پیرپسر؛ فیلم جسورانه‌ای که جامعه را به تفکر و اصلاح می‌خواند
آفرین بر ذکاوت و جسارت سازندگان «پیرپسر»؛ فیلمی اجتماعی که جامعه را به تفکر وادار می‌کند
تحلیل حسن فتحی درباره فیلم «پیر پسر»؛ اثر اجتماعی جسورانه‌ای که جامعه را به تفکر و اصلاح فرا می‌خواند.
به نقل از سرویس هنر و رسانه و فرارو، حسن فتحی، کارگردان برجسته بسیاری از سریال‌های تاثیرگذار تلویزیونی و نمایش خانگی، در صفحه اینستاگرام خود درباره فیلم «پیر پسر» ساخته اکتای براهنی نوشت: «فیلم سینمایی «پیر پسر» را تماشا کردم و اکنون با اعتماد کامل به هوش، جسارت و شرافت سازندگان آن، تحسین می‌گویم.
امکان بررسی محتوای این فیلم از زوایای مختلف وجود دارد، اما ترجیح می‌دهم بدون وارد شدن در تحلیل‌های فلسفی، روانشناختی یا زیبایی‌شناسانه—which وظیفه منتقدان فهیم و باسواد است—به طور کلی به جنبه‌های اخلاقی و اجتماعی فیلم بپردازم.
پیر پسر و محتوای پرتنش و تأثیرگذار آن، به نظر من، یکی از اخلاقی‌ترین آثار سینمایی اجتماعی و متفکر ایران در سال‌های اخیر است. این قضاوت ممکن است در نگاه کسانی که با نگرش سنتی و اخلاقی به زندگی می‌نگرند، مسخره به نظر برسد، اما به آیه 119 سوره بقره استناد می‌کنم که می‌گوید: «ما تو را به حق فرستادیم تا بشارت دهی و بیم دهی.» در دایره فرهنگ دینی، هنرمندان و متفکران و اصلاح‌طلبان اجتماعی، ادامه‌دهندگان رسالت انبیاء محسوب می‌شوند.
کسانی که تحت نام دین و خدا، در تلاش برای توقیف آثار ارزشمند سینمای اجتماعی ایران هستند، غافل‌اند از اینکه بخش مهمی از وظیفه هر هنرمند متعهد و آگاه، هشدار و انذار درباره معضلات و بحران‌های روانی و اخلاقی است که سلامت روان و نهاد خانواده را به شدت تهدید می‌کند.
برای مثال، کافی است نگاهی بیندازند به حجم گزارش‌های روانشناسان و روانپزشکان، حوادث ثبت شده در نیروی انتظامی و سازمان بهزیستی، و سایر نهادهای مرتبط با مشکلات خانوادگی در شهرها و حاشیه‌های آن‌ها، تا بهتر درک کنند که جامعه امروز ما در سطح خانواده‌ها و روابط فردی، با چه بحران‌ها و مسائل عمیقی روبرو است.
همچنین، یکی دیگر از دلایل این تقابل‌های فرساینده و آسیب‌زننده، که حیات سینمای اجتماعی را هدف قرار داده، علاوه بر سیاست‌بازی‌های جناحی، ریشه در تفاوت‌های فرهنگی عمیق میان سنت و مدرنیته دارد. در جهان سنت، پنهان کردن و نشان ندادن موضوعات ارزش و مصلحت تلقی می‌شود، اما در جهان مدرن، برملا کردن و شفاف‌سازی مسائل تلخ زندگی، ارزش محسوب می‌شود. بی‌تردید، سینما محصول و نماد مدرنیته است و ذاتاً وظیفه دارد با نورافکنیدن بر لبه‌های تاریک و تراژیک زندگی، نقش چراغ راه را ایفا کند.»
