کیارستمی پدر سینمای نوین ایران و جهان
کیارستمی، پدر سینمای نوین ایران و تأثیرگذارترین فیلم‌ساز جهان
کیارستمی پدر سینمای نوین ایران و تأثیرگذارترین فیلم‌ساز جهان، با آثار شاخص و سبک خاص، موج نو را در سینمای ایران رقم زد و الهام‌بخش نسل‌های بعدی شد.
عباس کیارستمی (۱ تیر ۱۳۱۹ – ۱۴ تیر ۱۳۹۵) فیلم‌ساز و عکاس برجسته ایرانی بود که به عنوان یکی از تأثیرگذارترین سینماگران جهان شناخته می‌شود. او فعالیت حرفه‌ای خود در عرصه سینما را از سال ۱۹۷۰ آغاز کرد و در طول دوران فعالیتش بیش از چهل فیلم بلند، کوتاه و مستند تولید کرد. از آثار مهم او می‌توان به سه‌گانه کلوزآپ (۱۹۹۰)، طعم گیلاس (۱۹۹۷) و باد ما را خواهد برد (۱۹۹۹) اشاره کرد. در سال‌های پایانی کارش، به ساخت فیلم‌هایی خارج از ایران روی آورد که از جمله آنها می‌توان به کپی برابر اصل (۲۰۱۰) و مثل یک عاشق (۲۰۱۲) اشاره کرد.
علاوه بر سینما، کیارستمی در حوزه‌های هنری مختلفی فعال بود، از جمله شعر، عکاسی، هنرهای چیدمانی، موسیقی، طراحی گرافیک، نقاشی و طراحی. او را باید جزو موج نو سینمای ایران دانست و هم‌رده سهراب شهید ثالث و پرویز کیمیایی قرار داد. ویژگی‌هایی مانند سادگی در روایت، استفاده از نقش‌آفرینی کودکان، سبک مستندگونه، بهره‌گیری از فضاهای روستایی، حذف شخصیت کارگردان، شاعرانگی و گفت‌وگوهای طبیعی شخصیت‌ها، از جمله شاخصه‌های فیلم‌های او محسوب می‌شود.
کیارستمی برنده جوایز متعددی در عرصه سینما شد، از جمله پنج بار نامزدی جایزه نخل طلای جشنواره کن و کسب این جایزه در سال ۱۹۹۷ برای فیلم طعم گیلاس. او در جشنواره‌های معتبر جهانی به عنوان داور حضور داشته و با دریافت ۳۲ جایزه و تقدیرنامه، یکی از پرافتخارترین هنرمندان ایران به شمار می‌رود.
او در سال ۱۳۱۹ در تهران به دنیا آمد. پدرش احمد نام داشت و از طایفه کیارستمی‌های میگون بود. او در مدرسه جم در قلهک با آیدین آغداشلو هم‌کلاسی بود. نخستین فعالیت هنری او نقاشی بود که تا پایان نوجوانی ادامه داشت و در ۱۸ سالگی برنده جایزه در یک مسابقه نقاشی شد.
پس از این موفقیت، وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و بیشتر تمرکز خود را بر نقاشی و طراحی گرافیک گذاشت. در حین تحصیل، برای تأمین هزینه‌های زندگی، به عنوان پلیس راهنمایی رانندگی فعالیت می‌کرد. در دهه ۱۳۴۰، او به عنوان نقاش تبلیغاتی در آتلیه‌ها و مؤسسات مختلف کار می‌کرد و بعدها وارد حوزه تبلیغات فیلم شد.
در سال ۱۳۴۶، او به طراحی و ساخت تیتراژ فیلم‌های مختلف پرداخت، از جمله فیلم وسوسه شیطان ساخته محمد زرین‌دست. همچنین طراحی پوستر و عنوان‌بندی فیلم‌هایی چون قیصر و رضا موتوری ساخته مسعود کیمیایی بر عهده او بود. بعدها به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پیوست و در سال ۱۳۴۹ فیلم کوتاه نان و کوچه را ساخت. در سال ۱۳۵۱، فیلم زنگ تفریح و در سال ۱۳۵۳، فیلم مسافر را ساخت که باعث شهرت او شد.
پس از انقلاب اسلامی، او پایه‌گذار نوع جدیدی از سینما شد که تأثیر زیادی بر نسل‌های بعدی فیلم‌سازان گذاشت. فیلم طعم گیلاس در سال ۱۹۹۷ جایزه نخل طلای کن را دریافت کرد. او همچنین در ساخت آگهی‌های تلویزیونی فعالیت داشت و در دهه ۱۳۴۰، در تهیه طرح‌های کتاب، پوستر و فیلم‌های تبلیغاتی نقش داشت.
پس از انقلاب ۱۳۵۷، کیارستمی تصمیم گرفت در ایران بماند. او معتقد بود این تصمیم مهم‌ترین عامل در موفقیت حرفه‌ای‌اش است و حضور مستمر در ایران و ملیت ایرانی را کلید موفقیت می‌دانست. او در گفت‌وگوهای خود اشاره می‌کرد که اگر درختی ریشه‌اش در خاک خودش باشد، نمی‌تواند میوه‌ای بهتر از آن در سرزمین مادری بدهد؛ این قانون طبیعی است و اگر او سرزمینش را ترک می‌کرد، همانند درختی می‌شد که دیگر نمی‌تواند میوه بدهد یا میوه‌اش کیفیت سابق را نداشت.
در تیرماه ۱۳۹۵، به دلیل مشکلات ناشی از بیماری و عوارض جراحی ناموفق، علی‌رغم مخالفت پزشکان ایرانی، او به فرانسه سفر کرد و در همان سال در بیمارستانی در فرانسه درگذشت. پیکر او در تاریخ ۲۰ تیرماه در لواسان به خاک سپرده شد. به دلیل حساسیت چشمانش نسبت به نور، معمولاً عینک تیره می‌زد.
