آینده استیبل‌کوین‌ها با فناوری‌های نوین: راهکارهای مقاوم و امن در دنیای رمزارزها

پروژه جدیدی که توسط ریف کالینز، یکی از بنیان‌گذاران تتر (Tether)، راه‌اندازی شده است، اخیراً در صرافی‌های بزرگ از جمله بایننس (Binance)، آلفا (Alpha)، کراکن (Kraken) و بایت‌بی‌تی (ByBit) فهرست شده است. این پروژه، که یک استیبل‌کوین با نام STBL (استیبل کوین ثبات) است، تلاش می‌کند تا شیوه‌های مرسوم در مالیات درون‌زنجیره‌ای را دگرگون کند و از فناوری بلاک‌چین برای تسویه در خزانه‌داری‌های سنتی بهره ببرد.

در گفت‌وگویی اختصاصی، ریف کالینز درباره ساختار و مزایای این پروژه توضیح داد. او اشاره کرد که معماری STBL به گونه‌ای طراحی شده است که میان نیاز به شفافیت، حفظ حریم خصوصی کاربران و مقاومت در برابر سانسور تعادل برقرار کند. داده‌های مربوط به ذخایر در زنجیره منتشر می‌شود تا هم نهادهای نظارتی و هم کاربران، شفافیت کامل داشته باشند. در عین حال، نظارت و انطباق با قوانین از طریق نهادهای مجاز در لایه نگهداری صورت می‌گیرد، اما حریم خصوصی کاربران حفظ می‌شود. این پروژه از ابزارهای zero-knowledge بهره می‌برد تا امکان تایید صحت اطلاعات بدون فاش کردن جزئیات حساس فراهم شود.

یکی از ویژگی‌های کلیدی STBL، تقسیم سود است. هنگام ارائه وثیقه، دو توکن تولید می‌شود: USST (توکن پرداخت پایدار) و YLD (NFT بهره‌برداری). فرآیند KYC و فیلترهای سفیدلیست در واسط کاربری اعمال می‌شود تا با مقررات اوراق بهادار سازگار باشد، اما USST آزادانه در گردش است و مانند پول دیجیتال رایج عمل می‌کند. این رویکرد، سامانه پرداخت را باز نگه می‌دارد و آن را خودمدیریت می‌سازد، در حالی که مقررات مربوط به جریان درآمد را رعایت می‌کند و به صورت همزمان شفافیت، حریم خصوصی و انطباق را در هم می‌آمیزد.

در پاسخ به سوال درباره منبع نقدینگی، کالینز توضیح داد که برخلاف سیستم‌های سنتی که واسطه‌هایی مانند کارگزاران و مدیران دارایی را برای خرید و نگهداری خزانه‌داری‌ها نیازمند می‌دانند، توکن‌سازی این فرآیند را دیجیتال و برنامه‌پذیر کرده است. شرکت‌هایی مانند بلک‌راک (BlackRock)، فرانکلین تمپلون (Franklin Templeton)، اندو (Ondo) و سنتریفیوژ (Centrifuge) بلوک‌های ساختاری RWA (دارایی‌های واقعی توکنیزه شده) را فراهم می‌کنند و STBL امکان استفاده از این دارایی‌ها به عنوان وثیقه را فراهم می‌آورد. این رویکرد، نه تنها جایگزین سنتی توکنیزه کردن دارایی‌ها نیست، بلکه آن‌ها را تقویت می‌کند و پایه‌ای نوین در عرصه دیفای (DeFi) ایجاد می‌نماید که بهره‌وری سرمایه را افزایش می‌دهد.

در زمینه اجرای این ساختار در زنجیره، کالینز بیان کرد که سیستم سه‌توکنی STBL شامل USST، YLD و STBL (حاکمیتی) است. این سیستم، انگیزه‌ها را در سراسر اکوسیستم همسو می‌کند و ارزش را به شرکت‌کنندگان فعال می‌سپارد. برخلاف سهام شرکت‌های سنتی که سود را در مقابل منافع کاربران قرار می‌دهد، حدود ۸۰ درصد ارزش مستقیم به ماینرهای USST تعلق می‌گیرد و مابقی برای هزینه‌های پروتکل و توزیع مجدد بین جامعه اختصاص یافته است. این مدل، قدرت را از مرکزیت خارج کرده و کاربران را در فرآیند تصمیم‌گیری شریک می‌سازد.

