فرهاد مجیدی: از علی دایی گران‌تر بودم؛ خاطرات تلخ و شیرین فوتبال ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری

فرشاد فلاحت‌زاده درباره موفقیت‌های استقلال و قهرمانی در آسیا صحبت کرد، همچنین از حسرتی که به خاطر بازی در پرسپولیس داشت سخن گفت. او به جزئیات پشت پرده برخی رویدادهای تیم ملی فوتبال در سال ۱۹۹۸ فرانسه اشاره کرد.

• چنگیز اسم من را نمی‌دانست چون تازه وارد تیم شده بودم. گفت: «جوان! آن توپ‌ها را بردار و بیاور.»
• وقتی قهرمان آسیا شدیم، آقای عابدزاده جام را برداشته بود و از فاصله ورزشگاه تا هتل که حدود یک کیلومتر یا ۸۰۰ متر بود، در حالی که آهنگ «استقلال قهرمان میشه، خدا میدونه که حقشه» را می‌خواندیم، این لحظه را جشن گرفتیم.
• پس از سی سال که به عنوان دوم در آسیا فکر می‌کردم، تصور نمی‌کردم آن مسابقه اینقدر اهمیت داشته باشد. برایمان تبدیل به امری عادی شده بود.
• مبلغ 8 میلیون و 500 هزار تومان از سایپا دریافت کردم و به گران‌ترین بازیکن در ایران تبدیل شدم. به یاد دارم که آقای دایی با قیمت 4 میلیون تومان به بانک تجارت منتقل شد.
• در دقیقه 114 برای استقلال گل زدم و راهی مسابقات جام باشگاه‌های آسیا شدیم. بسیاری از دوستانم و حتی پدرم به خاطر همان گل با من قهر کردند.
• نتیجه تست دوپینگ من و سعداوی مثبت اعلام شد، زیرا گوشت دام‌هایی مصرف کرده بودیم که حاوی مواد نیروزا بودند. در آن زمان از این موضوع اطلاع نداشتیم و پس از مدتی تبرئه شدیم.
• دیدگاه‌های آقای مایلی‌کهن دیدگاه‌های منحصر به فردی بود. او به جوانان اهمیت زیادی می‌داد و در آن زمان، خیلی‌ها مهدی مهدوی‌کیا را نمی‌شناختند.
• جلال طالبی آنقدر ضعیف بود که بازیکنان بر او تسلط داشتند. حادثه تولد خداداد زمانی رخ داد که در بازی مقابل آمریکا او را تعویض کردند و خداداد پیراهنش را به سمت او پرتاب کرد. من شاهد این ماجرا بودم چون همراه با آن‌ها رفته بودم. طالبی برای جشن تولد خداداد کیک آورده بود و از او التماس می‌کرد در را باز کند.
• فرهاد مجیدی، بازیکن جوان، پس از اینکه از فهرست تیم برای جام جهانی 98 کنار گذاشته شد، در پشت در اتاق به شدت گریه کرد.
• در مسابقه ایران و آمریکا، من و برادر علی دایی با گروهک‌ها درگیر شدیم. آن‌ها ما را مورد ضرب و شتم قرار دادند و در مقابل، ما نیز به آن‌ها پاسخ دادیم. با وجود تمام این اتفاقات، همچنان از تیم ملی، کشور و نظام خود دفاع کردیم.
• من قبلاً با یورگن کلوپ بازی کرده‌ام، اما ارتباطی با او ندارم.
• من با امیرخان (قلعه‌نویی) در ارتباط هستم و درباره مسابقات آسیایی با او گفتگو کرده‌ام.
• احمدرضا عابدزاده بهترین دروازه‌بان بود. زمانی که تیم مقابل شوت می‌زد و توپ از من رد می‌شد، تمرکز نمی‌کردم که ببینم توپ داخل دروازه است یا نه. تنها کمی خم می‌شدم و آماده می‌شدم تا بازی را از سر بگیرم.
• خدا از آقای طالبی نگذرد. تا پایان عمرم این حسرت در دلم باقی ماند که در مسابقات جام جهانی بازی نکردم، در حالی که اگر فرصت می‌داشتیم، من به تمامی افتخارات فوتبال دست می‌یافتم.