علی مبارکی لژیونر ایرانی در عراق: تمدید قرارداد، اهداف اروپایی و حمایت هواداران

موافقت‌نامه و شرکت در فعالیت‌های در عراق

آقای مبارکی، اخیراً قرارداد خود را در فوتبال عراق تمدید کردید. چه عواملی شما را بر آن داشت تا در این لیگ باقی بمانید؟

در واقع، دو عامل اصلی در تصمیم من تأثیر داشتند. اولین مورد این بود که باشگاه در این زمان اجازه جدایی به من نداد. دوم اینکه سطح لیگ ستارگان عراق به طور قابل توجهی ارتقاء یافته است و احساس کردم فرصت دارم یک سال دیگر توانایی‌هایم را در این لیگ نشان دهم. این کار می‌تواند در آینده فرصت‌های ترانسفر به لیگ‌های عربستان و امارات را برایم فراهم کند. در نهایت تصمیم گرفتم یک سال دیگر در تیم فعلی بمانم تا هم به تیم کمک کنم و هم آمار شخصی‌ام را در لیگ ستارگان عراق بهتر کنم.

شما پیشنهادهای متعددی از تیم‌های دیگر داشتید؛ چرا ترجیح دادید در تیم فعلی باقی بمانید؟

پیشنهادهایی از تیم‌های عمانی و اماراتی دریافت کردم، حتی از تیم‌های مطرح این کشورها مانند پلیس عمان. اما به دلیل شرایط روحی، امکانات و فضای تیم فعلی، احساس کردم بهترین گزینه برای من است که در این تیم باقی بمانم.

فضای فوتبال در عراق را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

برخلاف تصوراتی که وجود دارد، عراق کشوری جنگ‌زده و بدون امکانات نیست. این کشور زیبایی‌های فراوانی دارد و امکانات رفاهی خوبی در آن فراهم شده است. شهرهایی مانند بغداد، سلیمانیه و اربیل پیشرفت‌های قابل توجهی داشته‌اند و زندگی در این شهرها لذت‌بخش است.

زندگی فردی و شغلی

زندگی در عراق برای من، به عنوان یک لژیونر ایرانی، چالش‌ها و سختی‌های خاص خودش را دارد. بزرگ‌ترین دشواری، جدا بودن از خانواده‌ام است، چون من وابستگی زیادی به آن‌ها دارم. بیش از پانزده سال است که به صورت مستقل زندگی می‌کنم؛ از دوران ملوانی، فعالیت در تراکتور و سپاهان گرفته تا اکنون که در عراق هستم. این مشکلات همیشه وجود دارند، اما برای رسیدن به اهدافم، باید مقاومت کنم و تلاش کنم.

در مسیر حرفه‌ای‌ام، افراد زیادی نقش مهمی ایفا کرده‌اند. در تراکتور، آقای تقی زاده مثل برادری بزرگ کنارم بودند و همواره حمایتم کردند. از همان زمان، مسیر پیشرفتم شروع شد و توانستم در تراکتور دیده شوم و فرصت ترانسفر پیدا کنم. در رده‌های پایه مشهد، آقای سخن‌سنج نیز نقش مهمی در آموزش و پرورش من داشتند.

لقب «گتوزوی ایرانی» را خیلی‌ها به من داده‌اند، و من در مورد این عنوان احساس خوبی دارم. این لقب اعتماد به نفس خاصی به من بخشید و حس می‌کنم که به عنوان یک مهره کلیدی در تیمم حساب می‌شوم. همچنین، اینکه هواداران عراق من را جزئی از خانواده خود می‌دانند، برایم بسیار ارزشمند است. مردم عراق بسیار مهربان و مهمان‌نوازند، و حمایت‌هایی که از من می‌کنند، انگیزه زیادی برای ادامه راهم است.

آینده و برنامه‌ریزی‌های آینده

تمرکز من در فصل آینده بر تبدیل شدن به یکی از اعضای کلیدی تیم است. هدفم این است که بهترین عملکرد را ارائه دهم و در نهایت فرصت حضور در تیم ملی بزرگسالان ایران را کسب کنم.

در مورد حضور در تیم‌های بزرگ‌تر یا لیگ‌های معتبرتر، قطعاً به آن فکر می‌کنم. هدف نهایی من این است که در آینده به باشگاه‌های معتبرتر و سطح بالاتر برسم. هرچند لیگ‌های عربی از نظر اعتبار جایگاه خوبی دارند، اما رویای من بازی در اروپا است و تمام تلاش خود را می‌کنم تا در آینده به تیم‌های اروپایی راه یابم. در عین حال، باشگاه‌هایی مانند چوارقورنه عراق و دیگر تیم‌های بزرگ عراقی نیز از نظر من ارزشمند هستند و تجربه خوبی در آن‌ها کسب کرده‌ام.

فراتر از مرزهای سبز

سؤال: اگر به حرفه فوتبال روی نمی‌آوردم، چه شغلی را ترجیح می‌دادم؟

علاقه‌ زیادی به قهوه و کار در زمینه باریستا بودن دارم. اگر فوتبال بازی نمی‌کردم، همیشه آرزو داشتم یک کافی‌شاپ بزرگ راه‌اندازی کنم و حتی برندی با چند شعبه تاسیس کنم.

در خارج از زمین فوتبال، چه فعالیت‌ها و سرگرمی‌هایی دارید؟

من بازی‌های PS5 انجام می‌دهم، بولینگ را خیلی دوست دارم و همچنین علاقه‌مند به سفر هستم، مخصوصاً قبل از تمرینات فصل، این فعالیت‌ها جزو سرگرمی‌های اصلی من هستند.

نتیجه‌گیری نهایی

در صورت داشتن سخن پایانی یا نکته‌ای که می‌خواهید بیان کنید،

در پایان، می‌خواهم از تمامی کسانی که در مسیر فوتبال من همراه و همراهم بودند، چه مربیان، خانواده و دوستانم، قدردانی کنم. همچنین از هواداران عزیز عراقی و ایرانی که همواره با انرژی مثبت خود، انگیزه‌ام را تقویت کرده‌اند، سپاسگزارم. امیدوارم با عملکردم، بتوانم محبت‌هایشان را جبران کرده و مایه افتخار کشورم باشم. آینده را روشن می‌بینم و تمام تلاش خود را برای رسیدن به رویاهایم به کار می‌گیرم.