سکوهای توهین‌آمیز پرسپولیس را بلعید؛ مسئولیت با باشگاه است
پرسپولیس در مقابل سکوهای توهین‌آمیز: چگونه سکوت، این ناهنجاری را تثبیت کرد و آینده را تهدید میکند!
پرسپولیس سکوت کرد، سکوها توهین را مشروعیت بخشید؛ امروز خود قربانی ناهنجاری شدند. باشگاه‌ها باید مقابل این رفتارها سفت بایستند.
در نهایت، پرسپولیس نتیجه ماه‌ها سکوت ناعادلانه خود را در خرم‌آباد دید و متوجه شد که تاوان عدم واکنش در مقابل اشتباهات چقدر می‌تواند سنگین باشد.
بیرانوند ماه‌ها هدف حملات بی‌رحمانه برخی از تماشاگران قرار گرفت، حملاتی که ساختارشکنانه و احساساتی بودند و هیچ ارتباطی با مسائل فنی نداشتند. ابتدا این اعتراض‌ها متوجه فدراسیون و کمیته انضباطی بود، اما به تدریج مسیر خود را تغییر داد و تنها به توهین به یک بازیکن خاص محدود شد. پرسپولیس در مقابل این رفتار غیرحرفه‌ای ترجیح داد سکوت کند و فقط نظاره‌گر باشد؛ سکوتی که در بازی با خیبر در خرم‌آباد هزینه‌اش را پرداخت، چرا که وقتی توهین به بازیکن‌ها عادی می‌شود، تضمینی نیست که این توهین‌ها محدود بمانند و به صورت کنترل شده باقی بمانند.
در واقع، پرسپولیس با بی‌تفاوتی به این رفتارهای ساختارشکنانه، مشروعیت بخشید و نشان داد که سکوت همیشه نشانه نجابت نیست. گاهی سکوت نوعی همدستی است و شاید در خرم‌آباد، این هزینه را پرداختند، هزینه‌ای که نتیجه رفتار غیرحرفه‌ای خودشان بود و در بازی با خیبر آن را دیدند؛ جایی که نفرت و فحاشی، این‌بار مستقیماً متوجه خود تیم شد، تنها به این دلیل که نتوانست مرز روشنی بین انتقاد، اعتراض و توهین‌های ساختارشکنانه برای هوادارانش تعیین کند.
مسئله اصلی در ماجرای پرسپولیس و بیرانوند این نیست که حق با چه کسی است، بلکه مهم این است که سکوها در هیچ شرایطی حق توهین به بازیکنان و خانواده‌هایشان را ندارند. باشگاه‌ها باید در مقابل این ناهنجاری‌ها ایستادگی کنند، چرا که اگر نکنند، ممکن است فردا همان اتفاقات برای خودشان بیفتد؛ چون زمین گرد است و این رفتارهای ناپسند، دیگر نام‌ها و افراد را نمی‌شناسند. سکوها به توهین عادت کرده‌اند و دیگر تفاوتی ندارد چه کسی مورد حمله قرار می‌گیرد. اما باید دید این داستان چه سرنوشتی برای پرسپولیس و آینده فوتبال کشور دارد.
