کریم باقری: از صف نان بربری و سنگک تا خاطرات فوتبال و زندگی مردمی

مصاحبه کریم باقری درباره زندگی، خاطرات فوتبالی و زندگی مردمی، از صف نان تا قهرمانی‌های پرسپولیس و تیم ملی ایران.

کریم باقری، نامی است که برای هواداران پرسپولیس و تیم ملی ورزش ایران همواره در یادها باقی مانده است. این بازیکن بزرگ در تاریخ ۴ شهریور ۱۳۸۹ در یک مصاحبه مفصل، بخشی از تجربیات زندگی ورزشی و حتی غیرورزشی خود را بازگو کرد. هنوز هم شنیدن خلاصه‌ای از صحبت‌های آقا کریم جذاب است، پس فرصت را از دست ندهید.

او درباره خانواده‌اش گفت که در خانواده، کوچک‌ترین فرزند بود و مجبور بود در صف‌های مختلف، از نان گرفته تا نفت و سایر اقلام، قرار بگیرد. پدرش راننده کامیون سنگین بود و وضعیت مالی خانواده‌اش خوب بود. در مدرسه، تیم خوبی داشت که شامل او، علیرضا اکبرپور، ستار همدانی و چند بازیکن دیگر می‌شد. یک روز دایی علیرضا آمد و قصد داشت تیمی تشکیل دهد و او و دیگر بچه‌ها در آن تیم بازی می‌کردند. با آن تیم قهرمان تبریز شدیم. برادر بزرگش هم دوست داشت او در تیم خانواده بازی کند، اما او و برادرش در این مورد اختلاف داشتند و حتی درگیری‌هایی هم پیش آمد.

آقا کریم علاقه زیادی به کاپیتان سابق استقلال، شاهین بیانی داشت و عکس‌های او را جمع می‌کرد. اما با شروع فعالیت‌های فوتبالی، طرفدار تیم پرسپولیس شد. اولین پول خوبی که در فوتبال به دست آورد، برای خرید خانه در خیابان شهرآرا صرف شد؛ خانه‌ای به ارزش هفت میلیون تومان. در دوره علی‌آقا پروین که از تیم ملی جوانان به بزرگسالان آمده بود، به او یک پیکان پاداش دادند که اولین ماشین او بود، هرچند رادیاتورش مشکل داشت و او هم رانندگی بلد نبود، بنابراین آن را فروخت.

در سال ۱۳۷۴ و در سن ۲۲ سالگی ازدواج کرد. او درباره دوران جوانی و فعالیت‌های تیم ملی گفت که در اردوهای تیم ملی جوانان، بچه‌ها را دست و پا می‌گرفتند و سبیل‌هایشان را می‌زدند، اما هیچ‌کدام جرات نداشتند با او چنین کاری انجام دهند. او از تمرینات پرسپولیس در دوره سرمربی‌گری آقای پروین هم ناراضی نبود، بلکه مشکلش در تمرین در هتل بود که در سال ۱۳۸۱ پیش آمد.

او لوتار ماتیوس، ستاره آلمانی و قهرمان جهان را بسیار دوست داشت و یک بار در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه مقابل او بازی کرد. در عرصه باشگاهی نیز چهار بار با او روبه‌رو شد و حتی در مسابقه منتخب جهان و آسیا مقابل هم قرار گرفتند. او به ماتیوس گفته است که او را بسیار دوست دارد. در میان بازیکنان ایرانی، احد شیخ‌لاری و سیروس قایقران را بسیار دوست داشت.

حمید علی‌عسگری برایش نقل کرد که زمانی که بچه بود، در هواپیما از او امضا گرفت، و بعداً در پرسپولیس همبازیش شدند. قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر در خرداد ۱۳۸۷ برایش بسیار ارزشمند بود، اما بیش از آن، صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ او را تحت تاثیر قرار داد.

او درباره لحظات احساسی‌اش گفت که تنها یک بار در فوتبال گریه کرده است؛ پس از شکست مقابل چین در مرحله گروهی بازی‌های آسیایی ۱۹۹۴ هیروشیما و حذف تیم ملی. وقتی از قطر به ایران بازگشت تا برای پرسپولیس بازی کند، تیم استوک‌سیتی انگلیس او را مد نظر داشت. آن‌ها برای بازی با منچستر یونایتد با او تماس گرفتند و گفتند اگر در آن بازی برنده شویم، قرارداد امضا می‌کنند. اما او بدون توضیح، بی‌درنگ به ایران برگشت، و حالا می‌فهمد چه تصمیم دیوانه‌واری گرفته است. همچنین او از اینکه نتوانسته فضای فوتبال آلمان را تحمل کند، ناراضی است.

او هنوز هم در صف خرید نان سنگک و بربری ایستاده و مردم با محبت از او می‌پرسند چرا در صف می‌ایستد، اما او می‌گوید هیچ فرقی ندارد، باید در صف بایستم. بعضی اوقات نانواها خارج از نوبت نان می‌دهند، اما خودش ترجیح می‌دهد در نوبت بایستد و از