آرزوهای سوخته دهه ۶۰؛ خاطرات و آینده هنرمند آذرنگ
حمیدرضا آذرنگ: دهه ۶۰ را با آرزوهای هنری سوختیم؛ بازیگر «از یاد رفته» از خاطرات و آینده هنر ایران
حمیدرضا آذرنگ از خاطرات دهه ۶۰ و آرزوهای هنری سوختهشده در جنگ میگوید؛ آیندهاش در هنر و خاطراتی که باید باقی بماند.

حمیدرضا آذرنگ، متولد ۱۳۵۱ در تهران، نمایشنامهنویس، کارگردان و بازیگر تئاتر است. او فارغالتحصیل کارشناسی روانشناسی بالینی از دانشگاه آزاد رودهن در سال ۱۳۷۶ میباشد. آذرنگ با خانم ساناز بیان ازدواج کرده و صاحب دو پسر به نامهای بامداد و هیراد است. خانم بیان نیز نویسنده و کارگردان تئاتر است.
آذرنگ معتقد است هرگز از مسیر زندگیاش رضایت کامل ندارد، اما چند خاطره و یادگاری از آن مسیر دارد که میخواهد به یادگار بماند. او درباره دهههای ۶۰ و ۷۰ میگوید که این دوران، دهه سوختن آرزوها به دلیل تبعات جنگ بود. در آن زمان، بیشتر خانوادهها به دنبال شغلهایی مانند دکتری، خلبانی یا مهندسی بودند که آرزوی پدر و مادرها برای فرزندانشان بود. اما او و خانوادهاش همیشه دلشان میخواست هنرمند شوند، چون دیده شدن و شناخته شدن برایشان اهمیت داشت، و این مسیر را ترجیح میدادند.