درخشش بی‌نظیر برگمان؛ از هیتلر تا اسکار و تاثیر ماندگار
درخشش بی‌نظیر اینگمار برگمان؛ از هیتلر تا اسکار و تاثیر ماندگار در سینما
درخشش بی‌نظیر اینگمار برگمان، کارگردان سوئدی با آثار ماندگار، تاثیر عمیق در سینما و خاطرات تاریخی درباره هیتلر و اسکار
کیوان وارثی | ارنست اینگمار برگمان، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده سوئدی، یکی از برجسته‌ترین هنرمندان معاصر سینما است که در تاریخ ۱۴ ژوئیه ۱۹۱۸ متولد شد و در ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۷ درگذشت. او علاوه بر فعالیت در سینما، در تئاتر، تلویزیون و رادیو نیز فعالیت داشت و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌سازان تاریخ سینما شناخته می‌شود. نخستین فیلم او با عنوان «بحران» در سال ۱۹۴۶ ساخته شد.
در سال ۱۹۵۶، برگمان با فیلم «لبخندهای یک شب تابستانی» و کسب جایزه نخل طلای «بهترین اثر طنز شاعرانه» توانست جایگاه خود را در سطح جهانی تثبیت کند. از آثار مهم و تحسین‌شده او می‌توان به «مهر هفتم» (۱۹۵۷)، «توت‌فرنگی‌های وحشی» (۱۹۵۷)، «پرسونا» (۱۹۶۶) و «فانی و الکساندر» (۱۹۸۲) اشاره کرد؛ این چهار فیلم در فهرست بهترین فیلم‌های تاریخ سینما در سال ۲۰۱۲ قرار گرفتند و نام او در رتبه هشتم برترین کارگردانان تاریخ مجله «ساید اند ساوند» ثبت شد.
اکثریت فیلم‌های برگمان در کشور سوئد ساخته شده‌اند، هرچند پس از سال ۱۹۶۱، برخی از کارهای او در جزایر فارو فیلم‌برداری شدند. او در طول فعالیت حرفه‌ای خود، ۶۲ فیلم ساخت و بیش از ۱۷۰ تئاتر را کارگردانی کرد. آخرین فیلم سینمایی او «ساراباند» در سال ۲۰۰۳ ساخته شد. در روز دوشنبه، ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۷، در حالی که خواب بود، در سن ۸۹ سالگی درگذشت. از اکتبر ۲۰۱۵، چهره برگمان بر روی اسکناس ۲۰۰ کرونی سوئد قرار گرفت، به پاس نقش و تأثیر او در صنعت فیلم‌سازی.
در کودکی، علاقه‌مندی او به فیلم و تئاتر شکل گرفت؛ هنگامی که تنها ۹ سال داشت، اسباب‌بازی‌های سربازی خود را با یک فانوس جادویی معامله کرد و در عرض یک سال، دنیای خیالی خود را ساخت، جایی که احساس راحتی می‌کرد. او با استفاده از عروسک‌ها، نمایش‌هایی اجرا می‌کرد و به جای شخصیت‌ها صحبت می‌کرد.
در سال ۱۹۳۶، هنگامی که ۱۶ ساله بود، برای سپری کردن تابستان به آلمان سفر کرد و در آن زمان توانست هیتلر را در یک راهپیمایی نازی ببیند. در زندگی‌نامه خود، او شرح می‌دهد که خانواده‌اش عکس هیتلر را قاب کرده و بالای سر تخت نصب کرده بودند و او در آن زمان طرفدار هیتلر بود، موفقیت‌های او را خوشحال‌کننده و شکست‌هایش را ناراحت‌کننده می‌دانست. برگمان معتقد است که هیتلر فردی کاریزماتیک و جمعیت‌جذب بود و نازیسم برای او سرگرم‌کننده به نظر می‌رسید.
با افشای حقیقت درباره اردوگاه‌های اجباری، او کم‌کم به واقعیت پی برد و احساس پشیمانی کرد، که این امر باعث شد از سیاست و افکار آن زمان فاصله بگیرد. در ۳۰ ژانویه ۱۹۷۶، هنگام تمرین تئاتر به دلیل فرار از پرداخت مالیات بازداشت شد، هرچند چند ماه بعد تبرئه شد، اما این حادثه او را به شدت افسرده کرد و پس از بستری شدن در بیمارستان، کشور را ترک کرد و چند سال در خارج از سوئد زندگی کرد. ترس از دولت سوئد باعث شد پروژه‌هایش متوقف شوند و او تصمیم گرفت کارگردانی فیلم را کنار بگذارد.
بنیاد فیلم سوئد برآورد کرده است که ضرر اقتصادی ناشی از این وقایع حدود ۱۰ میلیون کرون بوده و صدها شغل از دست رفته است. در سال ۱۹۷۸، برگمان به سوئد بازگشت تا جشن تولد ۶۰ سالگی خود را برگزار کند و تا سال ۱۹۸۴ در مونیخ اقامت داشت. او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۵ اظهار داشت که با وجود فعالیت در تبعید، حدود هشت سال از دوران حرفه‌ای خود را از دست داده است.