همچنین، کالینز به مزایای بهره‌برداری در زمان واقعی از ییلد (yield) اشاره کرد. در سیستم‌های مالی سنتی، سود خزانه‌داری‌ها یا صندوق‌های بازار پول معمولاً ماهانه یا سه‌ماهه توزیع می‌شود که این امر بهره‌وری سرمایه را کاهش می‌دهد. در توکن‌سازی، این فرآیند تغییر یافته و سود به محض قرار دادن وثیقه در زنجیره، شروع به جمع‌آوری می‌کند. در ساختار STBL، سود و پرداخت‌ها جدا شده است؛ USST به عنوان توکن پرداختی ثابت عمل می‌کند، در حالی که YLD درآمد را نشان می‌دهد. این جداسازی، هم بهره‌وری را حفظ می‌کند و هم از خطرات ناشی از ادغام سود در هر انتقال جلوگیری می‌کند، ضمن آنکه USST را از شمول به عنوان اوراق بهادار حفظ می‌کند.

در مورد ریسک‌های مربوط به هم‌ترازی و ترکیب‌پذیری، کالینز خاطرنشان کرد که سیستم‌های دیفای، با افزایش وابستگی‌ها و زنجیره‌های متعدد، حساسیت بیشتری پیدا می‌کنند. STBL با شفاف نگه داشتن ذخایر در زنجیره و استفاده از دارایی‌های امن و بیش‌ضرب، مانند خزانه‌داری‌های آمریکا، این ریسک‌ها را کاهش می‌دهد. همچنین، با استفاده از اثبات‌های zero-knowledge و مکانیزم‌های بانکی مبتنی بر اوراکل‌های اقتصادی، خطر حملات و نفوذهای مخرب کاهش یافته است.

در حوزه طراحی استیبل‌کوین‌های الگوریتمیک، کالینز تاکید کرد که شکست‌های مرسوم، مانند پروژه تررا (Terra)، ناشی از تکیه صرف بر اعتماد بازار و عدم وجود وثیقه‌های واقعی است. در مقابل، STBL همواره با دارایی‌های واقعی و تحت نظارت دقیق، پایداری خود را تضمین می‌کند و از سقوط‌های ناگهانی جلوگیری می‌نماید.

در زمینه امنیت زنجیره‌ای و مقابله با حملات بر پایه بروکرها و برنرهای (relayers) زنجیره‌ای، این پروژه بر تمرکز بر صدور مستقیم در هر زنجیره و نگهداری ذخایر واحد و شفاف تأکید دارد. استفاده از اثبات‌های zero-knowledge و مکانیزم‌های اقتصادی سوزاندن و خرید مجدد، امنیت و پایداری سیستم را تضمین می‌کند.

در مواجهه با چالش‌های جهانی، مانند تحریم‌ها و تنش‌های ژئوپولیتیکی، این پروژه بر ذخایر شفاف و نقدپذیر در خزانه‌داری‌های آمریکا تکیه دارد و در صورت بروز بحران، قابلیت تعدیل و مدیریت ریسک را داراست. همچنین، در کشورهای با تورم بالا، استیبل‌کوین‌ها ابزار حیاتی برای نگهداری ارزش و انتقال مالی محسوب می‌شوند و دولت‌ها نیز در حال توسعه CBDCها (پول دیجیتال بانک مرکزی) برای کاهش وابستگی به زیرساخت‌های خارجی هستند. در آینده، انتظار می‌رود که استیبل‌کوین‌ها نقش پررنگ‌تری در سیاست‌گذاری‌های مالی و استراتژی‌های ملی ایفا کنند.

منبع: کریپتو.نیوز