علیرضا بیرانوند از چوپانی تا قهرمانی در جام جهانی و خسارت ۵ هزار دلاری پرتاب‌های بلند

علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان تیم ملی فوتبال ایران و عضو باشگاه تراکتورسازی، در سال ۱۳۹۷ در مصاحبه‌ای با سایت «slobodnadalmacija» کرواسی درباره چالش‌ها و مسیر پیشرفت خود صحبت کرد که در ادامه آورده شده است.

او با تأیید مشکلات فراوانی که در زندگی‌اش داشت، گفت: «من در خانواده‌ای روستایی در لرستان بزرگ شدم که پدرم در زمینه دامداری فعالیت می‌کرد. تنها شهری که ما می‌شناختیم، خرم‌آباد بود و پدرم هر روز به آنجا می‌رفت تا محصولاتمان، شامل پنیر و شیر ۱۲ گوسفند، را بفروشد. زندگی ما بسیار فقیرانه بود. برای فردی که از جایی با جمعیت ۱۲۰۰ نفر می‌آمد، انتقال به جایی دورتر با جمعیت ۵ میلیون نفر و فاصله ۵۰۰ کیلومتر، کار دشواری بود. من پس از آن به تهران آمدم و در تمرینات باشگاه نفت شرکت کردم. پس از آن، به تیم پرسپولیس و تیم ملی رسیدم. در ابتدا جایی برای اقامت نداشتم و کار خود را در یک پیتزا فروشی شروع کردم. دو سال در کارواش کار می‌کردم، چون قد بلندم باعث می‌شد ماشین‌های شاسی‌بلند را برای شستشو به من بدهند. بیشتر این خودروها برای تفریح و ورزش بودند.»

او درباره کمک به خانواده‌اش پس از موفقیت‌ها افزود: «حالا خانواده‌ام ۳۰۰ راس دام دارند که من برایشان خریداری کرده‌ام تا منبع درآمدی باشد. آن‌ها هنوز هم در دامداری فعالیت می‌کنند و وضعیت مالی‌شان به شدت بهبود یافته است. اوضاع تغییر کرده است؛ در حالی که در گذشته اقوامی بودند که حتی صدای ما را نمی‌شنیدند و در زمان فقر کمکی نکردند، حالا همه مرا تحسین می‌کنند.»

بیرانوند درباره پرتاب‌های دست استثنایی‌اش گفت: «من به عنوان چوپان، در کنار خانواده‌ام، مجبور بودم با پرتاب سنگ مراقب گوسفندانم باشم. در آن زمان نمی‌توانستم با توپ بازی کنم، اما زمانی که توپ و دستکش‌های فوتبال به دستم رسید، نمی‌توانستم علناً به خانواده‌ام بگویم، بنابراین مخفیانه از آن‌ها استفاده می‌کردم. بازی‌هایی با سنگ داشتیم که موانعی می‌ساختیم و از فاصله دور آن‌ها را هدف قرار می‌دادیم. این تمرین‌ها باعث شد بتوانم توپ را تا ۷۰ متر پرتاب کنم. کلید موفقیت در پرتاب‌های بلند، داشتن کتف‌های قوی است. البته این پرتاب‌ها گاهی برایم مشکلاتی ایجاد کرده است.»

پسر ۷ ساله‌اش که تلویزیون را می‌بیند و پرتاب‌های دست او را تقلید می‌کند، هر بار با هر چیزی که در دست دارد، تلویزیون را هدف قرار می‌دهد و تاکنون دو بار مانیتور تلویزیون را شکسته است، که برای خانواده هزینه‌هایی در حدود ۵ هزار دلار داشته است.

او درباره مهار پنالتی رونالدو در جام جهانی گفت: «قبل از شروع جام جهانی روسیه و مشخص شدن گروه ایران با پرتغال و رونالدو، پیام‌های زیادی در شبکه‌های اجتماعی دریافت کردم. برخی هواداران ایرانی من را مسخره کردند، که این برایم ناراحت‌کننده بود. پس از اعلام پنالتی توسط داور با کمک فناوری VAR و قرار گرفتن رونالدو پشت توپ، من از قبل حدس زده بودم که او به سمت چپ من شوت خواهد زد. وقتی پنالتی را گرفتم، فقط خدا را شکر می‌کردم و از او می‌خواستم به نیازمندان کمک کند. آن لحظه در دقیقه ۵۵ بود، و بازیکنان به من می‌گفتند: «حواست کجاست؟ تو در زمین هستی؟» آن زمان احساس می‌کردم روی ابرها هستم. بعدها فهمیدم که علیرضا در آن لحظه نزدیک بود اشک بریزد.»