زندگی‌نامه کامل شهید خادم‌الرضا، مالک رحمتی
بیوگرافی شهید دکتر مالک رحمتی؛ از دانشگاه امام صادق تا شهادت در کنار رئیس‌جمهور
بیوگرافی کامل دکتر مالک رحمتی؛ استاندار محبوب آذربایجان شرقی که از مراغه برخاست و در سانحه بالگرد کنار رئیس‌جمهور به شهادت رسید.
شهید دکتر مالک رحمتی؛ گلی از بهشت در مسیر شهادت
زندگی‌نامه و تحصیلات شهید دکتر مالک رحمتی
دکتر مالک رحمتی، فرزند سرافراز دیار مراغه، در نخستین روز فروردین سال ۱۳۶۱ چشم به جهان گشود؛ مردی که تقدیر الهی از همان آغاز، مسیر رشد، خدمت و در نهایت شهادت را برایش رقم زده بود. او از خانواده‌ای مؤمن، ریشه‌دار و فرهنگ‌دوست برخاست و با تلاش و پشتکار، راهی مسیر علم، تعهد و پیشرفت شد. به کارگرزاده بودنش افتخار می‌کرد. پدرش اباشهید حاج اسکندر رحمتی او و سه برادر و دو خواهرش را با نان حلال چایخانه‌ای کوچک، بزرگ کرد و با مکتب سیدالشهدا تعلیم و تربیت داد.
نوجوانی‌اش در مراغه گذشت و در سال ۱۳۷۹، در سن هجده‌سالگی، وارد دانشگاه امام صادق (ع) شد و تحصیل در رشته حقوق را آغاز کرد؛ دانشگاهی که به‌عنوان یکی از کانون‌های نخبه‌پروری در کشور شناخته می‌شود و دانش‌آموختگان آن، نقش‌های کلیدی در ساختارهای حقوقی، سیاسی و فرهنگی ایران بر عهده دارند. دوران دانشجویی مالک رحمتی با چهره‌های برجسته‌ای هم‌دوره شد که بعدها در عرصه‌های علمی، قضایی و اجرایی کشور نیز تأثیرگذار شدند.
پس از اخذ مدرک کارشناسی ارشد در رشته حقوق خصوصی از دانشگاه امام صادق، او مسیر علمی خود را با علاقه و دقت پی گرفت و موفق به دریافت دکترای حقوق خصوصی از دانشگاه خوارزمی تهران شد. پایان‌نامه‌ها و تحقیقات علمی او، عموماً معطوف به مسائلی چون اقتصاد مقاومتی، سرمایه‌گذاری خارجی، پدافند غیرعامل، و تحلیل تطبیقی نهادهای حقوقی بود؛ موضوعاتی که نشان از ذهنی استراتژیک، آینده‌نگر و تحلیل‌گر در سطح کلان حکمرانی دارد.
مالک رحمتی را باید نه‌تنها یک سیاستمدار و مدیر، بلکه یک حقوق‌دان آگاه به مسائل بنیادین توسعه ملی دانست. نثر پژوهش‌هایش خشک و صرفاً حقوقی نبود؛ بلکه با نگاه انسانی، فرهنگی و بومی همراه بود. او از معدود مدیرانی بود که مفاهیم حکمرانی و عدالت را از دل نظریه‌های حقوقی به متن عملکرد اجرایی پیوند می‌زد.
از آستان قدس رضوی تا استانداری آذربایجان شرقی؛ مدیری متعهد و پرتلاش
دکتر مالک رحمتی پس از طی مراحل علمی و پژوهشی، به‌سرعت در مسیر مسئولیت‌های اجرایی قرار گرفت و طی کمتر از یک دهه، در جایگاه‌های کلیدی و حساس نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران ایفای نقش کرد.
قائم‌مقام تولیت آستان قدس رضوی (۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲)
از ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۰، دکتر رحمتی با حکم تولیت آستان قدس رضوی، حجت‌الاسلام احمد مروی، به‌عنوان قائم‌مقام تولیت این نهاد مقدس منصوب شد. فعالیت او در جوار مضجع شریف امام رضا (ع)، نقطه‌عطفی معنوی در زندگی و مسئولیت‌هایش بود. وی در این دوره تلاش کرد تا ضمن حفظ شأن معنوی آستان، مسیرهای تحول اداری، اقتصادی و مردمی این مجموعه عظیم را به‌روزرسانی و شفاف‌تر کند. تعامل با نهادهای مردمی، اصلاح فرآیندها و تقویت بهره‌وری ساختاری، از مهم‌ترین دستاوردهای او در این جایگاه بود.
رئیس کل سازمان خصوصی‌سازی و معاون وزیر اقتصاد (۳۱ تیر تا ۱ بهمن ۱۴۰۲)
با پایان مأموریتش در مشهد، دکتر رحمتی در ۳۱ تیر ۱۴۰۲ به‌عنوان رئیس کل سازمان خصوصی‌سازی کشور و معاون وزیر امور اقتصادی و دارایی منصوب شد. او در این جایگاه، با همراهی وزیر اقتصاد سید احسان خاندوزی، رویکردی اصلاح‌گرانه و شفاف در حوزه واگذاری‌ها و سیاست‌های اصل ۴۴ اتخاذ کرد. پرونده‌های جنجالی و پرابهام سال‌های قبل، با حضور او تحت بازبینی و بازنگری دقیق قرار گرفت و تلاش شد روند واگذاری‌ها، عادلانه‌تر، مردمی‌تر و قانونی‌تر باشد. بینش حقوقی او در تحلیل قراردادهای واگذاری، پشتوانه‌ای مستحکم برای اصلاح رویه‌ها شد. دوره کوتاه اما پرتأثیر او، با برکناری مدیران ناکارآمد و ایجاد سازوکارهای نظارتی جدید همراه بود.
