استاد فریدون شهبازیان موسیقی دان بزرگ کشور
ویدئوی منتشر شده از فریدون شهبازیان در حال زمزمهی آهنگی بر روی شعر مهدی اخوان ثالث؛ روحش شاد
استاد فریدون شهبازیان یکی از برجستهترین چهرههای موسیقی معاصر ایران است که به عنوان آهنگساز، رهبر ارکستر، نوازنده و تنظیمکننده، نقشی ماندگار در تاریخ موسیقی ایران ایفا کرده است. خبر فوت او در ۲۲ دی ماه ۱۴۰۳ خبری تلخ برای دوستداران هنر و موسیقی بود...
او در سال ۱۳۲۱ در تهران متولد شد و تحصیلات ابتدایی موسیقی را در هنرستان عالی موسیقی طی کرد و در رشته آهنگسازی دانش خود را در دانشگاه تهران و کنسرواتوار عالی وین تکمیل کرد. شهبازیان از نخستین آهنگسازان ایرانی است که موسیقی ارکسترال را با روحی عمیقاً ایرانی درهمآمیخت و توانست فضایی منحصربهفرد و تلفیقی از موسیقی ایرانی و جهانی خلق کند.
آثار او در همکاری با هنرمندان بزرگی همچون محمدرضا شجریان، علیرضا افتخاری، و شهرام ناظری، به یکی از محبوبترین و ماندگارترین آثار موسیقی ایرانی تبدیل شده است. شهبازیان در طول دوران کاری خود همواره به اصالت موسیقی ایرانی وفادار بوده و تلاش کرده است تا میراث فرهنگی و معنوی ایران را در آثارش حفظ و گسترش دهد. این رویکرد خلاقانه در انتخاب ملودیها و استفاده از شعرهای کلاسیک فارسی، او را از دیگر آهنگسازان متمایز کرده و به یکی از پیشگامان موسیقی فاخر و تلفیقی ایران بدل کرده است.
از جمله آثار مشهور او میتوان به آلبومهای "آستان جانان" با صدای شجریان، "نیلوفرانه" با صدای افتخاری، و موسیقی فیلمها و سریالهای مشهوری همچون "مادر" و "روز واقعه" اشاره کرد. شهبازیان با استفاده از ظرفیتهای ارکسترال، شعر و احساسات اصیل ایرانی را در قالبی نو به مخاطب عرضه میکند و با خلق فضایی متفاوت از بیان و اجرا، تجربهای تازه به شنونده میبخشد.
وی در مقام رهبر ارکستر ملی ایران نیز نقش مهمی در ارتقای موسیقی ملی ایفا کرده است و با احیای آثار فاخر و آموزش نسلهای جدید نوازندگان و آهنگسازان، سهم بسزایی در توسعه فرهنگ موسیقایی ایران داشته است. شهبازیان با توجه به شناخت عمیقش از موسیقی ایرانی و ذوق آهنگسازی، توانسته است مجموعهای از آثار باارزش و خاطرهانگیز را به یادگار بگذارد که در حافظه فرهنگی ایران ماندگار خواهند بود. هنرش نمادی از تداوم سنتهای موسیقی ایران در قالبی مدرن و دسترسیپذیر است و هر اثری از او تصویری از هویت و احساسات ایرانی را به نمایش میگذارد.
خبر درگذشت او در ۲۲ دی ماه ۱۴۰۳ بر اثر بیماری تنفسی پس از دو روز بستری شدن در بیمارستان طالقانی تهران، برای دوستداران هنر ایرانی و این هنرمند وارسته خبری تلخ بود.