وقتی پسر کو نشان از پدر دارد، این‌چنین می‌درخشد!
همخوانی امیرحسین مدرس و پسرش ایلیا در برنامه ۱۰۰۱ | اجرای پدر و پسری که دل همه را برد
امیرحسین مدرس و پسرش ایلیا با یک اجرای پدر و پسری زیبا در برنامه ۱۰۰۱ مخاطبان را شگفت‌زده کردند؛ لحظه‌ای احساسی، دلنشین و پر از عشق و صدای ایرانی.
همخوانی پدر و پسر در برنامه ۱۰۰۱؛ وقتی امیرحسین مدرس و ایلیا روی یک موج شعر و صدا حرکت می‌کنند
پسر کو ندارد نشان از پدر؟ این صحنه ثابت کرد که دارد!
در یکی از صمیمی‌ترین و هنری‌ترین لحظات برنامه «۱۰۰۱» با اجرای محسن کیایی، امیرحسین مدرس همراه با پسرش ایلیا مدرس روی صحنه آمدند و قطعه‌ای دلنشین را با هم اجرا کردند؛ یک اجرای پدر و پسری که به‌تنهایی قصه‌ای از عشق، هنر و تربیت است.
صدای گرم پدر، با عمق سال‌ها تجربه و احساس، در کنار صدای جوان و شفاف پسر، هارمونی کم‌نظیری ایجاد کرد که مخاطبان را به وجد آورد.
وقتی هنر در خون جریان دارد، نتیجه‌اش می‌شود چنین همخوانی زیبایی...
امیرحسین مدرس؛ هنرمندی همه‌فن‌حریف، متولد ۱۶ شهریور ۱۳۴۹ در تهران، با مدرک زبان و ادبیات فارسی، مجری، شاعر، نویسنده، بازیگر، خطاط، و خواننده سنتی. مدرس فعالیت هنری‌اش را از سال ۱۳۶۵ آغاز کرد و با اجرای برنامه‌های تلویزیونی مانند «نیم‌رخ» و «سوره» به شهرت رسید. بازی در فیلم‌های سینمایی نظیر «در امتداد شهر»، «نرگس مست» و «ما همه گناهکاریم» از او چهره‌ای شناخته‌شده در بازیگری ساخت.
او همچنین در حوزه موسیقی سنتی فعال است و صدایی خاص، دلنشین و مملو از احساس دارد. در کنار این‌ها، شاعر و نویسنده‌ای توانمند است که آثارش بازتابی از روح لطیف و عمیق اوست.
ایلیا مدرس؛ فرزند راه‌رفته بر مسیر پدر
ایلیا، فرزند امیرحسین مدرس از ازدواج اول اوست. او متولد دهه ۸۰ است و هرچند هنوز در ابتدای راه هنری خود قرار دارد، اما نشان داده که در کنار استعداد ژنتیکی، تمرین و همراهی پدر هنرمندش او را در مسیری پررنگ و روشن قرار داده.
جز شباهت جالب پدر و پسر در ظاهر، صدای ایلیا، تلفیقی از لطافت نوجوانی و ریشه‌های آوای سنتی پدر است. در اجرای برنامه ۱۰۰۱، او در کنار پدرش نه‌تنها خواند، بلکه احساس را با نگاه و لبخند منتقل کرد؛ چیزی که فقط از دل یک رابطه پدر و پسری واقعی برمی‌آید.
پدران زیادی هنرمندند، اما کمتر اتفاق می‌افتد که فرزندشان هم همان‌قدر ریشه‌دار در هنر رشد کند. این اجرای مشترک، هم نوای تحسین‌برانگیزی از نسل‌ها بود؛ همان نسل‌هایی که شعر، موسیقی و ادب ایرانی را زنده نگه می‌دارند.
