کارگردان «دلشکسته»: ۱۸ سال توقیف فیلم را تحمل کردم؛ هیچ‌کس را نمی‌بخشم و از محبت مخاطبان قدردانی می‌کنم

در چهارشنبه ۱۸ تیرماه، موزه سینمای ایران مجدداً فیلم سینمایی دلشکسته را پس از ۱۸ سال در سالن سینما فردوس به نمایش گذاشت. این نمایش به دلیل استقبال گسترده مخاطبان در دو سالن برگزار شد.

کارگردان فیلم دلشکسته در حین سخنرانی کوتاه و پاسخ به پرسش‌های حضار، اظهار داشت: من و مسئولان همیشه در مقابل مردم کم می‌آوریم. زمانی که این فیلم را ساختم، جوان‌ترین کارگردان سینما بودم؛ حالا سال‌ها گذشته و احساس پیری می‌کنم. اما از اینکه پس از ۱۸ سال، دوباره شاهد حضور شما و محبت‌تان به این اثر هستم، سپاسگزارم.

او افزود: من به عمر زیادی نیاز ندارم؛ تنها به اندازه‌ای که بتوانم یک فیلم دیگر بسازم و آن را در کنار شما تماشا کنم. از دوستانم درخواست دارم با بزرگواری، موانع را از سر راه ما بردارند.

کارگردان در ادامه ابراز تاسف کرد و گفت: پیش از شروع، یاد آن دو هنرمند بزرگ، خسرو شکیبایی و مسعود بهنام، را گرامی می‌دارم که امروز در میان ما نیستند؛ سینمای ایران مدیون این دو بزرگ است.

رویین‌تن با اشاره به باورهای شخصی خود، گفت: همیشه آرزو داشتم زلف‌های من به زلف‌های ماندگار گره بخورد. تاکنون کسی نبوده که به اهل بیت توسل کند و دست خالی برگردد.

او همچنین با انتقاد از توقیف فیلم، گفت: دلم می‌خواست آن مسئولانی که این فیلم را دو سال توقیف کردند، اکنون در جمع ما بودند و می‌دیدند چه استقبال گرم و پرشوری از این اثر شده است. این فیلم نتیجه عشق است؛ حاصل دل‌های کسانی است که بدون پول و قرارداد، بلکه با قلب خود وارد میدان شدند.

بزرگان پشت دوربین

رویین‌تن با اشاره به گروه سازنده فیلم گفت: همان‌طور که بازیگران برجسته‌ای در این اثر حضور داشتند، در پشت صحنه نیز افتخار همکاری با چهره‌های برجسته‌ای از جمله محسن شاه‌ابراهیمی، عبدالله اسکندری، مسعود بهنام، نظام کیایی، ابراهیم حقیقی و حسین زندباف نصیبم شد.

راز تسبیح شهاب حسینی

وی درباره یکی از جزئیات مهم فیلم افزود: برای صحنه تسبیح دست شهاب حسینی، آقای شاه‌ابراهیمی نزدیک به صد تسبیح برایم آورد، اما هیچ‌کدام مناسب نبودند. تا اینکه یک روز خسرو شکیبایی از من پرسید: «علی، تسبیح آمده؟» و پس از فهمیدن اینکه تسبیح انتخاب نشده است، گفت: «تسبیح این فیلم با من است. یک تسبیح دارم که برای پدرم است.» خسرو شکیبایی تسبیح شاه‌مقصودِ پدرش را آورد و همان تسبیح در فیلم به کار رفت.

این فیلم نذر من بود

وی در مورد سکانس پایانی فیلم گفت: برای فینال فیلم به دنبال پارچه خاصی می‌گشتیم، اما هیچ طرحی مورد تأیید قرار نگرفت. تا اینکه به

روئین‌تن افزود: این فیلم نذر من بود. هیچ‌گاه مبلغی بابت آن دریافت نکردم و ۳۰ درصد از مالکیت آن به من تعلق دارد.

وی در پایان گفت: سینما بر نور استوار است.