استاندار آذربایجان شرقی (۱ بهمن ۱۴۰۲ تا ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳)
پس از درگذشت زین‌العابدین رضوی خرم، استاندار پیشین آذربایجان شرقی، در ۳۰ دی ۱۴۰۲، اعضای هیئت دولت در اول بهمن ۱۴۰۲ با پیشنهاد دکتر رئیسی، رئیس‌جمهور وقت، با انتصاب دکتر مالک رحمتی به‌عنوان استاندار جدید آذربایجان شرقی موافقت کردند.
این مسئولیت، نقطه‌ای حیاتی و حساس در کارنامه دکتر رحمتی و استانداری آذربایجان شرقی بود. او به‌عنوان دومین استاندار آذربایجان شرقی در دولت سیزدهم، در زمانی کوتاه اما پرفشار، اقدامات برجسته‌ای در زمینه توسعه اقتصادی، تسهیل سرمایه‌گذاری، تقویت روابط دولت و مردم، و به‌ویژه تقویت اعتماد اجتماعی در استان آذربایجان شرقی انجام داد که بی‌اغراق مدیریت استان پس از او هرگز قابل قیاس با هیچ دوره‌ای نخواهد بود. اخلاق خوش، تواضع، نگاه علمی و رفتار مردمی او باعث شد در همین مدت کوتاه، به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین استانداران آذربایجان شرقی شناخته شود. در مراسم‌ها و میان مردم، بی‌تکلف ظاهر می‌شد، با زبان مردم سخن می‌گفت و بی‌واسطه با مردم ارتباط می‌گرفت.
او مرد میدان بود، نه پشت میز؛ به جای گزارش، در کف میدان تصمیم می‌گرفت و همواره نگران وضعیت معیشت، اشتغال و امید در استان بود.
پایان زمینی، آغاز آسمانی؛ شهادت مردی که دل در گرو ولایت و خدمت داشت
روز سی‌ام اردیبهشت ۱۴۰۳، آسمان آذربایجان شرقی، دیگر آبی نبود؛ مه گرفته، سنگین و بغض‌آلود بود. بالگرد حامل رئیس‌جمهور سید ابراهیم رئیسی، وزیر امور خارجه دکتر حسین امیرعبداللهیان، امام جمعه محبوب تبریز سید محمدعلی آل‌هاشم، و جمعی از همراهان مسئولان ارشد کشور، دچار سانحه شد.
در میان این کاروان عاشق، دکتر مالک رحمتی نیز حضور داشت؛ جوان‌ترین عضو این جمع، اما شاید با قلبی از همه مشتاق‌تر. آن‌ها برای افتتاح پروژه‌ای مردمی و بازدید از مناطق مرزی عازم منطقه دیزمار بودند، اما تقدیر چنین رقم زد که از زمین جدا شوند و به آسمان برسند.
شهادت دکتر رحمتی، نه‌تنها مردم آذربایجان، بلکه دل میلیون‌ها ایرانی را به درد آورد. مردی که در اوج شکوفایی مدیریتی، در میانه جهاد اداری و در حالی که هنوز فرصت‌های بزرگی پیش‌رو داشت، با نگاهی سرشار از اخلاص و لبخندی آرام، آسمانی شد.
مالک رحمتی سه فرزند داشت؛ دو دختر و یک پسر با نام‌های زیبای حلما، سلما و علی. کودکانی که در روز شهادت پدر، بی‌تابانه از قاب تلویزیون به بالگردی نگاه می‌کردند که دیگر هرگز به زمین برنگشت. سه فرزند چشم‌انتظار، حالا باید واژه «پدر» را در قاب خاطرات و دیوارهای قاب‌شده خانه بیابند.
همسرش، زنی صبور و هم‌سنگر، در کنار خانواده‌ای داغ‌دیده، بار اندوهی سترگ را بر دوش کشید. مراغه، زادگاه دکتر رحمتی، با شکوه و اشک، پیکر این شهید خدمت را در گلزار گلشن زهرا به خاک سپرد؛ اما نه فراموش کرد، و نه خواهد کرد.
او تنها یک استاندار یا مدیر نبود؛ او تجسمی از صداقت، امید، ولایت‌مداری و مردم‌باوری بود. عمر کوتاهش، عمقی از معنای زندگی در خدمت داشت. او کسی بود که از مراغه برخاست، اما در دل تاریخ ملی ایران ماندگار شد. مالک رحمتی، فرزندی از آذربایجان، با چهره‌ای آسمانی، گلی از بهشت بود که عطش دیدار دوست، او را در اوج شکوفایی به ضیافت نور برد.
یادش جاودان، راهش روشن، و دعای ما پشت سر خانواده‌اش، به‌ویژه فرزندان صبوری که پدرشان را با افتخار، شهید خدمت و صداقت می‌دانند.
