بیوگرافی عبدالله موحد؛ قهرمان کشتی ایران، زندگی در آمریکا و مسیر موفقیت‌های ورزشی و شخصی

بیوگرافی عبدالله موحد، قهرمان کشتی ایران، زندگی در آمریکا، مسیر موفقیت‌های ورزشی و شخصی، دستاوردهای جهانی، حواشی و فعالیت‌های او در عرصه کشتی و جامعه، در این مقاله.

لیست مطالب

سری کوتاه از زندگی‌نامه

نام: عبدالله

نام خانوادگی: موحد اردبیلی

تاریخ تولد: 29 اسفند 1318

محل تولد: بابلسر

رشته تخصصی: کشتی

زندگی خصوصی و خانواده عبدالله موحد

عبدالله موحد اردبیلی در تاریخ 29 اسفند 1318 در شهر بابلسر به دنیا آمد و در رشته کشتی فعالیت داشت. پدر او، مجتبی فضلی‌زاده، که معلمی منضبط و سخت‌گیر بود و از اهالی اردبیل، پس از مهاجرت به بابلسر در اوایل قرن چهاردهم هجری قمری با خانمی از بندر انزلی ازدواج کرد. این زوج نخستین فرزندشان را ابوالفضل نام نهادند و پس از آن، صاحب شش پسر و یک دختر شدند. زمانی که قرار شد همه مردم ایران دارای شناسنامه شوند، مجتبی نام خانوادگی خود را به «موحد اردبیلی» تغییر داد.

عبدالله در سن چهار سالگی پدرش را از دست داد. او ورزش را ابتدا در رشته‌های شنا، قایقرانی و والیبال آغاز کرد و سپس به کشتی روی آورد. در سن هفده سالگی، به تهران مهاجرت کرد و در باشگاه‌های تهران‌جوان و سپس دارایی، کشتی را ادامه داد.

پیوند زناشویی و نهاد خانواده

آقای موحد چندین سال پیش ازدواج کرده و هم‌اکنون همراه با دو فرزندش در آمریکا سکونت دارد. پس از مهاجرت از ایران، او مهارت‌های مکانیکی را فرا گرفت و به مدت ۲۲ سال در این حوزه فعالیت می‌کرد، تا اینکه تصمیم گرفت کار خود را کنار گذاشته و یک پمپ بنزین خریداری کرد. پس از مدتی، این پمپ بنزین را نیز به یک فرد ویتنامی فروخت. او دو نوه دارد؛ یکی از آن‌ها در ویرجینیا قهرمان ژیمناستیک است و نوه دیگر، که تنها ۹ سال دارد، در این ایالت در رشته کشتی به مقام قهرمانی رسیده است.

زندگی ورزشی و اجتماعی عبدالله موحد

تا نوزده سالگی، موحد به دنبال کشتی نبود و بیشتر به ورزش علاقه‌مند بود. حضور تختی و امامعلی حبیبی سبب شد که بسیاری از افراد به کشتی جذب شوند و این موضوع برای موحد هم طبیعی بود، زیرا تا آن زمان به کشتی علاقه‌مند شده بود، اما وارد عرصه نشده بود. مهدی موحد، برادر عبدالله، در باشگاه کشتی فردوسی تمرین می‌کرد. او به عبدالله اصرار می‌کرد که چون بدن خوبی دارد، بیاید و کشتی بگیرد. عبدالله هم موافقت کرد و وارد دنیای کشتی شد، اما اوضاع برایش چندان رضایت‌بخش نبود. برادرش خیلی زود فن برات کلندون را به او آموزش داد و در نتیجه گردنش به شدت آسیب دید. عبدالله پس از آن به برادرش گفت که دیگر قصد ندارد در سالن کشتی حاضر شود.

چند ماه پس از آن، موحد دوباره به دنبال کشتی می‌رود. او در باشگاه تهران جوان و تحت نظر مربیگری رحمت الله غفوریان، دوباره کشتی را آغاز می‌کند. عبدالله از روش تمرین و اخلاق مربی باشگاه بسیار رضایت دارد، زیرا نظم و صرفه‌جویی در زمان برایش اهمیت زیادی دارد. بر اساس روایت شاگردان مرحوم غفوریان، او نیز به انضباط و مسائل مشابه اهمیت می‌داد. به این ترتیب، عبدالله موحد به طور جدی وارد دنیای کشتی می‌شود.

چند ماه پس از آغاز فعالیتش در باشگاه تهران‌جوان، موحد به عنوان یکی از نمایندگان تیم تهران‌جوان در وزن 63 کیلوگرم برای مسابقات تهران انتخاب شد. در این رقابت‌ها که در رده بزرگسالان برگزار می‌شد، موحد نسبت به دیگر شرکت‌کنندگان جوان‌تر بود، اما در آن سال مسابقات برگزار نشد. در سال بعد، یعنی ۱۳۳۹، مجدداً موحد به عنوان کشتی‌گیر منتخب تهران‌جوان انتخاب شد و مسابقات برگزار گردید. رقیبان او در این دوره حسین ملاقاسمی و پرویز سیروس‌پور بودند.

به دلیل حضور چهره‌هایی مانند جهان‌پهلوان تختی، عبدالله موحد و چند ورزشکار دیگر، آن دوران به عنوان عصر طلایی کشتی ایران شناخته می‌شود.

موحد در سال 1340، در مسابقات جهانی یو کوهاما (1961)، در وزن چهارم، مدال طلا را کسب کرد. در سال 1964، در المپیک توکیو، بدون شکست به مقام پنجم رسید. اما اوج درخشش موحد از مسابقات جهانی 1965 در منچستر آغاز شد، جایی که توانست در این رقابت‌ها مدال طلا در وزن 70 کیلوگرم را به دست آورد.

