهرت خود، تلاش می‌کند قاضی را تحت فشار قرار دهد تا رأی مورد نظرش صادر شود. در گذشته، ایشان با همین روش، قاضی پرونده را متقاعد کرده بود که من یک هنرمند بین‌المللی هستم و در نتیجه، حکم ممنوعیت تماس و دیدار من با ایشان را صادر کرد، حتی در مرحله تجدیدنظر، این حکم نقض شد، اما نشان‌دهنده تأثیرپذیری دادگاه از شانتاژهای ایشان است.

با این اوصاف، انتظار می‌رفت رسانه‌های معتبر و با سابقه مانند عصر ایران، با هوشیاری از دامن زدن به این جنجال‌ها پرهیز کرده و اجازه ندهند این مطالب، مسیر عدالت قضایی را منحرف سازد. انتشار بدون تحقیق و بدون اطلاع دقیق، در مورد چنین مطالبی، برخلاف وظایف حرفه‌ای و مسئولیت اجتماعی آن رسانه است.

اگر نویسنده مقاله کمی تحقیق و پرس‌وجو می‌کرد، متوجه می‌شد که من در معرض تهدیدی نیستم و هدف آقای ابر، با معرفی من به عنوان فردی مجرم، صرفاً بهره‌برداری از فضای رسانه‌ای برای جلوگیری از رسیدگی عادلانه به پرونده است.

بنابراین، نباید نویسنده محترم، با نگرانی‌های بی‌اساس و بر اساس جوسازی‌های رسانه‌ای، موضوع را بزرگ کند و با طرح آن در قالب مسئله امنیت کشور، مردم را گمراه و اذهان عمومی را دچار تشویش کند، مخصوصاً در وضعیتی که پس از ترور شهید هنیه، نگرانی‌ها درباره امنیت کشور افزایش یافته است. همچنین، این رسانه همچنان مطالب ضد و نقیض و بی‌اساس درباره این موضوع منتشر کرده و حتی اظهارات وکیل آقای ابر را بدون تحقیق، با فرض صحت کامل، منتشر نموده است.

اکنون سوال این است که آیا رسانه‌ها مجازند صرفاً بر اساس اظهارات بدون اطلاع و قبل از صدور حکم قطعی، وارد جزئیات پرونده‌های قضایی شوند و آنها را منتشر کنند؟ اگر هر فرد مشهور بخواهد با بهره‌گیری از رسانه‌ها، مسائل شخصی و حقوقی خود را حل‌وفصل کند، آیا این روند امکان‌پذیر است؟

با توجه به مطالب فوق، خواهشمندم ضمن رعایت وظایف قانونی، ترتیبی اتخاذ فرمایید تا با انتشار این جوابیه، حداقل من از نیاز به تکرار توضیحات بی‌نتیجه معاف شوم. امیدوارم این اقدام، مخاطبان آن رسانه را از فریب‌های این چنینی آگاه سازد و آنان به یاد داشته باشند که احساسات پاک و نیک‌خواهانه باید در مقابل جوسازی‌ها و جنجال‌های بی‌اساس محافظت شوند. فراموش نکنند که حتی یک هنرپیشه، درگیر پرونده حقوقی می‌شود، بی‌آنکه حتماً در حق باشد، و نباید در دام قضاوت‌های ناآگاهانه و یک‌جانبه بیفتد.

در نهایت، باید گفت که «این نیز بگذرد» و مناقشه میان من و آقای ابر، همانند هزاران پرونده مشابه، دیر یا زود، از سوی مراجع قضایی خاتمه خواهد یافت و اخبار مربوط به آن زودتر از آنچه تصور می‌شود، جای خود را به خبرهای دیگر خواهد داد. بنابراین، نباید تحت تأثیر جنجال رسانه‌ای، قضاوت ناحق کنیم و در ظلم شریک شویم؛ چرا که پیام معصوم است که می‌فرماید: «زیانکارترین مردم کسی است که آخرت خود را فدای دنیای دیگران می‌کند.»