رویا میرعلمی با عکس از نمایش احساسات عمیق و پیام امیدبخش برای ایران و مردمش

رویا میرعلمی در متنی احساسی نوشت: این سودابه در نمایش، عمداً عاشق و قاتل است... اما این تصویر تنها صحنه تئاتر نیست.

این لحظه نماد تمام بغض‌هایی است که در این روزها گلویمان را فشرده است.

چشم‌هایی که برای همیشه بسته شده‌اند،

دل‌هایی که سوخته‌اند،

مادرانی که مانند سودابه، دست به صورت خود کشیده‌اند،

نفس‌های‌شان بریده است،

و هیچ پنجره‌ای باز نشده است.

جنگ این واژه‌ی ترسناک و مخوف،

و شب‌های پر از انفجار، ترس و خبر مرگ در گوشه و کنار این سرزمین.

ما هر روز با دل‌های بی‌رمق‌مان، ایستاده‌ایم،

نفس می‌کشیم،

دستان لرزان‌مان را به سمت شیشه‌ها دراز می‌کنیم،

و در دل تاریکی‌ها، به دنبال یک نوری کوچک و امیدبخش می‌گردیم.

به احترام تمامی مادران...

تمام زنانی و مردانی که زخم دیده‌اند...

و درود بر آن دسته از مردمی که صبورانه تحمل کردند...

درد کشیدند...

و با وجود همه این‌ها، صبح را دوباره زندگی کردند.

آرزو دارم

برای صبحی نو،

برای روزی جدید،

برای نفس کشیدن بی‌ترس،

برای خنده‌ای از ته دل،

برای وطن بدون غم و گریه،

برای ایران،

برای مردمی که ماهند، ستاره‌اند و جان دارند.