از آن زمان تا سال 1970، موحد در تمامی مسابقات رسمی جهانی قهرمان شد و موفق به کسب پنج مدال جهانی، یک مدال طلا در المپیک و دو مدال طلای بازی‌های آسیایی گردید.

عبدالله موحد و محدودیت‌های دائمی زندگی‌اش

با وجود اینکه او در المپیک 1972 مونیخ شرکت کرده بود، اما به دلیل مصدومیت مجبور شد رقابت‌ها را ترک کند. در نتیجه، فدراسیون ایران او را برای همیشه از شرکت در تمام مسابقات ورزشی محروم کرد.

از سال 1351، زمانی که 33 ساله بود، موحد اردبیلی علاوه بر محرومیت ورزشی، ممنوع‌الخروج نیز شد. این وضعیت ادامه داشت تا اینکه پس از وقوع انقلاب در سال 1357، از ایران خارج شد.

عبدالله موحد و دلایل عدم بازگشت او به ایران

در سال ۱۳۵۷، او راهی آمریکا شد و تا سطح دکترای تحصیل کرد. هرچند از ایران با نامه‌ای رسمی دعوت می‌شد تا برگردد، اما به دلیل وضعیت سیاسی آن زمان، تصمیم گرفت به کشور باز نگردد. او درباره این موضوع می‌گوید: «من کار بدی نکرده بودم و پرونده‌ای نداشتم که بازگشت به ایران برایم مشکل ایجاد کند.» اما سعدی می‌گوید: «روبه‌رویی روباهی می‌گریخت. از او پرسیدند چرا می‌گریزی؟ گفت: شیر می‌گیرند.» وقتی به او گفتند: «تو که شیر نیستی»، روباه پاسخ داد: «تا من بیایم ثابت کنم شیر نیستم، خیلی طول می‌کشد.»

در اواخر دهه‌ی هشتاد و اوایل دهه‌ی نود خورشیدی، موحد که دیگر مطمئن شده بود در ایران شیر نمی‌گیرند، چندین بار به وطن سفر کرد و در امیرآباد خانه‌ای قدیمی خرید.

عبدالله موحد و رد درخواست مربیگری از طرف آمریکا

آقای موحد اعلام کرد که پیشنهاد مربیگری تیم ملی کشتی آمریکا را رد کرده است. او دلیل این تصمیم را این عنوان کرد که نمی‌خواست مهارت‌ها و دانش خود را به فردی آموزش دهد که ممکن است در مسابقات، ایرانی‌ها را شکست دهد.

عبدالله موحد در عرصه مشاهیر

آقای عبدالله موحد، با کسب ۶ مدال جهانی و المپیک، پس از حمید سوریان، در رتبه دوم فهرست مشاهیر ایرانی قرار گرفته است. همچنین، او در رتبه یازدهم تالار مشاهیر فیلا برای کشتی آزاد در قرن بیستم جای گرفته است.

دستاوردهای عبدالله موحد

در سال 1962، تولید جهانی در صنعت ذخیره‌سازی به میزان 70 کیلوگرم بوده است.
در سال 1963، در مسابقات جهانی صوفیه، با وزن 70 کیلوگرم، در جایگاه ششم مشترک با اینوولچف از بلغارستان قرار گرفت.
در سال ۱۹۶۴، در مسابقات المپیک توکیو، او به عنوان نفر پنجم مشترک با کشتی‌گیرانی از آمریکا، کره جنوبی و شوروی جای گرفت.
در سال ۱۹۶۵، مسابقات جهانی منچستر در وزن ۷۰ کیلوگرم برگزار شد. در این رقابت‌ها، نفر اول مدال طلا را کسب کرد، آتالای از ترکیه جایگاه دوم را به دست آورد و زاربک بریاشویلی از شوروی مقام سوم را تصاحب کرد.
در سال 1966، تولید جهانی به 70 کیلوگرم طلا رسید. در این رقابت، ایوائو هوریوچی از ژاپن مقام دوم را کسب کرد و آکرالی از ترکیه در جایگاه سوم قرار گرفت.
در سال ۱۹۶۷، در مسابقات جهانی دهلی، او در وزن ۷۰ کیلوگرم مدال طلا را کسب کرد. در این رقابت‌ها، بریاشویلی از شوروی جایگاه دوم را به دست آورد و ولچف در جایگاه سوم قرار گرفت.
در سال ۱۹۶۸، در المپیک مکزیکو، در دسته وزن ۷۰ کیلوگرم، مدال طلا را کسب کرد. در این رقابت‌ها، نفر دوم ولچف از شوروی و نفر سوم سری تر دانزان داریا از مغولستان قرار داشتند.
در سال 1969، در مسابقات جهانی مارادل پلاتا، در وزن 68 کیلوگرم، مدال طلا به نفر اول رسید. نفرات دوم و سوم این دسته، ولچف و نودار خوخا شویلی از شوروی بودند.
در سال 1970، در مسابقات جهانی ادمونتون، فردی با وزن 68 کیلوگرم در رشته وزنه‌برداری شرکت کرد. او موفق شد مدال طلا را کسب کند، در حالی که نفر دوم یوسینف از بلغارستان و نفر سوم داگلاس از آمریکا بودند.
در سال 1971، مسابقه جهانی صوفیه برگزار شد که در آن فردی با وزن 68 کیلوگرم در رده چهارم قرار گرفت. نفر اول این رقابت دال گیبل از آمریکا بود.
در سال 1972، المپیک مونیخ، موحد آغازی خوب داشت اما به دلیل آسیب‌دیدگی نتوانست در مسابقات ادامه دهد. در آن رقابت‌ها، گیبل از آمریکا مقام اول را کسب کرد.