کگلر و تأثیر فرهنگ، موسیقی و خاطرات در سینما
کوگلر و تأثیر ریشه‌های فرهنگی و موسیقی در ساخت فیلم‌های سینمایی؛ از خاطرات خانوادگی تا زبان خاص برای فیلم‌های سیاه‌پوستان
کگلر و تأثیر فرهنگ، موسیقی و خاطرات خانوادگی در ساخت فیلم‌های سینمایی، از زبان خاص سیاه‌پوستان تا عمق درونیات انسانی
تکتم نوبخت و رایان کوگلر هر دو نشان می‌دهند که ریشه‌های فرهنگی و شخصی نقش مهمی در آثارشان ایفا می‌کند. کوگلر در فیلم‌هایش غالباً به ارتباط با گذشته و تاریخچه شخصیت‌ها می‌پردازد؛ برای نمونه، در «کرید» و «پلنگ سیاه»، او از تجربیات شخصی و خاطرات خانوادگی برای شکل‌دهی به داستان‌ها بهره می‌برد. لحظه‌های احساسی، مانند انتقال روح پدر در «کرید» یا تعامل شخصیت اصلی با خانواده در «پلنگ سیاه»، نمونه‌هایی از این رویکرد هستند که نشان می‌دهند چگونه خاطرات و احساسات فردی در فیلم‌های او جای دارند.
در گفت‌وگو درباره ساخت «گناهکاران»، کوگلر از چالش‌ها و تجربیات شخصی‌اش صحبت می‌کند. او پس از ساخت «پلنگ سیاه ۲» با مواجهه با تراژدی‌های غیرقابل پیش‌بینی، از جمله فقدان چادویک بوزمن و پاندمی جهانی، تصمیم می‌گیرد پروژه‌ای ساده و سریع‌تر را آغاز کند. او همچنین از تأثیرات عاطفی و فرهنگی خانواده و موسیقی بر فرآیند خلاقیتش سخن می‌گوید؛ دایی‌اش که عاشق موسیقی بلوز بود، در شکل‌گیری ایده‌های فیلم نقش داشت و خاطرات او در ساختار و حال و هوای اثر نفوذ کرد.
کوگلر بر تفاوت‌های میان «گناهکاران» و آثار قبلی خود تأکید می‌کند. او معتقد است در سن ۲۸ سالگی هنوز آماده ساخت چنین اثری نبود و اکنون، در سن ۳۸ سالگی، با تجربیاتی که کسب کرده، توانسته است شخصیت‌های فیلم را به سن و حال و هوای خودش نزدیک‌تر کند. او همچنین از بهره‌گیری از تکنیک‌های فنی و تجربیاتی که در پروژه‌های قبلی آموخته، در ساخت «گناهکاران» صحبت می‌کند.
در زمینه موسیقی، لودویک گورانسون، آهنگساز فیلم، با استفاده از صداهای محیطی و تمرکز بر گیتار، به خلق موسیقی‌ای شخصی و احساسی می‌پردازد که به نوعی بازتابی از ارتباط عاطفی او با موسیقی بلوز و تاثیرات خانوادگی است. این رویکرد باعث شده است موسیقی فیلم در قلب و عواطف اثر قرار گیرد و به آن عمق ببخشد.
در مورد مضمون و پیام فیلم، کوگلر بر اهمیت کشف و درونی‌سازی نگاه‌های شخصی تأکید می‌کند. او معتقد است هر اثر سینمایی نوعی تمرین برای کاوش درونی است و به وسیله آن، می‌تواند خود و تاریخ خود را بهتر درک کند. او از سفر شخصی‌اش به آفریقا در «پلنگ سیاه» و ارتباطش با ریشه‌های نژادی و فرهنگی‌اش می‌گوید، و تأکید می‌کند که این تجربیات برای او وسیله‌ای برای نمایش ارزش انسان در دوره‌ای نادیده گرفته شده است.
در رابطه با رویکرد متفاوت «گناهکاران» نسبت به فیلم‌های خون‌آشامی، کوگلر تصریح می‌کند که گرچه در فیلم موجودات خون‌آشام حضور دارند، اما این عناصر صرفاً در خدمت مضامین اصلی و باورهای فرهنگی سیاه‌پوستان قرار دارند و نباید صرفاً به عنوان نمادهای ژانر نگاه شوند. او بر لزوم ساخت یک زبان سینمایی خاص برای فیلم‌های سیاه‌پوستان تأکید دارد و معتقد است که این زبان، که او آن را مسلط است، می‌تواند به انتقال پیام‌های عمیق‌تر و متفاوت‌تر کمک کند.
در پایان، کوگلر درباره اهمیت نوآوری در زبان سینما برای فیلم‌های سیاه‌پوستان صحبت می‌کند و می‌گوید که این زبان، ابزاری قدرتمند برای بیان ارزش‌های انسانی و فرهنگی است. او از استقبال و نظرات مثبت درباره «گناهکاران» و همچنین از گفت‌وگوهای دیگران درباره این رویکرد، ابراز خوشحالی می‌کند و بر اهمیت شناخت و استفاده از زبان سینما برای انتقال پیام‌های خاص تأکید می‌نماید.
