بازگشت فیلم «دلشکسته» پس از ۱۸ سال به سینما
بازگشت فیلم «دلشکسته» پس از ۱۸ سال به سینما؛ خاطرات، حواشی و نقش خسرو شکیبایی در ساخت سکانس‌های ماندگار
بازگشت فیلم «دلشکسته» پس از ۱۸ سال در سینما، خاطرات، حواشی و نقش خسرو شکیبایی در ساخت سکانس‌های ماندگار
از موزه سینمای ایران در روز چهارشنبه 18 تیر ماه، فیلم سینمایی «دلشکسته» پس از گذشت 18 سال بار دیگر در سالن سینما فردوس موزه نمایش داده شد. به دلیل استقبال گسترده تماشاگران، این فیلم در دو سالن متفاوت به نمایش درآمد.
کارگردان فیلم «دلشکسته» پس از پایان نمایش و در گفت‌وگوهای کوتاه با حاضران، اظهار داشت: من و مسئولان همیشه در مقابل مردم کم می‌آوریم. زمانی که این فیلم را ساختم، جوان‌ترین کارگردان سینما بودم؛ اکنون سال‌ها گذشته و احساس پیری می‌کنم. اما از حضور شما سپاسگزارم که پس از 18 سال، دوباره ثابت کردید این اثر را دوست دارید.
او ادامه داد: من به عمر زیادی نیاز ندارم؛ فقط به اندازه‌ای که بتوانم یک فیلم دیگر بسازم و آن را با شما تماشا کنم. از دوستانم درخواست می‌کنم با بزرگواری، موانع را از سر راه‌مان بردارند.
کارگردان در ادامه گفت: پیش از شروع، یادآور می‌شوم که خسرو شکیبایی و مسعود بهنام، دو چهره بزرگ این فیلم، امروز در میان ما حضور ندارند؛ اما سینمای ایران مدیون هنر و تلاش این دو هنرمند است.
او با اشاره به باورهای شخصی‌اش افزود: همواره آرزو داشتم زلف‌های من به زلف‌های ماندگار گره بخورد. تاکنون کسی به اهل بیت توسل نکرده و دست خالی بازنگشته است.
در انتقاد از توقیف فیلم، او گفت: دلم می‌خواست آقایانی که این فیلم را دو سال توقیف کردند، اکنون حضور داشتند و می‌دیدند که مردم چگونه پس از سال‌ها استقبال می‌کنند. این اثر نتیجه عشق است؛ ساخته دل‌هایی است که بدون پول و قرارداد، بلکه با قلب وارد آن شده‌اند.
کارگردان در مورد گروه سازنده فیلم نیز گفت: همان‌طور که بازیگران بزرگی در این اثر حضور داشتند، در پشت صحنه نیز با چهره‌های برجسته‌ای مانند محسن شاه‌ابراهیمی، عبدالله اسکندری، مسعود بهنام، نظام کیایی، ابراهیم حقیقی و حسین زندباف همکاری کردم.
او درباره یکی از جزئیات مهم فیلم، بیان کرد: برای صحنه تسبیح شهاب حسینی، نزدیک به 100 تسبیح آورده بودند، اما هیچ‌کدام مناسب نبودند. تا اینکه خسرو شکیبایی پرسید: «علی، تسبیح آمده؟» و پس از فهمیدن اینکه تسبیح مناسبی نیست، گفت: «تسبیح این فیلم با من است، تسبیحی دارم که برای پدرم است.» در نهایت، تسبیح شاه‌مقصود پدر خسرو شکیبایی در فیلم استفاده شد.
او درباره سکانس پایانی فیلم گفت: برای پایان فیلم، به دنبال پارچه خاصی می‌گشتیم، اما هیچ طرحی مورد تایید قرار نمی‌گرفت. تا اینکه با
کارگردان افزود: این فیلم نذر من بود؛ هیچ‌گاه بابت ساخت آن هزینه‌ای دریافت نکردم و 30 درصد از مالکیت آن متعلق به من است. او در پایان تاکید کرد: سینما بر نور استوار است و برای من، این نور با نماز و دین پیوند خورده است.
