خاطرات تلخ و شیرین رونالدو از فقر تا موفقیت
خاطرات تلخ و شیرین رونالدو: از گدایی در مک‌دونالد تا ساختن آینده‌ای متفاوت
خاطرات تلخ و شیرین رونالدو از کودکی در فقر، گدایی در مک‌دونالد و ساخت آینده‌ای متفاوت را بخوانید؛ زندگی پر از چالش‌های او و انگیزه برای موفقیت.
دوران کودکی فرزندان رونالدو با دوران کودکی خودش به طور قابل توجهی متفاوت است. کریس در فقر و تنگدستی بزرگ شد و برای دریافت ساندویچ در اطراف رستوران مک‌دونالد گدایی می‌کرد. او در یک اتاق کوچک همراه با سه خواهر و برادرش زندگی می‌کرد. رونالدو پدری الکلی و مادری مهربان داشت، اما مادرش اعتراف کرده بود که قصد داشت کریستیانو را سقط کند چون توانایی تامین هزینه‌های فرزندانش را نداشت. حالا رونالدو، که هم‌اکنون 36 ساله است، در تلاش است تا نمونه‌ای از یک پدر خوب باشد و عاشق تشکیل خانواده‌ای بزرگ است.
دکتر بکی اسپلمن، روانشناس و مدیر بالینی یک کلینیک خصوصی، بر این باور است که سختی‌هایی که رونالدو در کودکی پشت سر گذاشته، تاثیر زیادی بر نگرش پدری او گذاشته است. او در گفت‌وگو با نشریه «سان» می‌گوید: «مشکلات شدید در دوران کودکی می‌تواند باعث شود افراد در بزرگسالی انعطاف‌پذیرتر و مصمم‌تر برای ساختن زندگی متفاوتی شوند. البته این حالت برای همه صدق نمی‌کند، اما شخصیت‌های خاصی وجود دارند که از ناملایمات گذشته‌شان عبور می‌کنند، و این ویژگی را در رونالدو مشاهده می‌کنیم. او به وضوح دردهای زیادی را در کودکی تجربه کرده است، اما این دردها را به چیزی مثبت تبدیل کرده است. او نمی‌تواند گذشته را فراموش کند، اما از آن بهره‌برداری کرده و انگیزه‌ای قوی برای تبدیل شدن به فردی موفق و ساختن آینده‌ای متفاوت برای فرزندانش پیدا کرده است.»
در مصاحبه‌ای با پیرس مورگان، کریستیانو رونالدو درباره دوران کودکی‌اش گفت که در فقر و گرسنگی بزرگ شده است و بسیار مشتاق است تا کارگران مک‌دونالد که به صورت مخفیانه به او همبرگر می‌دادند را پیدا کند و از آن‌ها قدردانی کند. او توضیح داد: «ما خیلی گرسنه بودیم. مک‌دونالد نزدیک ورزشگاه قرار داشت و ما در را می‌کوبیدیم و می‌پرسیدیم آیا ساندویچی باقی مانده است که به ما بدهند. ادنا و دو دختر دیگر همیشه آنجا بودند و ساندویچ می‌دادند. اما هرگز نتوانستم آن‌ها را پیدا کنم.»
پدر رونالدو همیشه فردی معتاد به الکل بود. برای تأمین مخارج زندگی، او شغل دوم خود را به عنوان مسئول تدارکات در باشگاه فوتبال محلی بر عهده گرفت، همان باشگاهی که در دوران نوجوانی رونالدو ستاره‌اش شده بود. اما پدر بیمار او هرگز فرصت نداشت موفقیت‌ها و پیشرفت‌های پسرش را ببیند. در سال 2005، زمانی‌که کریستیانو رونالدو 20 ساله شد و تنها دو سال از حضورش در منچستر یونایتد می‌گذشت، پدرش بر اثر نارسایی کبد درگذشت. رونالدو در این‌باره گفت: «من واقعاً نمی‌توانم ادعا کنم که پدرم را به طور کامل می‌شناسم. او فردی الکلی بود و هیچ‌وقت مکالمه طبیعی با او نداشتم. کم صحبت می‌کردیم و رابطه‌مان سخت بود. او هرگز من را در اوج موفقیت‌هایم نبینید، جوایزی که گرفتم را ندید و نمی‌دانست به کجا رسیده‌ام.»
تجربه‌ی زندگی با پدری الکلی، باعث شد رونالدو قسم بخورد که هرگز به سمت مشروبات الکلی نرود و مخالف سرسخت مصرف آن باشد. مادرش، دولورس، معتقد است که فوتبال‌دوستی و تلاش برای رسیدن به قله‌های ورزشی، مسیر زندگی پسرش را از راه پدرش متفاوت کرد: «اگر او خودش را وقف فوتبال نمی‌کرد، احتمالاً درگیر مواد مخدر می‌شد.»
برای مطلع شدن از جدیدترین اخبار ورزشی و جزئیات زندگی ورزشکاران، همراه ما باشید.
ما را در اینستاگرام و اینستاگرام پلاس دنبال کنید.
