امیر غفارمنش: تلویزیون با سرمایه‌سوزی و بی‌توجهی به چهره‌های قدیمی، از جذابیت افتاده است

در چند دهه گذشته، تلویزیون در ایام نوروز و رمضان با ارائه داستان‌های نو و چهره‌های آشنا، لبخند را بر لبان مخاطبان می‌آورد. در واقع، سریال‌های نوروزی مدت‌ها است که جایگاهی ویژه در فرهنگ عمومی ما یافته‌اند و همچون یک رسم خانوادگی، شب‌های تعطیلات را به جمع شدن خانواده‌ها اختصاص می‌دادند. مردم با شور و اشتیاق منتظر بودند تا ببینند در هر سال چه سریال‌هایی در کنار هم تماشا خواهند کرد. اما طی سال‌های اخیر، تلویزیون نتوانسته همان جاذبه گذشته را حفظ کند؛ رنگ‌باختگی سریال‌ها، فراموشی چهره‌ها و از دست رفتن آن جذابیت جادویی، نشانگر این است که قاب کوچک دیگر آن تاثیرگذاری سابق را ندارد. سریال‌هایی که روزگاری توانایی نگه داشتن بینندگان در طول تعطیلات نوروز و خلق خاطرات ماندگار را داشتند، حال با چالش‌های جدی در جذب و حفظ مخاطب روبه‌رو شده‌اند.

به نقل از خبرگزاری صبا، برای بررسی این تغییر و مرور خاطرات درخشان سریال‌های نوروزی، با یکی از چهره‌های خاطره‌انگیز این حوزه، امیر غفارمنش، بازیگر، صداپیشه و کارگردان، که نامش با سریال‌های موفق دهه‌های گذشته مانند «خوش‌نشین‌ها»، «روزگار خوش حبیب آقا»، «چک برگشتی»، «راه در رو»، «سال خوش» و… گره خورده است، گفت‌وگو کردیم.

امیر غفارمنش همواره حضور در سریال‌های مناسبتی را نویدبخش لحظاتی شیرین و دوست‌داشتنی می‌دانست، اما چند سال است که دیگر در این آثار دیده نمی‌شود. در این باره، او اظهار داشت که این غیبت به دلایل مختلفی برمی‌گردد؛ او معتقد است که شاید یکی از عوامل، دستمزدهای بالا و عدم توانایی مدیران در پرداخت آن باشد، اما در عین حال از تغییرات در ساختار و سیاست‌های تلویزیون نیز سخن گفت و اشاره کرد که کیفیت سریال‌ها نسبت به گذشته کاهش یافته است.

وی همچنین از نقش شبکه‌هایی مانند «آی فیلم» که تکرار سریال‌های قدیمی را پخش می‌کنند و استقبال بالای مخاطبان از آن‌ها، سخن گفت. او معتقد است که این نشان‌دهنده دلتنگی جامعه برای کیفیت و داستان‌های اصیل است و خاطرنشان کرد که ساختار و نگاه تلویزیون در گذشته، بر پایه آزادی عمل، بودجه کافی و حمایت مدیران هوشمند بوده است؛ نکاتی که امروز متأسفانه کمتر دیده می‌شود.

غفارمنش در ادامه، بر اهمیت استفاده از هنرمندان قدیمی و سرمایه‌های فرهنگی اشاره کرد و گفت اگر تلویزیون از هنرمندان سابق بهره‌مند شود، نه تنها می‌تواند مجدداً محبوبیت گذشته را کسب کند بلکه از نظر اقتصادی نیز سودآور خواهد بود، چرا که برنامه‌های پربیننده تبلیغات زیادی جذب می‌کنند و هزینه‌ها را جبران می‌نمایند.

او در پایان، بر ضرورت اصلاح ساختار و نگاه مدیریتی تأکید کرد و معتقد است که تغییر و بازنگری در ایدئولوژی، مدیریت و سیاست‌های کلان، می‌تواند تلویزیون را به سمت تولید آثار باکیفیت و جذاب سوق دهد. همچنین، او از تجربه کارگردانی و برنامه‌سازی خود در سال‌های گذشته سخن گفت و ابراز امیدواری کرد که با فراهم شدن بودجه، بتواند مجدداً در عرصه سریال‌سازی فعالیت کند و شاهد بازگشت تلویزیون به دوران طلایی خود باشیم.